- 91
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل احمد طرابلسی سوره مبارکه علق
تلاوت ترتیل سوره ای باصدای احمد طرابلسی
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
آیا دیدى آن کس را که باز مىداشت (9)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
بندهاى را آنگاه که نماز مىگزارد (10)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (11)
أَرَأَیْتَ إِن کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
یا به پرهیزگارى وادارد [براى او بهتر نیست] (12)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
[و باز] آیا چه پندارى [که] اگر او به تکذیب پردازد و روى برگرداند [چه کیفرى در پیش دارد] (13)
أَرَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
مگر ندانسته که خدا مىبیند (14)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (15)
کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
[همان] موى پیشانى دروغزن گناهپیشه را (16)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند (17)
فَلْیَدْعُ نَادِیَه ﴿17﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (18)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان (19)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
آیا دیدى آن کس را که باز مىداشت (9)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
بندهاى را آنگاه که نماز مىگزارد (10)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (11)
أَرَأَیْتَ إِن کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
یا به پرهیزگارى وادارد [براى او بهتر نیست] (12)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
[و باز] آیا چه پندارى [که] اگر او به تکذیب پردازد و روى برگرداند [چه کیفرى در پیش دارد] (13)
أَرَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
مگر ندانسته که خدا مىبیند (14)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (15)
کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
[همان] موى پیشانى دروغزن گناهپیشه را (16)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند (17)
فَلْیَدْعُ نَادِیَه ﴿17﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (18)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان (19)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
