- 403
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل احمد احمد نعینع سوره مطففین
ترتیل سوره ای احمد احمد نعینع
سوره 83: المطففین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
وای بر کمفروشان. (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
آنها که وقتی برای خود کیل میکنند حق خود را به طور کامل میگیرند. (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
اما هنگامی که میخواهند برای دیگران کیل یا وزن کنند کم میگذارند! (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا آنها باور ندارند که برانگیخته میشوند. (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
در روزی بزرگ. (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزی که مردم در پیشگاه رب العالمین میایستند. (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
چنین نیست که آنها (درباره قیامت خیال میکنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجین است! (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
تو چه میدانی سجین چیست ؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی. (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
همانها که روز قیامت را انکار میکنند. (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و تنها کسانی آن را انکار میکنند که متجاوز و گنهکارند. (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
همان کس که وقتی آیات ما بر او خوانده میشود میگوید: این افسانه های پیشینیان است! (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
چنین نیست که آنها خیال میکنند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته! (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
چنین نیست که آنها میپندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند. (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس آنها مسلما وارد دوزخ میشوند. (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
بعد به آنها گفته میشود این همان چیزی است که آن را تکذیب میکردید! (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
چنان نیست که آنها (درباره معاد) خیال میکنند، بلکه نامه اعمال نیکان در علیین است. (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
و تو چه میدانی علیین چیست؟! (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است قطعی. (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
که مقربان شاهد آنند. (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
مسلما نیکان در انواع نعمت متنعمند. (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و به زیباییهای بهشت مینگرند. (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
در چهره های آنها طراوت و نشاط نعمت را میبینی. (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته ای سیراب میشوند. (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این نعمتهای بهشتی باید راغبان بر یکدیگر پیشی گیرند! (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
این شراب (طهور) ممزوج با تسنیم است. (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
همان چشمه ای که مقربان از آن مینوشند. (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤ منان میخندیدند. (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و هنگامی که از کنار آنها (جمع مؤ منان) میگذشتند آنها را با اشارات مورد سخریه قرار میدادند. (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و هنگامی که به سوی خانواده خود باز میگشتند مسرور و خندان بودند. (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و هنگامی که آنها (مؤ منان) را میدیدند میگفتند: اینها گمراهانند. (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
در حالی که آنها هرگز ماءمور مراقبت و متکفل آنان (مؤ منان) نبودند. (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
ولی امروز مؤ منان به کفار میخندند. (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
در حالی که بر تختهای مزین بهشتی نشسته اند و نگاه میکنند. (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾
آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)
سوره 83: المطففین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
وای بر کمفروشان. (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
آنها که وقتی برای خود کیل میکنند حق خود را به طور کامل میگیرند. (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
اما هنگامی که میخواهند برای دیگران کیل یا وزن کنند کم میگذارند! (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا آنها باور ندارند که برانگیخته میشوند. (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
در روزی بزرگ. (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزی که مردم در پیشگاه رب العالمین میایستند. (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
چنین نیست که آنها (درباره قیامت خیال میکنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجین است! (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
تو چه میدانی سجین چیست ؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی. (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
همانها که روز قیامت را انکار میکنند. (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و تنها کسانی آن را انکار میکنند که متجاوز و گنهکارند. (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
همان کس که وقتی آیات ما بر او خوانده میشود میگوید: این افسانه های پیشینیان است! (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
چنین نیست که آنها خیال میکنند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته! (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
چنین نیست که آنها میپندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند. (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس آنها مسلما وارد دوزخ میشوند. (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
بعد به آنها گفته میشود این همان چیزی است که آن را تکذیب میکردید! (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
چنان نیست که آنها (درباره معاد) خیال میکنند، بلکه نامه اعمال نیکان در علیین است. (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
و تو چه میدانی علیین چیست؟! (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است قطعی. (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
که مقربان شاهد آنند. (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
مسلما نیکان در انواع نعمت متنعمند. (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و به زیباییهای بهشت مینگرند. (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
در چهره های آنها طراوت و نشاط نعمت را میبینی. (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته ای سیراب میشوند. (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این نعمتهای بهشتی باید راغبان بر یکدیگر پیشی گیرند! (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
این شراب (طهور) ممزوج با تسنیم است. (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
همان چشمه ای که مقربان از آن مینوشند. (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤ منان میخندیدند. (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و هنگامی که از کنار آنها (جمع مؤ منان) میگذشتند آنها را با اشارات مورد سخریه قرار میدادند. (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و هنگامی که به سوی خانواده خود باز میگشتند مسرور و خندان بودند. (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و هنگامی که آنها (مؤ منان) را میدیدند میگفتند: اینها گمراهانند. (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
در حالی که آنها هرگز ماءمور مراقبت و متکفل آنان (مؤ منان) نبودند. (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
ولی امروز مؤ منان به کفار میخندند. (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
در حالی که بر تختهای مزین بهشتی نشسته اند و نگاه میکنند. (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾
آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)
