- 150
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عبدالرحمن السدیس سوره مبارکه معارج
تلاوت ترتیل سوره ای عبدالرحمن السدیس _ ترجمه استاد الهی قمشه ای
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
تقاضا کننده ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمیتواند آن را دفع کند. (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود میکند). (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾
فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج میکنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
بنابراین صبر جمیل پیشه کن. (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
زیرا آنها آن روز را دور میبینند. (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و ما آن را نزدیک میبینیم! (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته میشود. (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمیگیرد! (10)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
آنان را به آنها نشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند. (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و همسر و برادرش را. (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
و قبیله اش که همیشه از او حمایت میکردند. (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است. (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد. (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند. (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند. (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
انسان حریص و کم طاقت آفریده شده. (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند. (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران میشود. (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
مگر نمازگزاران. (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
آنها که نمازها را مرتبا بجا میآورند. (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و آنها که در اموالشان حق معلومی است. (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
برای تقاضا کنندگان و محرومان. (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و آنها که به روز جزا ایمان دارند. (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند. (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمیبینند. (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ میکنند. (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود. (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است. (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند. (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و آنها که قیام به ادای شهادت حق مینمایند. (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و آنها که بر نماز مواظبت دارند. (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
این افراد در باغهای بهشتی گرامیند. (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
این کافران را چه میشود که با سرعت نزد تو میآیند. (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟ (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان میدانند آفریده ایم! (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم. (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد. (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند. (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
همان روز که از قبرها به سرعت خارج میشوند، گوئی به سوی بتهایشان میدوند! (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته میشود) این همان روزی است که به شما وعده داده میشد. (44)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
تقاضا کننده ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمیتواند آن را دفع کند. (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود میکند). (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾
فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج میکنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
بنابراین صبر جمیل پیشه کن. (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
زیرا آنها آن روز را دور میبینند. (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و ما آن را نزدیک میبینیم! (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته میشود. (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمیگیرد! (10)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
آنان را به آنها نشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند. (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و همسر و برادرش را. (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
و قبیله اش که همیشه از او حمایت میکردند. (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است. (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد. (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند. (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند. (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
انسان حریص و کم طاقت آفریده شده. (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند. (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران میشود. (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
مگر نمازگزاران. (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
آنها که نمازها را مرتبا بجا میآورند. (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و آنها که در اموالشان حق معلومی است. (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
برای تقاضا کنندگان و محرومان. (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و آنها که به روز جزا ایمان دارند. (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند. (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمیبینند. (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ میکنند. (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود. (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است. (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند. (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و آنها که قیام به ادای شهادت حق مینمایند. (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و آنها که بر نماز مواظبت دارند. (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
این افراد در باغهای بهشتی گرامیند. (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
این کافران را چه میشود که با سرعت نزد تو میآیند. (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟ (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان میدانند آفریده ایم! (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم. (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد. (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند. (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
همان روز که از قبرها به سرعت خارج میشوند، گوئی به سوی بتهایشان میدوند! (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته میشود) این همان روزی است که به شما وعده داده میشد. (44)
