- 283
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عبدالله بصفر سوره مبارکه الرحمن
تلاوت ترتیل سوره ای عبدالله بصفر با ترجمه دکتر الهی قمشه ای
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
خدای بخشنده، (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
(به رسولش) قرآن آموخت. (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را خلق کرد. (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
به او تعلیم نطق و بیان فرمود. (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه به حساب معیّن به گردشند. (5)<br>
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند. (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود. (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
(و حکم کرد) که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی مکنید. (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید. (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود. (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
که در آن میوه‌های گوناگون و نخل خرمای با پوشش برگ و شکوفه و غلاف است. (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و هم حبوبات متنوع که دارای برگ و گل است و نیز ریاحین است. (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را خدا از خشک گلی مانند گل کوزه گران (بدین حسن و زیبایی) آفرید. (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جنّیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد. (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
آن خدایی که آفریننده دو مشرق و دو مغرب است (یکی مشرق و مغرب تابستان مطلع سرطان، و یکی زمستان مطلع جدی). (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
اوست که دو دریا (ی آب شور و گوارا) را به هم در آمیخت تا به هم برخورد کنند. (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
و میان آن دو دریا برزخ و فاصله‌ای است که تجاوز به حدود یکدیگر نمی‌کنند. (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان گرانبها بیرون آید. (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و او راست کشتیهای بزرگ بادبان برافراشته مانند کوه که به دریا در گردشند. (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
هر که روی زمین است دستخوش مرگ و فناست. (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و زنده ابدی ذات خدای با جلال و عظمت توست. (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
هر که در آسمانها و زمین است همه از او (حوائج خود را) می‌طلبند و او هر روز به شأن و کاری (در تکمیل و افاضه به خلق) پردازد. (29)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (30)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
ای گروه انس و جنّ به زودی به حساب کار شما هم خواهیم پرداخت. (31)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (32)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
ای گروه جنّ و انس، اگر می‌توانید از اطراف آسمانها و زمین (و از قبضه قدرت الهی) بیرون شوید، بیرون شوید (ولی این خیال محالی است زیرا) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانید شد. (33)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (34)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿35﴾
(اگر به کفر و طغیان گرایید) بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فروریخته شود و هیچ نصرت و نجاتی نیابید. (35)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس آن‌گاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید). (37)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (38)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
پس در آن روز هیچ از گناه انس و جنّ باز نپرسند (چون خدا و فرشتگان از گناهان خلق آگاهند). (39)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (40)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
(آن روز) بدکاران به سیمایشان شناخته شوند، پس موی پیشانی آنها را با پاهایشان بگیرند (و در آتش دوزخ افکنند). (41)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (42)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
این همان دوزخی است که بدکاران تکذیب می‌کردند. (43)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
اینک میان آن جهنّم و در حمیم سوزان آن می‌گردند. (44)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (45)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
و هر که از مقام (قهر و کبریایی) خدایش بترسد او را دو باغ بهشت خواهد بود. (46)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (47)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
در آن دو بهشت انواع گوناگون میوه‌ها و نعمتهاست. (48)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (49)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
در آن دو بهشت دو چشمه آب (تسنیم و سلسبیل) روان است. (50)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (51)
فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
در آن دو بهشت از هر میوه‌ای دو نوع است. (52)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (53)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
در حالتی که بهشتیان بر بسترهایی که آستر آنها از حریر و استبرق است (در کمال عزّت) تکیه زده‌اند و میوه درختانش در همان تکیه گاه در دسترس آنهاست. (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (55)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
در آن بهشتها زنان زیبای با حیائی است (که به چشم پر ناز جز به شوهر خود ننگرند) و دست هیچ کس از جن و انس پیش از آنها بدان زنان نرسیده است. (56)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (57)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
آن زنان حور العین (در صفا و لطافت) گویی یاقوت و مرجانند. (58)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (59)
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
آیا پاداش نکویی و احسان جز نکویی و احسان است؟ (60)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (61)
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
و ورای آن دو بهشت دو بهشت دیگر است. (62)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (63)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
که درختان آن دو بهشت در منتهای سبزی و خرّمی است. (64)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (65)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
در آن دو بهشت دیگر هم دو چشمه آب گوارا می‌جوشد. (66)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (67)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
در آن دو بهشت نیز هرگونه میوه خوش و خرما و انار بسیار است. (68)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (69)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
در آن بهشتها نیکو زنان با حسن و جمال بسیارند. (70)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (71)
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
حورانی در سراپرده‌های خود (مستور از چشم بیگانگان). (72)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (73)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
که پیش از شوهران دست هیچ کس از جن و انس بدان زنان نرسیده است. (74)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (75)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
در حالتی که بهشتیان (با حور العین) بر رفرف سبز (وجد و عزّت) و بساط زیبا (ی فخر و دولت) تکیه زده‌اند. (76)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (77)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
بزرگوار و مبارک نام پروردگار توست که خداوند جلال و عزّت و احسان و کرامت است. (78)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
خدای بخشنده، (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
(به رسولش) قرآن آموخت. (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را خلق کرد. (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
به او تعلیم نطق و بیان فرمود. (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه به حساب معیّن به گردشند. (5)<br>
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند. (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود. (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
(و حکم کرد) که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی مکنید. (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید. (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود. (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
که در آن میوه‌های گوناگون و نخل خرمای با پوشش برگ و شکوفه و غلاف است. (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و هم حبوبات متنوع که دارای برگ و گل است و نیز ریاحین است. (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را خدا از خشک گلی مانند گل کوزه گران (بدین حسن و زیبایی) آفرید. (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جنّیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد. (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
آن خدایی که آفریننده دو مشرق و دو مغرب است (یکی مشرق و مغرب تابستان مطلع سرطان، و یکی زمستان مطلع جدی). (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
اوست که دو دریا (ی آب شور و گوارا) را به هم در آمیخت تا به هم برخورد کنند. (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
و میان آن دو دریا برزخ و فاصله‌ای است که تجاوز به حدود یکدیگر نمی‌کنند. (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان گرانبها بیرون آید. (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و او راست کشتیهای بزرگ بادبان برافراشته مانند کوه که به دریا در گردشند. (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
هر که روی زمین است دستخوش مرگ و فناست. (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و زنده ابدی ذات خدای با جلال و عظمت توست. (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
هر که در آسمانها و زمین است همه از او (حوائج خود را) می‌طلبند و او هر روز به شأن و کاری (در تکمیل و افاضه به خلق) پردازد. (29)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (30)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
ای گروه انس و جنّ به زودی به حساب کار شما هم خواهیم پرداخت. (31)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (32)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
ای گروه جنّ و انس، اگر می‌توانید از اطراف آسمانها و زمین (و از قبضه قدرت الهی) بیرون شوید، بیرون شوید (ولی این خیال محالی است زیرا) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانید شد. (33)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (34)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿35﴾
(اگر به کفر و طغیان گرایید) بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فروریخته شود و هیچ نصرت و نجاتی نیابید. (35)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس آن‌گاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید). (37)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (38)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
پس در آن روز هیچ از گناه انس و جنّ باز نپرسند (چون خدا و فرشتگان از گناهان خلق آگاهند). (39)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (40)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
(آن روز) بدکاران به سیمایشان شناخته شوند، پس موی پیشانی آنها را با پاهایشان بگیرند (و در آتش دوزخ افکنند). (41)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (42)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
این همان دوزخی است که بدکاران تکذیب می‌کردند. (43)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
اینک میان آن جهنّم و در حمیم سوزان آن می‌گردند. (44)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (45)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
و هر که از مقام (قهر و کبریایی) خدایش بترسد او را دو باغ بهشت خواهد بود. (46)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (47)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
در آن دو بهشت انواع گوناگون میوه‌ها و نعمتهاست. (48)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (49)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
در آن دو بهشت دو چشمه آب (تسنیم و سلسبیل) روان است. (50)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (51)
فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
در آن دو بهشت از هر میوه‌ای دو نوع است. (52)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (53)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
در حالتی که بهشتیان بر بسترهایی که آستر آنها از حریر و استبرق است (در کمال عزّت) تکیه زده‌اند و میوه درختانش در همان تکیه گاه در دسترس آنهاست. (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (55)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
در آن بهشتها زنان زیبای با حیائی است (که به چشم پر ناز جز به شوهر خود ننگرند) و دست هیچ کس از جن و انس پیش از آنها بدان زنان نرسیده است. (56)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (57)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
آن زنان حور العین (در صفا و لطافت) گویی یاقوت و مرجانند. (58)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (59)
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
آیا پاداش نکویی و احسان جز نکویی و احسان است؟ (60)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (61)
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
و ورای آن دو بهشت دو بهشت دیگر است. (62)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (63)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
که درختان آن دو بهشت در منتهای سبزی و خرّمی است. (64)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (65)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
در آن دو بهشت دیگر هم دو چشمه آب گوارا می‌جوشد. (66)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (67)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
در آن دو بهشت نیز هرگونه میوه خوش و خرما و انار بسیار است. (68)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (69)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
در آن بهشتها نیکو زنان با حسن و جمال بسیارند. (70)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (71)
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
حورانی در سراپرده‌های خود (مستور از چشم بیگانگان). (72)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (73)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
که پیش از شوهران دست هیچ کس از جن و انس بدان زنان نرسیده است. (74)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (75)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
در حالتی که بهشتیان (با حور العین) بر رفرف سبز (وجد و عزّت) و بساط زیبا (ی فخر و دولت) تکیه زده‌اند. (76)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ (77)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
بزرگوار و مبارک نام پروردگار توست که خداوند جلال و عزّت و احسان و کرامت است. (78)
