- 197
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل احمد المصباحی سوره ی مبارکه لیل
ترتیل سوره ای احمد المصباحی و ترجمه استاد الهی قمشه ای
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
قسم به شب تار هنگامی که (جهان را در پرده سیاه) بپوشاند. (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و قسم به روز هنگامی که روشن و فروزان گردد. (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بیافرید. (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
(قسم به این آیات الهی) که سعی و کوشش شما مردم بسیار مختلف است (برخی بر صلاح و برخی بر فساد می‌کوشید). (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد. (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و به نیکویی (یعنی به نعیم آخرت با هر خیر و سعادت که در قرآن بیان شده) تصدیق کرد. (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان می‌گردانیم. (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
اما هر کس بخل ورزید و خود را (از لطف خدا) بی نیاز دانست. (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و نیکویی را تکذیب کرد. (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
پس به زودی کار او را (در دو عالم) دشوار می‌کنیم. (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد. (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم. (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم می‌بخشیم). (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
من شما را از آتش شعله‌ور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم. (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقی‌ترین خلق. (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند. (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد. (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
(او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است. (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و البته (در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی) خشنود خواهد گردید. (21)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
قسم به شب تار هنگامی که (جهان را در پرده سیاه) بپوشاند. (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و قسم به روز هنگامی که روشن و فروزان گردد. (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بیافرید. (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
(قسم به این آیات الهی) که سعی و کوشش شما مردم بسیار مختلف است (برخی بر صلاح و برخی بر فساد می‌کوشید). (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد. (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و به نیکویی (یعنی به نعیم آخرت با هر خیر و سعادت که در قرآن بیان شده) تصدیق کرد. (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان می‌گردانیم. (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
اما هر کس بخل ورزید و خود را (از لطف خدا) بی نیاز دانست. (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و نیکویی را تکذیب کرد. (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
پس به زودی کار او را (در دو عالم) دشوار می‌کنیم. (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد. (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم. (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم می‌بخشیم). (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
من شما را از آتش شعله‌ور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم. (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقی‌ترین خلق. (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند. (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد. (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
(او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است. (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و البته (در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی) خشنود خواهد گردید. (21)
