- 137
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 179 - صفات متقین
در این برنامه استاد محمد تقی فیاض بخش به شرح و توضیح تفصیلی نکات ادبی سوره مبارکه الیل و مرور اجمالی تمام آیات آن سوره مبارکه و توصیف واژه‌های موجودر آن سوره مبارکه می پردازند .
سوره 92: اللیل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به شب چون پرده افکند (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به روز چون جلوهگرى آغازد (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفرید (3)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿3﴾
که همانا تلاش شما پراکنده است (4)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
اما آنکه [حق خدا را] داد و پروا داشت (5)
فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
و [پاداش] نیکوتر را تصدیق کرد (6)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
بزودى راه آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت (7)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
و اما آنکه بخل ورزید و خود را بىنیاز دید (8)
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و [پاداش] نیکوتر را به دروغ گرفت (9)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهیم نمود (10)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
و چون هلاک شد [دیگر] مال او به کارش نمىآید (11)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
همانا هدایت بر ماست (12)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
و در حقیقت دنیا و آخرت از آن ماست (13)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
پس شما را به آتشى که زبانه مىکشد هشدار دادم (14)
فَأَنذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
جز نگونبختتر[ین مردم] در آن درنیاید (15)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
همان که تکذیب کرد و رخ برتافت (16)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
و پاکرفتارتر[ین مردم] از آن دور داشته خواهد شد (17)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
همان که مال خود را مىدهد [براى آنکه] پاک شود (18)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
و هیچ کس را به قصد پاداشیافتن نعمت نمىبخشد (19)
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
جز خواستن رضاى پروردگارش که بسى برتر است [منظورى ندارد] (20)
إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد (21)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
سوره 92: اللیل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به شب چون پرده افکند (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به روز چون جلوهگرى آغازد (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفرید (3)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿3﴾
که همانا تلاش شما پراکنده است (4)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
اما آنکه [حق خدا را] داد و پروا داشت (5)
فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
و [پاداش] نیکوتر را تصدیق کرد (6)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
بزودى راه آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت (7)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
و اما آنکه بخل ورزید و خود را بىنیاز دید (8)
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و [پاداش] نیکوتر را به دروغ گرفت (9)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهیم نمود (10)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
و چون هلاک شد [دیگر] مال او به کارش نمىآید (11)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
همانا هدایت بر ماست (12)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
و در حقیقت دنیا و آخرت از آن ماست (13)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
پس شما را به آتشى که زبانه مىکشد هشدار دادم (14)
فَأَنذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
جز نگونبختتر[ین مردم] در آن درنیاید (15)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
همان که تکذیب کرد و رخ برتافت (16)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
و پاکرفتارتر[ین مردم] از آن دور داشته خواهد شد (17)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
همان که مال خود را مىدهد [براى آنکه] پاک شود (18)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
و هیچ کس را به قصد پاداشیافتن نعمت نمىبخشد (19)
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
جز خواستن رضاى پروردگارش که بسى برتر است [منظورى ندارد] (20)
إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد (21)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
