- 1383
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره سبا
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ ﴿1﴾
سپاس خداوندى را که آنچه در آسمانها و زمین است، از آن اوست، و در [آغاز و] آخرت نیز سپاس او راست و او فرزانه آگاه است (1)
یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ ﴿2﴾
مىداند که چه چیزى در زمین فرو مىرود، و چه چیزى از آن برون مىآید، و چه چیزى از آسمان فرود مى آید، و چه چیزى به آن فرا مىرود، و او مهربان آمرزگار است (2)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَرَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لَا یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِنْ ذَلِکَ وَلَا أَکْبَرُ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ ﴿3﴾
و کافران گویند قیامت براى ما فرا نمىرسد، بگو چرا، سوگند به پروردگارم که بى شبهه به شما فرا مىرسد، همو که داناى نهان است، و هم سنگ ذره اى در آسمانها و زمین از او پنهان نیست، نیز چیزى کوچکتر از این و نه بزرگتر نیست مگر آنکه در کتابى مبین [ثبت] است (3)
لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ﴿4﴾
تا بدینسان کسانى را که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، پاداش دهد، اینانند که بر ایشان آمرزش و روزى ارجمند مقرر است (4)
وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ﴿5﴾
و کسانى که در [رد و انکار] آیات ما مقابله کنان [و بىحاصل] مىکوشند، اینانند که عذابى از عقوبتى دردناک در انتظار آنان است (5)
وَیَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَیَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿6﴾
و دانش یافتگان آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است، حق مىدانند، که به راه خداوند پیروزمند ستوده، هدایت مىکند (6)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿7﴾
و کافران گویند آیا بشناسانیم به شما مردى را که خبر مىدهد به شما که چون پاره و پراکنده شدید، آنگاه آفرینش [و هیئت] جدیدى خواهید یافت (7)
أَفْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا أَمْ بِهِ جِنَّةٌ بَلِ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِی الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِیدِ ﴿8﴾
آیا بر خداوند دروغ بسته است، یا [به خیال آنان] جنونى دارد؟ [هیچ کدام] بلکه نامؤمنان به آخرت در عذاب و گمراهى دور و دراز هستند (8)
أَفَلَمْ یَرَوْا إِلَى مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَیْهِمْ کِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿9﴾
آیا آسمان و زمینى را که پیش روى و پشت ایشان است ننگریسته اند؟، اگر خواهیم به زمین فرو بریمشان، یا بر آنان پارهاى از آسمان را فرو اندازیم، در این امر براى هر بنده توبه کار، مایه عبرتى است (9)
وَلَقَدْ آتَیْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا یَا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَالطَّیْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ﴿10﴾
و به راستى از خود به داوود بخششى [و موهبتى] ارزانى داشتیم [و گفتیم] اى کوهها و اى مرغان با او [در تسبیح] همنوایى کنید، و آهن را براى او نرم گردانیدیم (10)
أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿11﴾
[و گفتیم] که زره هاى بلند و رسا بساز و در زرهبافى سنجیده و بسامان کار کن، و همگان نیکوکارى کنید، که من به آنچه مىکنید آگاهم (11)
وَلِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَیْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَنْ یَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿12﴾
و براى سلیمان باد را [رام گردانیدیم]، که سیر بامدادیش یکماهه راه و سیر شامگاهیش یک ماهه راه بود، و براى او چشمه مس [گداخته و جوشان] را روان ساختیم، و از جنیان گروهى در نزد او و به اذن پروردگارش کار مىکردند، و هر کدام از آنان که از فرمان ما سرپیچید، به او از عذاب آتش [دوزخ] مىچشانیم (12)
یَعْمَلُونَ لَهُ مَا یَشَاءُ مِنْ مَحَارِیبَ وَتَمَاثِیلَ وَجِفَانٍ کَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِیَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُکْرًا وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ ﴿13﴾
[آنان] براى او هر چه مىخواست از محرابها و نقش و نگارها و کاسه هاى بزرگ حوض مانند، و دیگدان هاى استوار [و غیر قابل نقل] مىساختند، [و گفتیم] اى خاندان داوود سپاس ورزید، و از بندگان من اندکى سپاسگزار هستند (13)
فَلَمَّا قَضَیْنَا عَلَیْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْکُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ مَا لَبِثُوا فِی الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿14﴾
و چون مرگ او را مقرر داشتیم، چیزى جز کرم چوبخواره، مرگ او را به آنان نشان نداد، که عصایش را خورد و چون [جسدش] در افتاد، جنیان پى بردند که اگر غیب مىدانستند، در آن رنج و عذاب خفتبار نمى ماندند (14)
لَقَدْ کَانَ لِسَبَإٍ فِی مَسْکَنِهِمْ آیَةٌ جَنَّتَانِ عَنْ یَمِینٍ وَشِمَالٍ کُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّکُمْ وَاشْکُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ ﴿15﴾
براى قوم سبا در مسکن هایشان پدیده شگرفى بود [از جمله] دو بوستان در جانب راست و چپ، [که به ایشان گفتیم] از روزى پروردگارتان بخورید، و او را سپاس بگزارید، [شما را] شهرى پاکیزه و پروردگارى آمرزگار است (15)
فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَیْ أُکُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَیْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ ﴿16﴾
ولى رویگردان شدند، آنگاه بر آنان سیل بنیانکن را روانه کردیم، و به جاى آن دو بوستانشان دو بوستان داراى میوه هاى ناگوار و درخت گز و اندک مایه اى از درخت سدر جانشین کردیم (16)
ذَلِکَ جَزَیْنَاهُمْ بِمَا کَفَرُوا وَهَلْ نُجَازِی إِلَّا الْکَفُورَ ﴿17﴾
به خاطر کفرانى که ورزیده بودند این گونه جز ایشان دادیم، و آیا جز ناسپاس را کیفر مىدهیم؟ (17)
وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَى الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِیهَا السَّیْرَ سِیرُوا فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّامًا آمِنِینَ ﴿18﴾
و در بین آنان و آبادیهایى که به آنها برکت بخشیده بودیم، آبادیهاى به هم پیوسته قرار داده بودیم، و در میان آنها سیر و سفر مقرر داشته بودیم، و [به آنان مىگفتیم] شبها و روزها با کمال امن و امان در آنها سیر و سفر کنید (18)
فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَیْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿19﴾
پس گفتند پروردگارا بین سفرهاى ما فاصله انداز، و بدینسان بر خویشتن ستم کردند، آنگاه همچون افسانهشان گرداندیم و پاره و پراکنده شان ساختیم، بىگمان در این براى هر شکیباى شاکرى مایههاى عبرت است (19)
وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقًا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿20﴾
و به راستى شیطان ظن خود را درباره ایشان راست یافت، آنگاه [همگى] جز گروهى از مؤمنان از او پیروى کردند (20)
وَمَا کَانَ لَهُ عَلَیْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِی شَکٍّ وَرَبُّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ حَفِیظٌ ﴿21﴾
و او [شیطان] را بر آنان سلطه اى نبود، مگر آنکه سرانجام کسى را که به آخرت ایمان دارد، از کسى که از آن شک دارد، باز شناسانیم، و پروردگارت بر همه چیز نگهبان است (21)
قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا یَمْلِکُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِیهِمَا مِنْ شِرْکٍ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِیرٍ ﴿22﴾
بگو کسانى را که در برابر خدا قائلید بخوانید، [خواهید دید] که هم سنگ ذره اى در آسمان و زمین اختیار و دست ندارند، و در [اداره و آفرینش آنها] ایشان را شرکتى نیست، و او [خداوند] را از میان آنان پشتیبانى نیست (22)
وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ ﴿23﴾
و شفاعت نزد او سودى ندهد، مگر درباره کسى که براى او اجازه دهد، تا چون هراس از دلهاى ایشان برطرف شود، گویند پروردگارتان چه گفت؟ گویند حق، و او بلندمرتبه بزرگ است (23)
قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ وَإِنَّا أَوْ إِیَّاکُمْ لَعَلَى هُدًى أَوْ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿24﴾
بگو چه کسى از آسمانها و زمین شما را روزى مىدهد؟ بگو خداوند و ما یا شما بر طریق هدایت، یا در گمراهى آشکاریم (24)
قُلْ لَا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿25﴾
بگو نه از شما درباره گناهى که ما کرده ایم مىپرسند و نه از ما درباره آنچه شما مىکنید خواهند پرسید (25)
قُلْ یَجْمَعُ بَیْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ یَفْتَحُ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ ﴿26﴾
بگو پروردگار ما، ما و شما را گرد مى آورد، سپس در میان ما به حق داورى مىکند و اوست داور دانا (26)
قُلْ أَرُونِیَ الَّذِینَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَکَاءَ کَلَّا بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ﴿27﴾
بگو به من بنمایانید کسانى را که در مقام شریک به او نسبت مىدهید چنین نیست، بلکه او خداوند پیروزمند فرزانه است (27)
وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿28﴾
و تو را جز مژدهآور و هشداردهنده براى همگى مردم نفرستاده ایم، ولى بیشترینه مردم نمىدانند (28)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿29﴾
و گویند اگر راست مىگویید این وعده کى فرا مىرسد (29)
قُلْ لَکُمْ مِیعَادُ یَوْمٍ لَا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ ﴿30﴾
بگو براى شما موعد روزى مقرر است که نه از آن ساعتى پس افتید و نه پیش افتید (30)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَکُنَّا مُؤْمِنِینَ﴿31﴾
و کافران گویند هرگز به این قرآن، و به آنچه پیش از آن بود، ایمان نمى آوریم، و اگر ستمکاران [مشرک] را بنگرى که نزد پروردگارشان بازداشته شوند، بعضى با بعضى دیگر بگو مگو کنند مستضعفان به مستکبران گویند اگر شما نبودید بى شک، ما مؤمن بودیم (31)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاکُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
مستکبران به مستضعفان گویند آیا ما شما را از هدایتى که به سراغ شما آمد بازداشتیم؟ چنین نیست، بلکه خودتان گناهکار بودید (32)
وَقَالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَکْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِی أَعْنَاقِ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿33﴾
و مستضعفان به مستکبران گویند چنین نیست، بلکه مکر [شما در] شب و روز بود، آنگاه که به ما فرمان مىدادید که به خداوند کفر بورزیم و براى او شریک قائل شویم، و چون عذاب را ببینند پشیمانى خود را پنهان دارند، و غل ها را در گردن هاى کافران بگذاریم، آیا جز در برابر آنچه کردهاند، جزا مى یابند؟ (33)
وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿34﴾
و هیچ هشدار دهنده اى به هیچ شهرى نفرستادیم مگر آنکه نازپروردگان آن گفتند ما رسالت شما را منکریم (34)
وَقَالُوا نَحْنُ أَکْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿35﴾
گفتند ما پرمال و منال تر و پرزاد و رودتر هستیم، و ما عذاب دیده نخواهیم بود (35)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿36﴾
بگو بى گمان پروردگار من روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مىدارد، ولى بیشترینه مردم نمى دانند (36)
وَمَا أَمْوَالُکُمْ وَلَا أَوْلَادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ ﴿37﴾
و اموال و اولاد شما چیزى نیست که شما را چنانکه باید و شاید به ما نزدیک گرداند، مگر [در مورد] کسى که ایمان آورده و کار شایسته کند، اینانند که به خاطر کار و کردارشان پاداش دوچندانى دارند، و هم ایشان در غرفه ها[ى بهشتى] در امن و امانند (37)
وَالَّذِینَ یَسْعَوْنَ فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ﴿38﴾
و آنان که در [رد و انکار] آیات ما مقابله کنان [و بىحاصل] مىکوشند، اینان براى عذاب احضار شوند (38)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿39﴾
بگو بىگمان پروردگار من روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا براى او تنگ مىدارد، و هر آنچه انفاق کنید او [خداوند] عوض آن را مىدهد، و او بهترین روزىدهندگان است (39)
وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ یَقُولُ لِلْمَلَائِکَةِ أَهَؤُلَاءِ إِیَّاکُمْ کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿40﴾
و روزى که همگى آنان را محشور گرداند، سپس به فرشتگان گوید آیا اینان شما را مى پرستیدند؟ (40)
قَالُوا سُبْحَانَکَ أَنْتَ وَلِیُّنَا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ کَانُوا یَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَکْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
گویند پاکا که تویى، تو سرور ما هستى نه آنان، خیر، ایشان جنیان را مى پرستیدند [و] بیشترینشان به آنان مؤمن بودند (41)
فَالْیَوْمَ لَا یَمْلِکُ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿42﴾
و امروز هیچیک از آنان در حق دیگرى اختیار سود و زیانى ندارد، و به کسانى که ستم [شرک] ورزیده اند گوییم عذاب آتش [دوزخ] را که آن را تکذیب مىکردید، بچشید (42)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ یُرِیدُ أَنْ یَصُدَّکُمْ عَمَّا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُکُمْ وَقَالُوا مَا هَذَا إِلَّا إِفْکٌ مُفْتَرًى وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿43﴾
و چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، گویند این جز مردى نیست که مىخواهد شما را از آنچه پدرانتان مىپرستیدند بازدارد، و گویند این جز بهتانى برساخته نیست، و کافران درباره حق -چون فراز آیدشان گویند این جز جادویى آشکار نیست (43)
وَمَا آتَیْنَاهُمْ مِنْ کُتُبٍ یَدْرُسُونَهَا وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ قَبْلَکَ مِنْ نَذِیرٍ﴿44﴾
و به آنان کتابهایى [آسمانى] نداده بودیم، که آنها را بخوانند و بیاموزند، و پیش از تو به سوى آنان [پیامبر] هشدار دهنده اى نفرستاده ایم (44)
وَکَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَیْنَاهُمْ فَکَذَّبُوا رُسُلِی فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿45﴾
و کسانى که پیش از آنان بودند، تکذیب پیشه کردند، و به یک دهم آنچه [از مکنت و نعمت به پیشینیان] آنان داده بودیم، نایل نشدند، آنگاه پیامبران مرا دروغ زن شمردند، [بنگر] تا عقوبت من چگونه بود (45)
قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا مَا بِصَاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍ﴿46﴾
بگو شما را فقط به کلمه اى یگانه پند مى دهیم، و آن این است که دوگان دوگان، و یکان یکان به کار خداوند برخیزید و سپس اندیشه کنید، هم سخن شما جنونى ندارد، او جز هشدار دهنده اى براى شما در پیشاپیش عذابى شدید نیست (46)
قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿47﴾
بگو هر مزدى که از شما طلبیده باشم متعلق به خودتان، مزد من جز با خداوند نیست، و او بر هر چیزى گواه است (47)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُیُوبِ ﴿48﴾
بگو بىگمان پروردگار من حق را به میان مىآورد و او داناى رازهاى نهانى است (48)
قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ ﴿49﴾
بگو حق به میان آمد [معبود] باطل نه [آفرینش چیزى را] آغاز کند و نه بازگرداند (49)
قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ ﴿50﴾
بگو اگر گمراه باشم، فقط به زیان خویش گمراه بوده ام، و اگر رهیافته باشم، آن به برکت وحى است که پروردگار من به من فرستاده است، چرا که او شنواى نزدیک است (50)
وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿51﴾
و چون بنگرى آنگاه که هراسان شوند گریزى در کار نیست، و از جایى نزدیک فرو گرفته شوند (51)
وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿52﴾
و گویند [اکنون] به آن [قرآن/ قیامت/ پیامبر] ایمان آوردیم، و چگونه از جایى [چنین] دور، دسترس [به آن] براى آنان میسر باشد؟ (52)
وَقَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَیَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿53﴾
و پیشتر هم به آن انکار ورزیده بودند، و از دور دستها، تیرى در تاریکى مى اندازند (53)
وَحِیلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ ﴿54﴾
و بین آنان و آنچه خوش دارند، فاصله افتد، چنانکه پیشترها در حق همانندانشان هم چنین شده بود که آنان سخت در شک بودند (54)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ ﴿1﴾
سپاس خداوندى را که آنچه در آسمانها و زمین است، از آن اوست، و در [آغاز و] آخرت نیز سپاس او راست و او فرزانه آگاه است (1)
یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ ﴿2﴾
مىداند که چه چیزى در زمین فرو مىرود، و چه چیزى از آن برون مىآید، و چه چیزى از آسمان فرود مى آید، و چه چیزى به آن فرا مىرود، و او مهربان آمرزگار است (2)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَرَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لَا یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِنْ ذَلِکَ وَلَا أَکْبَرُ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ ﴿3﴾
و کافران گویند قیامت براى ما فرا نمىرسد، بگو چرا، سوگند به پروردگارم که بى شبهه به شما فرا مىرسد، همو که داناى نهان است، و هم سنگ ذره اى در آسمانها و زمین از او پنهان نیست، نیز چیزى کوچکتر از این و نه بزرگتر نیست مگر آنکه در کتابى مبین [ثبت] است (3)
لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ﴿4﴾
تا بدینسان کسانى را که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، پاداش دهد، اینانند که بر ایشان آمرزش و روزى ارجمند مقرر است (4)
وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ﴿5﴾
و کسانى که در [رد و انکار] آیات ما مقابله کنان [و بىحاصل] مىکوشند، اینانند که عذابى از عقوبتى دردناک در انتظار آنان است (5)
وَیَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَیَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿6﴾
و دانش یافتگان آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است، حق مىدانند، که به راه خداوند پیروزمند ستوده، هدایت مىکند (6)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿7﴾
و کافران گویند آیا بشناسانیم به شما مردى را که خبر مىدهد به شما که چون پاره و پراکنده شدید، آنگاه آفرینش [و هیئت] جدیدى خواهید یافت (7)
أَفْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا أَمْ بِهِ جِنَّةٌ بَلِ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِی الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِیدِ ﴿8﴾
آیا بر خداوند دروغ بسته است، یا [به خیال آنان] جنونى دارد؟ [هیچ کدام] بلکه نامؤمنان به آخرت در عذاب و گمراهى دور و دراز هستند (8)
أَفَلَمْ یَرَوْا إِلَى مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَیْهِمْ کِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿9﴾
آیا آسمان و زمینى را که پیش روى و پشت ایشان است ننگریسته اند؟، اگر خواهیم به زمین فرو بریمشان، یا بر آنان پارهاى از آسمان را فرو اندازیم، در این امر براى هر بنده توبه کار، مایه عبرتى است (9)
وَلَقَدْ آتَیْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا یَا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَالطَّیْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ﴿10﴾
و به راستى از خود به داوود بخششى [و موهبتى] ارزانى داشتیم [و گفتیم] اى کوهها و اى مرغان با او [در تسبیح] همنوایى کنید، و آهن را براى او نرم گردانیدیم (10)
أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿11﴾
[و گفتیم] که زره هاى بلند و رسا بساز و در زرهبافى سنجیده و بسامان کار کن، و همگان نیکوکارى کنید، که من به آنچه مىکنید آگاهم (11)
وَلِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَیْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَنْ یَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿12﴾
و براى سلیمان باد را [رام گردانیدیم]، که سیر بامدادیش یکماهه راه و سیر شامگاهیش یک ماهه راه بود، و براى او چشمه مس [گداخته و جوشان] را روان ساختیم، و از جنیان گروهى در نزد او و به اذن پروردگارش کار مىکردند، و هر کدام از آنان که از فرمان ما سرپیچید، به او از عذاب آتش [دوزخ] مىچشانیم (12)
یَعْمَلُونَ لَهُ مَا یَشَاءُ مِنْ مَحَارِیبَ وَتَمَاثِیلَ وَجِفَانٍ کَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِیَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُکْرًا وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ ﴿13﴾
[آنان] براى او هر چه مىخواست از محرابها و نقش و نگارها و کاسه هاى بزرگ حوض مانند، و دیگدان هاى استوار [و غیر قابل نقل] مىساختند، [و گفتیم] اى خاندان داوود سپاس ورزید، و از بندگان من اندکى سپاسگزار هستند (13)
فَلَمَّا قَضَیْنَا عَلَیْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْکُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ مَا لَبِثُوا فِی الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿14﴾
و چون مرگ او را مقرر داشتیم، چیزى جز کرم چوبخواره، مرگ او را به آنان نشان نداد، که عصایش را خورد و چون [جسدش] در افتاد، جنیان پى بردند که اگر غیب مىدانستند، در آن رنج و عذاب خفتبار نمى ماندند (14)
لَقَدْ کَانَ لِسَبَإٍ فِی مَسْکَنِهِمْ آیَةٌ جَنَّتَانِ عَنْ یَمِینٍ وَشِمَالٍ کُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّکُمْ وَاشْکُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ ﴿15﴾
براى قوم سبا در مسکن هایشان پدیده شگرفى بود [از جمله] دو بوستان در جانب راست و چپ، [که به ایشان گفتیم] از روزى پروردگارتان بخورید، و او را سپاس بگزارید، [شما را] شهرى پاکیزه و پروردگارى آمرزگار است (15)
فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَیْ أُکُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَیْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ ﴿16﴾
ولى رویگردان شدند، آنگاه بر آنان سیل بنیانکن را روانه کردیم، و به جاى آن دو بوستانشان دو بوستان داراى میوه هاى ناگوار و درخت گز و اندک مایه اى از درخت سدر جانشین کردیم (16)
ذَلِکَ جَزَیْنَاهُمْ بِمَا کَفَرُوا وَهَلْ نُجَازِی إِلَّا الْکَفُورَ ﴿17﴾
به خاطر کفرانى که ورزیده بودند این گونه جز ایشان دادیم، و آیا جز ناسپاس را کیفر مىدهیم؟ (17)
وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَى الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِیهَا السَّیْرَ سِیرُوا فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّامًا آمِنِینَ ﴿18﴾
و در بین آنان و آبادیهایى که به آنها برکت بخشیده بودیم، آبادیهاى به هم پیوسته قرار داده بودیم، و در میان آنها سیر و سفر مقرر داشته بودیم، و [به آنان مىگفتیم] شبها و روزها با کمال امن و امان در آنها سیر و سفر کنید (18)
فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَیْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿19﴾
پس گفتند پروردگارا بین سفرهاى ما فاصله انداز، و بدینسان بر خویشتن ستم کردند، آنگاه همچون افسانهشان گرداندیم و پاره و پراکنده شان ساختیم، بىگمان در این براى هر شکیباى شاکرى مایههاى عبرت است (19)
وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقًا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿20﴾
و به راستى شیطان ظن خود را درباره ایشان راست یافت، آنگاه [همگى] جز گروهى از مؤمنان از او پیروى کردند (20)
وَمَا کَانَ لَهُ عَلَیْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِی شَکٍّ وَرَبُّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ حَفِیظٌ ﴿21﴾
و او [شیطان] را بر آنان سلطه اى نبود، مگر آنکه سرانجام کسى را که به آخرت ایمان دارد، از کسى که از آن شک دارد، باز شناسانیم، و پروردگارت بر همه چیز نگهبان است (21)
قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا یَمْلِکُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِیهِمَا مِنْ شِرْکٍ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِیرٍ ﴿22﴾
بگو کسانى را که در برابر خدا قائلید بخوانید، [خواهید دید] که هم سنگ ذره اى در آسمان و زمین اختیار و دست ندارند، و در [اداره و آفرینش آنها] ایشان را شرکتى نیست، و او [خداوند] را از میان آنان پشتیبانى نیست (22)
وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ ﴿23﴾
و شفاعت نزد او سودى ندهد، مگر درباره کسى که براى او اجازه دهد، تا چون هراس از دلهاى ایشان برطرف شود، گویند پروردگارتان چه گفت؟ گویند حق، و او بلندمرتبه بزرگ است (23)
قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ وَإِنَّا أَوْ إِیَّاکُمْ لَعَلَى هُدًى أَوْ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿24﴾
بگو چه کسى از آسمانها و زمین شما را روزى مىدهد؟ بگو خداوند و ما یا شما بر طریق هدایت، یا در گمراهى آشکاریم (24)
قُلْ لَا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿25﴾
بگو نه از شما درباره گناهى که ما کرده ایم مىپرسند و نه از ما درباره آنچه شما مىکنید خواهند پرسید (25)
قُلْ یَجْمَعُ بَیْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ یَفْتَحُ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ ﴿26﴾
بگو پروردگار ما، ما و شما را گرد مى آورد، سپس در میان ما به حق داورى مىکند و اوست داور دانا (26)
قُلْ أَرُونِیَ الَّذِینَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَکَاءَ کَلَّا بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ﴿27﴾
بگو به من بنمایانید کسانى را که در مقام شریک به او نسبت مىدهید چنین نیست، بلکه او خداوند پیروزمند فرزانه است (27)
وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿28﴾
و تو را جز مژدهآور و هشداردهنده براى همگى مردم نفرستاده ایم، ولى بیشترینه مردم نمىدانند (28)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿29﴾
و گویند اگر راست مىگویید این وعده کى فرا مىرسد (29)
قُلْ لَکُمْ مِیعَادُ یَوْمٍ لَا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ ﴿30﴾
بگو براى شما موعد روزى مقرر است که نه از آن ساعتى پس افتید و نه پیش افتید (30)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَکُنَّا مُؤْمِنِینَ﴿31﴾
و کافران گویند هرگز به این قرآن، و به آنچه پیش از آن بود، ایمان نمى آوریم، و اگر ستمکاران [مشرک] را بنگرى که نزد پروردگارشان بازداشته شوند، بعضى با بعضى دیگر بگو مگو کنند مستضعفان به مستکبران گویند اگر شما نبودید بى شک، ما مؤمن بودیم (31)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاکُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
مستکبران به مستضعفان گویند آیا ما شما را از هدایتى که به سراغ شما آمد بازداشتیم؟ چنین نیست، بلکه خودتان گناهکار بودید (32)
وَقَالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَکْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِی أَعْنَاقِ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿33﴾
و مستضعفان به مستکبران گویند چنین نیست، بلکه مکر [شما در] شب و روز بود، آنگاه که به ما فرمان مىدادید که به خداوند کفر بورزیم و براى او شریک قائل شویم، و چون عذاب را ببینند پشیمانى خود را پنهان دارند، و غل ها را در گردن هاى کافران بگذاریم، آیا جز در برابر آنچه کردهاند، جزا مى یابند؟ (33)
وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿34﴾
و هیچ هشدار دهنده اى به هیچ شهرى نفرستادیم مگر آنکه نازپروردگان آن گفتند ما رسالت شما را منکریم (34)
وَقَالُوا نَحْنُ أَکْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿35﴾
گفتند ما پرمال و منال تر و پرزاد و رودتر هستیم، و ما عذاب دیده نخواهیم بود (35)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿36﴾
بگو بى گمان پروردگار من روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مىدارد، ولى بیشترینه مردم نمى دانند (36)
وَمَا أَمْوَالُکُمْ وَلَا أَوْلَادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ ﴿37﴾
و اموال و اولاد شما چیزى نیست که شما را چنانکه باید و شاید به ما نزدیک گرداند، مگر [در مورد] کسى که ایمان آورده و کار شایسته کند، اینانند که به خاطر کار و کردارشان پاداش دوچندانى دارند، و هم ایشان در غرفه ها[ى بهشتى] در امن و امانند (37)
وَالَّذِینَ یَسْعَوْنَ فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ﴿38﴾
و آنان که در [رد و انکار] آیات ما مقابله کنان [و بىحاصل] مىکوشند، اینان براى عذاب احضار شوند (38)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿39﴾
بگو بىگمان پروردگار من روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا براى او تنگ مىدارد، و هر آنچه انفاق کنید او [خداوند] عوض آن را مىدهد، و او بهترین روزىدهندگان است (39)
وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ یَقُولُ لِلْمَلَائِکَةِ أَهَؤُلَاءِ إِیَّاکُمْ کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿40﴾
و روزى که همگى آنان را محشور گرداند، سپس به فرشتگان گوید آیا اینان شما را مى پرستیدند؟ (40)
قَالُوا سُبْحَانَکَ أَنْتَ وَلِیُّنَا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ کَانُوا یَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَکْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
گویند پاکا که تویى، تو سرور ما هستى نه آنان، خیر، ایشان جنیان را مى پرستیدند [و] بیشترینشان به آنان مؤمن بودند (41)
فَالْیَوْمَ لَا یَمْلِکُ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿42﴾
و امروز هیچیک از آنان در حق دیگرى اختیار سود و زیانى ندارد، و به کسانى که ستم [شرک] ورزیده اند گوییم عذاب آتش [دوزخ] را که آن را تکذیب مىکردید، بچشید (42)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ یُرِیدُ أَنْ یَصُدَّکُمْ عَمَّا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُکُمْ وَقَالُوا مَا هَذَا إِلَّا إِفْکٌ مُفْتَرًى وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿43﴾
و چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، گویند این جز مردى نیست که مىخواهد شما را از آنچه پدرانتان مىپرستیدند بازدارد، و گویند این جز بهتانى برساخته نیست، و کافران درباره حق -چون فراز آیدشان گویند این جز جادویى آشکار نیست (43)
وَمَا آتَیْنَاهُمْ مِنْ کُتُبٍ یَدْرُسُونَهَا وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ قَبْلَکَ مِنْ نَذِیرٍ﴿44﴾
و به آنان کتابهایى [آسمانى] نداده بودیم، که آنها را بخوانند و بیاموزند، و پیش از تو به سوى آنان [پیامبر] هشدار دهنده اى نفرستاده ایم (44)
وَکَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَیْنَاهُمْ فَکَذَّبُوا رُسُلِی فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿45﴾
و کسانى که پیش از آنان بودند، تکذیب پیشه کردند، و به یک دهم آنچه [از مکنت و نعمت به پیشینیان] آنان داده بودیم، نایل نشدند، آنگاه پیامبران مرا دروغ زن شمردند، [بنگر] تا عقوبت من چگونه بود (45)
قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا مَا بِصَاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍ﴿46﴾
بگو شما را فقط به کلمه اى یگانه پند مى دهیم، و آن این است که دوگان دوگان، و یکان یکان به کار خداوند برخیزید و سپس اندیشه کنید، هم سخن شما جنونى ندارد، او جز هشدار دهنده اى براى شما در پیشاپیش عذابى شدید نیست (46)
قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿47﴾
بگو هر مزدى که از شما طلبیده باشم متعلق به خودتان، مزد من جز با خداوند نیست، و او بر هر چیزى گواه است (47)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُیُوبِ ﴿48﴾
بگو بىگمان پروردگار من حق را به میان مىآورد و او داناى رازهاى نهانى است (48)
قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ ﴿49﴾
بگو حق به میان آمد [معبود] باطل نه [آفرینش چیزى را] آغاز کند و نه بازگرداند (49)
قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ ﴿50﴾
بگو اگر گمراه باشم، فقط به زیان خویش گمراه بوده ام، و اگر رهیافته باشم، آن به برکت وحى است که پروردگار من به من فرستاده است، چرا که او شنواى نزدیک است (50)
وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿51﴾
و چون بنگرى آنگاه که هراسان شوند گریزى در کار نیست، و از جایى نزدیک فرو گرفته شوند (51)
وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿52﴾
و گویند [اکنون] به آن [قرآن/ قیامت/ پیامبر] ایمان آوردیم، و چگونه از جایى [چنین] دور، دسترس [به آن] براى آنان میسر باشد؟ (52)
وَقَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَیَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿53﴾
و پیشتر هم به آن انکار ورزیده بودند، و از دور دستها، تیرى در تاریکى مى اندازند (53)
وَحِیلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ ﴿54﴾
و بین آنان و آنچه خوش دارند، فاصله افتد، چنانکه پیشترها در حق همانندانشان هم چنین شده بود که آنان سخت در شک بودند (54)
