- 682
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبارکه فاطر
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
سپاس خداوند را، پدید آورنده آسمانها و زمین، که فرشتگان را پیام رسان گردانده است، [فرشتگانى] که داراى بالهاى دوگانه و سهگانه و چهارگانهاند، در آفرینش هر چه خواهد مىافزاید، بىگمان خداوند بر همه چیز تواناست (1)
مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا وَمَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿2﴾
هر رحمتى که خداوند در حق مردم گشاده سازد، بازدارندهاى ندارد، و هر آنچه فروبندد، گشایندهاى جز او ندارد، و او پیروزمند فرزانه است (2)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿3﴾
اى مردم نعمت الهى را بر خودتان یاد آورید، آیا آفریدگارى غیر از خداوند هست که شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟ خدایى جز او نیست، پس چگونه بیراهه مىروید؟ (3)
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ﴿4﴾
و اگر تو را دروغزن شمردند بدان که پیامبران پیش از تو هم با تکذیب روبهرو شدند، و کارها به سوى خداوند بازگردانده مىشود (4)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿5﴾
اى مردم بىگمان وعده الهى حق است، پس زندگانى دنیا شما را مفریبد، و [شیطان] فریبکار شما را نسبت به خداوند فریفته نگرداند (5)
إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿6﴾
بىگمان شیطان دشمن شماست، شما هم او را دشمن گیرید، جز این نیست که او حزبش را دعوت مىکند که سرانجام از دوزخیان باشند (6)
الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
کسانى که کفرورزیدهاند عذابى شدید [در پیش] دارند، و کسانى که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کردهاند، از آمرزش و پاداشى عظیم برخوردارند (7)
أَفَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿8﴾
آیا کسى که بدى عملش در نظرش آراسته جلوه داده شده است، و لذا آن را نیک مىبیند [مانند کسى است که خداوند هدایتش کرده باشد] بىگمان خداوند هر کس را که خواهد بیراه دارد، و هر کس را که خواهد هدایت کند مبادا جان تو از حسرت خوردن بر ایشان بفرساید، بىگمان خداوند به آنچه مىکنند آگاه است (8)
وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ ﴿9﴾
و خداوند کسى است که بادها را مىفرستد که ابرى را بر مىانگیزد، آنگاه آن را به سوى سرزمینى پژمرده مىرانیم، و بدان زمین را بعد از پژمردنش زنده مىداریم، رستاخیز هم همینگونه است (9)
مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَئِکَ هُوَ یَبُورُ ﴿10﴾
هر کس عزت مىخواهد [بداند که] هر چه عزت است، نزد خداوند است، سخنان پاکیزه به سوى او بالا مىرود، و کار نیک آن را بالا مىبرد، و کسانى که بدسگالى مىکنند، عذابى شدید [در پیش] دارند، و مکر اینان بر باد است (10)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا یُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلَا یُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿11﴾
و خداوند شما را از خاک، سپس از نطفه آفریده است، سپس شما را زوج [نر و ماده] گردانده است، و هیچ زنى باردار نمىشود و وضع حمل نمىکند مگر با علم او، و هیچ کهنسالى عمر داده یا از عمر او کاسته نمىشود، مگر آنکه در کتابى [مسطور] است، این امر بر خداوند آسان است (11)
وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
و آن دو دریا برابر نیستند، این یک شیرین خوشگوار که نوشیدنش گواراست، و این یک شور و تلخ، و از هر کدام گوشت تر و تازه مىخورید، و [از آنها] زیورى بیرون مىآورید و آن را "مىپوشید" کشتیى [ها] را در آن، دریا شکاف مىبینى تا در طلب روزى مقرر از جانب او برآیید، و باشد که سپاس بگزارید (12)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ ﴿13﴾
از شب مىکاهد و بر روز مىافزاید و از روز مىکاهد و بر شب مىافزاید، و خورشید و ماه را رام کرده است که هر یک تا سرآمدى معین جریان دارند، چنین است خداوند پروردگارتان، که فرمانروایى او راست، و کسانى که [اى ناباوران] به جاى او مىخوانید، مالک [چیزى حتى به اندازه] پوست هسته خرما نیستند (13)
إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا یَسْمَعُوا دُعَاءَکُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکُمْ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَلَا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ ﴿14﴾
اگر بخوانیدشان، نداى شما را نمىشنوند، و اگر هم مىشنیدند، پاسختان را نمىدادند، و روز قیامت، شرک شما را انکار مىکنند، و هیچ کس چون [خداوند] آگاه تو را آگاه نمىسازد (14)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿15﴾
هان اى مردم، شما [نادار و] نیازمند به خداوند هستید، و خداوند است که بىنیاز ستوده است (15)
إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿16﴾
اگر بخواهد شما را [از میان] مىبرد، و آفریدگان جدیدى به میان مىآورد (16)
وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ ﴿17﴾
و این امر بر خداوند دشوار نیست (17)
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَنْ تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿18﴾
و هیچ بردارندهاى بار گناه دیگرى را بر ندارد، و اگر گرانبارى [دیگران را] بخواند که بارش را بردارند، چیزى از آن بار برداشته نشود، و اگر چه [مخاطب] خویشاوند باشد، تو فقط کسانى را که به نادیده از پروردگارشان خوف و خشیت دارند، و نماز را برپا مىدارند، هشدار مىدهى، و هر کس پاکى ورزد، همانا به سود خویش پاکى ورزیده است، و سیر و سرانجام به سوى خداوند است (18)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ ﴿19﴾
و نابینا و بینا برابر نیست (19)
وَلَا الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ ﴿20﴾
و نه تاریکى و روشنایى (20)
وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ ﴿21﴾
و نیز سایه و آتشباد (21)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَحْیَاءُ وَلَا الْأَمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَنْ یَشَاءُ وَمَا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُورِ ﴿22﴾
و [دل] زندگان و [دل] مردگان نیز برابر نیستند، بىگمان خداوند هر کس را که بخواهد [پیام و پند خویش] مىشنواند، و تو شنواننده [پند و پیامى به] در گور خفتگان نیستى (22)
إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِیرٌ ﴿23﴾
تو نیستى مگر هشداردهندهاى (23)
إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَإِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ﴿24﴾
ما تو را به حق، مژدهرسان و هشداردهنده فرستادهایم، و امتى نیست مگر آنکه در میان آنان هشداردهندهاى بوده است (24)
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَبِالزُّبُرِ وَبِالْکِتَابِ الْمُنِیرِ ﴿25﴾
و اگر تو را تکذیب کردند، بدان که پیشینیان آنان هم که پیامبرانشان براى آنان پدیدههاى روشنگر و نوشتهها و کتاب[هاى] روشنگر آوردند، نیز تکذیب پیشه کردند (25)
ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿26﴾
سپس کافران را فرو گرفتم، [بنگر] تا عقاب من چگونه بوده است (26)
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِیضٌ وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِیبُ سُودٌ ﴿27﴾
آیا ننگریستهاى که خداوند از آسمان آبى فرو فرستاده است، سپس بدان میوههاى رنگارنگ برآوردیم، و نیز از کوهها راههایى سفید و سرخ رنگارنگ، و همچنین سیاه سیاه [پدید آوردیم] (27)
وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ کَذَلِکَ إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ ﴿28﴾
بدین گونه از مردم و جانوران و چارپایان رنگارنگ [آفریدهایم]، از میان بندگان خداوند فقط دانشوران از او خوف و خشیت دارند، بىگمان خداوند پیروزمند آمرزگار است (28)
إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ کِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً یَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ ﴿29﴾
بىگمان کسانى که کتاب الهى را مىخوانند، و نماز را برپا مىدارند، و از آنچه به ایشان روزى دادهایم، پنهان و آشکارا مىبخشند، به سودایى که هرگز زیان ندارد، امید دارند (29)
لِیُوَفِّیَهُمْ أُجُورَهُمْ وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿30﴾
تا سرانجام پاداشهایشان را به تمام و کمال بپردازد، و از فضل خویش به سهمشان بیفزاید، چرا که آمرزگار و قدردان است (30)
وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِیرٌ بَصِیرٌ ﴿31﴾
و آنچه از کتاب [آسمانى] به تو وحى کردهایم، حق است و همخوان با آنچه [از کتب آسمانى، که] پیشاپیش اوست، بىگمان خداوند به [احوال] بندگانش آگاه بیناست (31)
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ﴿32﴾
سپس کتاب آسمانى را به بندگان خود که برگزیده بودیمشان به میراث دادیم، و از ایشان [بعضى] ستمکار در حق خویش، و بعضى از ایشان میانهرو، و بعضى از ایشان پیشتاز در نیکوکاریها به اذن الهى است، این همانا فضل بزرگ است (32)
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿33﴾
بهشتهاى عدن که واردش شوند، و در آنجا به دستبندهایى زرین و مروارید آراسته شوند، و لباس آنان در آنجا ابریشم است (33)
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ ﴿34﴾
و گویند سپاس خداوندى را که از ما اندوه را زدود، بىگمان پروردگار ما آمرزگار قدردان است (34)
الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ ﴿35﴾
همان که ما را از فضل خویش به اقامتگاه جاویدان درآورد، که در آنجا به ما خستگى نرسد، و در آنجا به ما ماندگى نرسد (35)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا یُقْضَى عَلَیْهِمْ فَیَمُوتُوا وَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا کَذَلِکَ نَجْزِی کُلَّ کَفُورٍ ﴿36﴾
و کسانى که کفر ورزیدهاند، آتش جهنم را در پیش دارند، که نه کارشان سپرى شود که بمیرند، و نه چیزى از عذاب آن از ایشان کاسته شود، بدینسان هر [انسان] ناسپاسى را جزا دهیم (36)
وَهُمْ یَصْطَرِخُونَ فِیهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَیْرَ الَّذِی کُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْکُمْ مَا یَتَذَکَّرُ فِیهِ مَنْ تَذَکَّرَ وَجَاءَکُمُ النَّذِیرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ ﴿37﴾
و ایشان در آنجا فریاد بردارند که پروردگارا ما را بیرون آور، که کارى شایسته، غیر از آنچه مىکردیم، پیشه کنیم [در پاسخشان گوییم] آیا شما را چندان عمر ندادیم که در آن هر کس که اهل پند گرفتن است، پند گیرد و آیا [پیامبر] هشداردهندهاى به سوى شما نیامد؟ پس [عذاب را] بچشید که ستمکاران [مشرک] یاورى ندارند (37)
إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَیْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿38﴾
بىگمان خداوند داناى نهانیهاى آسمانها و زمین است، او داناى راز دلهاست (38)
هُوَ الَّذِی جَعَلَکُمْ خَلَائِفَ فِی الْأَرْضِ فَمَنْ کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَلَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا وَلَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا ﴿39﴾
او کسى است که شما را در این سرزمین جانشینان [پیشینیان] ساخت، پس هر کس کفر ورزد، کفرش به زیان اوست، و کافران را کفرشان در نزد خداوند جز نفرت نیفزاید، و کافران را کفرشان جز زیان نیفزاید (39)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ شُرَکَاءَکُمُ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَیِّنَتٍ مِنْهُ بَلْ إِنْ یَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا ﴿40﴾
بگو آیا شریکانى را که به جاى خداوند قائلید نگریستهاید، به من بنمایانید چه چیزى را در زمین آفریدهاند؟، یا آیا در [آفرینش] آسمانها شرکتى داشتهاند؟ یا آیا به آنان کتابى دادهایم که ایشان بر مبناى آن حجتى [در دست] دارند؟ حق این است که ستمکاران [مشرک] به یکدیگر وعدهاى جز فریب نمىدهند (40)
إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿41﴾
بىگمان خداوند آسمانها و زمین را از زوال نگه مىدارد، و اگر بخواهند زوال یابند هیچ کس جز او نگاهشان نمىدارد، او بردبار آمرزگار است (41)
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیَکُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِیرٌ مَا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿42﴾
و سختترین سوگندهایشان را به [نام] خدا یاد کنند که اگر [پیامبر] هشداردهندهاى به نزد آنان مىآمد، از هر یک از امتها [یهود و نصارا] رهیافتهتر مىشدند، و چون هشداردهندهاى به نزدشان آمد، جز بر گریزشان نیفزود (42)
اسْتِکْبَارًا فِی الْأَرْضِ وَمَکْرَ السَّیِّئِ وَلَا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلًا ﴿43﴾
و این از سر استکبار در این سرزمین و بدسگالى بود، و بدسگالى جز به صاحب آن باز نمىگردد، آیا جز سنت پیشینیان را انتظار مىکشند؟ پس هرگز در سنت الهى تبدیلى نمىیابى، و هرگز در سنت الهى تغییرى نمىیابى (43)
أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَکَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعْجِزَهُ مِنْ شَیْءٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ إِنَّهُ کَانَ عَلِیمًا قَدِیرًا ﴿44﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکردهاند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از ایشان بودند و از ایشان نیرومندتر بودند، چگونه بوده است؟ و هیچ چیز در آسمانها و زمین از [حیطه قدرت] خداوند نتواند گریخت، چرا که او داناى تواناست (44)
وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُوا مَا تَرَکَ عَلَى ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِعِبَادِهِ بَصِیرًا﴿45﴾
و اگر خداوند مردمان را به خاطر کار و کردار [نارواى] آنان فرو مىگرفت، هیچ جانورى را بر پشت آن [زمین] باقى نمىگذارد، ولى ایشان را تا سرآمدى معین باز پس مىدارد، و چون اجلشان فرارسد، آنگاه خداوند در حق بندگانش بیناست (45)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
سپاس خداوند را، پدید آورنده آسمانها و زمین، که فرشتگان را پیام رسان گردانده است، [فرشتگانى] که داراى بالهاى دوگانه و سهگانه و چهارگانهاند، در آفرینش هر چه خواهد مىافزاید، بىگمان خداوند بر همه چیز تواناست (1)
مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا وَمَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿2﴾
هر رحمتى که خداوند در حق مردم گشاده سازد، بازدارندهاى ندارد، و هر آنچه فروبندد، گشایندهاى جز او ندارد، و او پیروزمند فرزانه است (2)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿3﴾
اى مردم نعمت الهى را بر خودتان یاد آورید، آیا آفریدگارى غیر از خداوند هست که شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟ خدایى جز او نیست، پس چگونه بیراهه مىروید؟ (3)
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ﴿4﴾
و اگر تو را دروغزن شمردند بدان که پیامبران پیش از تو هم با تکذیب روبهرو شدند، و کارها به سوى خداوند بازگردانده مىشود (4)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿5﴾
اى مردم بىگمان وعده الهى حق است، پس زندگانى دنیا شما را مفریبد، و [شیطان] فریبکار شما را نسبت به خداوند فریفته نگرداند (5)
إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿6﴾
بىگمان شیطان دشمن شماست، شما هم او را دشمن گیرید، جز این نیست که او حزبش را دعوت مىکند که سرانجام از دوزخیان باشند (6)
الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
کسانى که کفرورزیدهاند عذابى شدید [در پیش] دارند، و کسانى که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کردهاند، از آمرزش و پاداشى عظیم برخوردارند (7)
أَفَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿8﴾
آیا کسى که بدى عملش در نظرش آراسته جلوه داده شده است، و لذا آن را نیک مىبیند [مانند کسى است که خداوند هدایتش کرده باشد] بىگمان خداوند هر کس را که خواهد بیراه دارد، و هر کس را که خواهد هدایت کند مبادا جان تو از حسرت خوردن بر ایشان بفرساید، بىگمان خداوند به آنچه مىکنند آگاه است (8)
وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ ﴿9﴾
و خداوند کسى است که بادها را مىفرستد که ابرى را بر مىانگیزد، آنگاه آن را به سوى سرزمینى پژمرده مىرانیم، و بدان زمین را بعد از پژمردنش زنده مىداریم، رستاخیز هم همینگونه است (9)
مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَئِکَ هُوَ یَبُورُ ﴿10﴾
هر کس عزت مىخواهد [بداند که] هر چه عزت است، نزد خداوند است، سخنان پاکیزه به سوى او بالا مىرود، و کار نیک آن را بالا مىبرد، و کسانى که بدسگالى مىکنند، عذابى شدید [در پیش] دارند، و مکر اینان بر باد است (10)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا یُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلَا یُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿11﴾
و خداوند شما را از خاک، سپس از نطفه آفریده است، سپس شما را زوج [نر و ماده] گردانده است، و هیچ زنى باردار نمىشود و وضع حمل نمىکند مگر با علم او، و هیچ کهنسالى عمر داده یا از عمر او کاسته نمىشود، مگر آنکه در کتابى [مسطور] است، این امر بر خداوند آسان است (11)
وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
و آن دو دریا برابر نیستند، این یک شیرین خوشگوار که نوشیدنش گواراست، و این یک شور و تلخ، و از هر کدام گوشت تر و تازه مىخورید، و [از آنها] زیورى بیرون مىآورید و آن را "مىپوشید" کشتیى [ها] را در آن، دریا شکاف مىبینى تا در طلب روزى مقرر از جانب او برآیید، و باشد که سپاس بگزارید (12)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ ﴿13﴾
از شب مىکاهد و بر روز مىافزاید و از روز مىکاهد و بر شب مىافزاید، و خورشید و ماه را رام کرده است که هر یک تا سرآمدى معین جریان دارند، چنین است خداوند پروردگارتان، که فرمانروایى او راست، و کسانى که [اى ناباوران] به جاى او مىخوانید، مالک [چیزى حتى به اندازه] پوست هسته خرما نیستند (13)
إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا یَسْمَعُوا دُعَاءَکُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکُمْ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَلَا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ ﴿14﴾
اگر بخوانیدشان، نداى شما را نمىشنوند، و اگر هم مىشنیدند، پاسختان را نمىدادند، و روز قیامت، شرک شما را انکار مىکنند، و هیچ کس چون [خداوند] آگاه تو را آگاه نمىسازد (14)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿15﴾
هان اى مردم، شما [نادار و] نیازمند به خداوند هستید، و خداوند است که بىنیاز ستوده است (15)
إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿16﴾
اگر بخواهد شما را [از میان] مىبرد، و آفریدگان جدیدى به میان مىآورد (16)
وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ ﴿17﴾
و این امر بر خداوند دشوار نیست (17)
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَنْ تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿18﴾
و هیچ بردارندهاى بار گناه دیگرى را بر ندارد، و اگر گرانبارى [دیگران را] بخواند که بارش را بردارند، چیزى از آن بار برداشته نشود، و اگر چه [مخاطب] خویشاوند باشد، تو فقط کسانى را که به نادیده از پروردگارشان خوف و خشیت دارند، و نماز را برپا مىدارند، هشدار مىدهى، و هر کس پاکى ورزد، همانا به سود خویش پاکى ورزیده است، و سیر و سرانجام به سوى خداوند است (18)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ ﴿19﴾
و نابینا و بینا برابر نیست (19)
وَلَا الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ ﴿20﴾
و نه تاریکى و روشنایى (20)
وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ ﴿21﴾
و نیز سایه و آتشباد (21)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَحْیَاءُ وَلَا الْأَمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَنْ یَشَاءُ وَمَا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُورِ ﴿22﴾
و [دل] زندگان و [دل] مردگان نیز برابر نیستند، بىگمان خداوند هر کس را که بخواهد [پیام و پند خویش] مىشنواند، و تو شنواننده [پند و پیامى به] در گور خفتگان نیستى (22)
إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِیرٌ ﴿23﴾
تو نیستى مگر هشداردهندهاى (23)
إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَإِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ﴿24﴾
ما تو را به حق، مژدهرسان و هشداردهنده فرستادهایم، و امتى نیست مگر آنکه در میان آنان هشداردهندهاى بوده است (24)
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَبِالزُّبُرِ وَبِالْکِتَابِ الْمُنِیرِ ﴿25﴾
و اگر تو را تکذیب کردند، بدان که پیشینیان آنان هم که پیامبرانشان براى آنان پدیدههاى روشنگر و نوشتهها و کتاب[هاى] روشنگر آوردند، نیز تکذیب پیشه کردند (25)
ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿26﴾
سپس کافران را فرو گرفتم، [بنگر] تا عقاب من چگونه بوده است (26)
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِیضٌ وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِیبُ سُودٌ ﴿27﴾
آیا ننگریستهاى که خداوند از آسمان آبى فرو فرستاده است، سپس بدان میوههاى رنگارنگ برآوردیم، و نیز از کوهها راههایى سفید و سرخ رنگارنگ، و همچنین سیاه سیاه [پدید آوردیم] (27)
وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ کَذَلِکَ إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ ﴿28﴾
بدین گونه از مردم و جانوران و چارپایان رنگارنگ [آفریدهایم]، از میان بندگان خداوند فقط دانشوران از او خوف و خشیت دارند، بىگمان خداوند پیروزمند آمرزگار است (28)
إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ کِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً یَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ ﴿29﴾
بىگمان کسانى که کتاب الهى را مىخوانند، و نماز را برپا مىدارند، و از آنچه به ایشان روزى دادهایم، پنهان و آشکارا مىبخشند، به سودایى که هرگز زیان ندارد، امید دارند (29)
لِیُوَفِّیَهُمْ أُجُورَهُمْ وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿30﴾
تا سرانجام پاداشهایشان را به تمام و کمال بپردازد، و از فضل خویش به سهمشان بیفزاید، چرا که آمرزگار و قدردان است (30)
وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِیرٌ بَصِیرٌ ﴿31﴾
و آنچه از کتاب [آسمانى] به تو وحى کردهایم، حق است و همخوان با آنچه [از کتب آسمانى، که] پیشاپیش اوست، بىگمان خداوند به [احوال] بندگانش آگاه بیناست (31)
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ﴿32﴾
سپس کتاب آسمانى را به بندگان خود که برگزیده بودیمشان به میراث دادیم، و از ایشان [بعضى] ستمکار در حق خویش، و بعضى از ایشان میانهرو، و بعضى از ایشان پیشتاز در نیکوکاریها به اذن الهى است، این همانا فضل بزرگ است (32)
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿33﴾
بهشتهاى عدن که واردش شوند، و در آنجا به دستبندهایى زرین و مروارید آراسته شوند، و لباس آنان در آنجا ابریشم است (33)
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ ﴿34﴾
و گویند سپاس خداوندى را که از ما اندوه را زدود، بىگمان پروردگار ما آمرزگار قدردان است (34)
الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ ﴿35﴾
همان که ما را از فضل خویش به اقامتگاه جاویدان درآورد، که در آنجا به ما خستگى نرسد، و در آنجا به ما ماندگى نرسد (35)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا یُقْضَى عَلَیْهِمْ فَیَمُوتُوا وَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا کَذَلِکَ نَجْزِی کُلَّ کَفُورٍ ﴿36﴾
و کسانى که کفر ورزیدهاند، آتش جهنم را در پیش دارند، که نه کارشان سپرى شود که بمیرند، و نه چیزى از عذاب آن از ایشان کاسته شود، بدینسان هر [انسان] ناسپاسى را جزا دهیم (36)
وَهُمْ یَصْطَرِخُونَ فِیهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَیْرَ الَّذِی کُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْکُمْ مَا یَتَذَکَّرُ فِیهِ مَنْ تَذَکَّرَ وَجَاءَکُمُ النَّذِیرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ ﴿37﴾
و ایشان در آنجا فریاد بردارند که پروردگارا ما را بیرون آور، که کارى شایسته، غیر از آنچه مىکردیم، پیشه کنیم [در پاسخشان گوییم] آیا شما را چندان عمر ندادیم که در آن هر کس که اهل پند گرفتن است، پند گیرد و آیا [پیامبر] هشداردهندهاى به سوى شما نیامد؟ پس [عذاب را] بچشید که ستمکاران [مشرک] یاورى ندارند (37)
إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَیْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿38﴾
بىگمان خداوند داناى نهانیهاى آسمانها و زمین است، او داناى راز دلهاست (38)
هُوَ الَّذِی جَعَلَکُمْ خَلَائِفَ فِی الْأَرْضِ فَمَنْ کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَلَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا وَلَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا ﴿39﴾
او کسى است که شما را در این سرزمین جانشینان [پیشینیان] ساخت، پس هر کس کفر ورزد، کفرش به زیان اوست، و کافران را کفرشان در نزد خداوند جز نفرت نیفزاید، و کافران را کفرشان جز زیان نیفزاید (39)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ شُرَکَاءَکُمُ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَیِّنَتٍ مِنْهُ بَلْ إِنْ یَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا ﴿40﴾
بگو آیا شریکانى را که به جاى خداوند قائلید نگریستهاید، به من بنمایانید چه چیزى را در زمین آفریدهاند؟، یا آیا در [آفرینش] آسمانها شرکتى داشتهاند؟ یا آیا به آنان کتابى دادهایم که ایشان بر مبناى آن حجتى [در دست] دارند؟ حق این است که ستمکاران [مشرک] به یکدیگر وعدهاى جز فریب نمىدهند (40)
إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿41﴾
بىگمان خداوند آسمانها و زمین را از زوال نگه مىدارد، و اگر بخواهند زوال یابند هیچ کس جز او نگاهشان نمىدارد، او بردبار آمرزگار است (41)
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیَکُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِیرٌ مَا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿42﴾
و سختترین سوگندهایشان را به [نام] خدا یاد کنند که اگر [پیامبر] هشداردهندهاى به نزد آنان مىآمد، از هر یک از امتها [یهود و نصارا] رهیافتهتر مىشدند، و چون هشداردهندهاى به نزدشان آمد، جز بر گریزشان نیفزود (42)
اسْتِکْبَارًا فِی الْأَرْضِ وَمَکْرَ السَّیِّئِ وَلَا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلًا ﴿43﴾
و این از سر استکبار در این سرزمین و بدسگالى بود، و بدسگالى جز به صاحب آن باز نمىگردد، آیا جز سنت پیشینیان را انتظار مىکشند؟ پس هرگز در سنت الهى تبدیلى نمىیابى، و هرگز در سنت الهى تغییرى نمىیابى (43)
أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَکَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعْجِزَهُ مِنْ شَیْءٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ إِنَّهُ کَانَ عَلِیمًا قَدِیرًا ﴿44﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکردهاند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از ایشان بودند و از ایشان نیرومندتر بودند، چگونه بوده است؟ و هیچ چیز در آسمانها و زمین از [حیطه قدرت] خداوند نتواند گریخت، چرا که او داناى تواناست (44)
وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُوا مَا تَرَکَ عَلَى ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِعِبَادِهِ بَصِیرًا﴿45﴾
و اگر خداوند مردمان را به خاطر کار و کردار [نارواى] آنان فرو مىگرفت، هیچ جانورى را بر پشت آن [زمین] باقى نمىگذارد، ولى ایشان را تا سرآمدى معین باز پس مىدارد، و چون اجلشان فرارسد، آنگاه خداوند در حق بندگانش بیناست (45)
