- 339
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبار‌ه حاقه
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره الحاقة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
حاقه (1)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
حاقه چیست؟ (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
و چه دانى حاقه چیست؟ (3)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
قوم ثمود و عاد درهم کوب [/قیامت] را دروغ انگاشتند (4)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
و اما ثمود، بر اثر طغیان خود به نابودى کشیده شدند (5)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
و اما عاد، با تندبادى سخت سرد و بنیانکن به نابودى کشیده شدند (6)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
که خداوند آن را هفت شب و هشت روز پیوسته بر آنان گماشت و آن قوم را در آن حال از پا در افتاده بینى، گویى ایشان خرمابنانى هستند ریشه کن شده (7)
فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
پس آیا اثرى از ایشان بازمانده مىبینى؟ (8)
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و فرعون و پیشینیان او و [اهل] شهرهاى نگونسار، طغیان پیش آوردند (9)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾
سپس از پیامبر پروردگارشان نافرمانى کردند، آنگاه [خداوند] آنان را به مؤاخذهاى سخت فرو گرفت (10)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
ما آنگاه که سیلاب طغیان کرد، شما را در کشتى سوار کردیم (11)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
تا سرانجام آن را پندآموزى براى شما گردانیم، و گوشهاى نیوشا آن را فرا مىگیرد (12)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و چون دمى یگانه در صور دمیده شود (13)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
و زمین و کوهها برداشته شده و یکباره درهم کوبیده شود (14)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
پس در چنین روزى واقعه[ى قیامت] روى دهد (15)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و آسمان از هم بشکافد و آن در چنین روزى سست پیوند است (16)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
و فرشتگان بر کنارهها[ى آسمان] ایستاده باشند، و عرش پروردگارت را در آن روز هشت تن برفرازشان حمل مىکنند (17)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
در چنین روزى [بر خداوند] عرضه شوید، و هیچ رازتان پوشیده نماند (18)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿19﴾
سپس هر کس که کارنامهاش به دست راستش داده شود، [شادمانه] گوید بیایید کارنامه مرا بخوانید (19)
إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿20﴾
به یقین مىدانستم که با حساب و کتاب خود مواجه خواهم شد (20)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿21﴾
آنگاه او در زندگى پسندیدهاى است (21)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
در بهشتى برین (22)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
که میوههایش دسترس است (23)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
[به آنان گویند] به خاطر آنچه در روزگاران گذشته انجام دادهاید، بخورید و بیاشامید گوارا (24)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿25﴾
و اما کسى که کارنامهاش به دست چپش داده شود، [سوکمندانه] گوید اى کاش کارنامهام به من داده نمىشد (25)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿26﴾
و نمىدانستم حساب و کتابم چیست (26)
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
کاش آن [مرگ] یکسره بود (27)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿28﴾
مال و منال من به کار من نیامد (28)
لَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿29﴾
دستگاه من از دستم برفت (29)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
[گویند] او را فرو گیرید و دربندش کنید (30)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
سپس به دوزخش درآورید (31)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾
سپس در زنجیرى که طولش هفتاد ذرع است، بندش کنید (32)
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
که او به خداوند بزرگ ایمانى نداشت (33)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾
و بر اطعام بینوایان ترغیب نمىکرد (34)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
حال امروز و اینجا دوستى ندارد (35)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
و نه خوراکى، بجز زردابه (36)
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿37﴾
ه آن را جز خطاکاران نمىخورند (37)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
پس به آنچه مىبینید سوگند مىخورم (38)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
و به آنچه نمىبینید (39)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾
که آن [قرآن] برخوانده فرستاده گرامى است (40)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و سخن هیچ شاعرى نیست، چه اندک ایمان مىآورید (41)
وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾
و سخن هیچ کاهنى نیست، چه اندک پند مىگیرید (42)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
و فرو فرستادهاى از سوى پروردگار جهانیان است (43)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
و اگر بر ما سخنانى مىبست (44)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
دست راستش را مىگرفتیم (45)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
سپس شاهرگش را قطع مىکردیم (46)
فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و هیچیک از شما مدافع او نبود (47)
وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و آن پندآموزى براى پرهیزگاران است (48)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
و ما به یقین مىدانیم که از میان شما تکذیبکنندگانى هستند (49)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾
و آن [پیام]، مایه حسرتى بر کافران است (50)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
و آن [پیام]، حقالیقین است (51)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (52)
سوره الحاقة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
حاقه (1)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
حاقه چیست؟ (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
و چه دانى حاقه چیست؟ (3)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
قوم ثمود و عاد درهم کوب [/قیامت] را دروغ انگاشتند (4)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
و اما ثمود، بر اثر طغیان خود به نابودى کشیده شدند (5)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
و اما عاد، با تندبادى سخت سرد و بنیانکن به نابودى کشیده شدند (6)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
که خداوند آن را هفت شب و هشت روز پیوسته بر آنان گماشت و آن قوم را در آن حال از پا در افتاده بینى، گویى ایشان خرمابنانى هستند ریشه کن شده (7)
فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
پس آیا اثرى از ایشان بازمانده مىبینى؟ (8)
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و فرعون و پیشینیان او و [اهل] شهرهاى نگونسار، طغیان پیش آوردند (9)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾
سپس از پیامبر پروردگارشان نافرمانى کردند، آنگاه [خداوند] آنان را به مؤاخذهاى سخت فرو گرفت (10)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
ما آنگاه که سیلاب طغیان کرد، شما را در کشتى سوار کردیم (11)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
تا سرانجام آن را پندآموزى براى شما گردانیم، و گوشهاى نیوشا آن را فرا مىگیرد (12)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و چون دمى یگانه در صور دمیده شود (13)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
و زمین و کوهها برداشته شده و یکباره درهم کوبیده شود (14)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
پس در چنین روزى واقعه[ى قیامت] روى دهد (15)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و آسمان از هم بشکافد و آن در چنین روزى سست پیوند است (16)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
و فرشتگان بر کنارهها[ى آسمان] ایستاده باشند، و عرش پروردگارت را در آن روز هشت تن برفرازشان حمل مىکنند (17)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
در چنین روزى [بر خداوند] عرضه شوید، و هیچ رازتان پوشیده نماند (18)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿19﴾
سپس هر کس که کارنامهاش به دست راستش داده شود، [شادمانه] گوید بیایید کارنامه مرا بخوانید (19)
إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿20﴾
به یقین مىدانستم که با حساب و کتاب خود مواجه خواهم شد (20)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿21﴾
آنگاه او در زندگى پسندیدهاى است (21)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
در بهشتى برین (22)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
که میوههایش دسترس است (23)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
[به آنان گویند] به خاطر آنچه در روزگاران گذشته انجام دادهاید، بخورید و بیاشامید گوارا (24)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿25﴾
و اما کسى که کارنامهاش به دست چپش داده شود، [سوکمندانه] گوید اى کاش کارنامهام به من داده نمىشد (25)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿26﴾
و نمىدانستم حساب و کتابم چیست (26)
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
کاش آن [مرگ] یکسره بود (27)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿28﴾
مال و منال من به کار من نیامد (28)
لَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿29﴾
دستگاه من از دستم برفت (29)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
[گویند] او را فرو گیرید و دربندش کنید (30)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
سپس به دوزخش درآورید (31)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾
سپس در زنجیرى که طولش هفتاد ذرع است، بندش کنید (32)
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
که او به خداوند بزرگ ایمانى نداشت (33)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾
و بر اطعام بینوایان ترغیب نمىکرد (34)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
حال امروز و اینجا دوستى ندارد (35)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
و نه خوراکى، بجز زردابه (36)
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿37﴾
ه آن را جز خطاکاران نمىخورند (37)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
پس به آنچه مىبینید سوگند مىخورم (38)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
و به آنچه نمىبینید (39)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾
که آن [قرآن] برخوانده فرستاده گرامى است (40)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و سخن هیچ شاعرى نیست، چه اندک ایمان مىآورید (41)
وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾
و سخن هیچ کاهنى نیست، چه اندک پند مىگیرید (42)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
و فرو فرستادهاى از سوى پروردگار جهانیان است (43)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
و اگر بر ما سخنانى مىبست (44)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
دست راستش را مىگرفتیم (45)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
سپس شاهرگش را قطع مىکردیم (46)
فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و هیچیک از شما مدافع او نبود (47)
وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و آن پندآموزى براى پرهیزگاران است (48)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
و ما به یقین مىدانیم که از میان شما تکذیبکنندگانى هستند (49)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾
و آن [پیام]، مایه حسرتى بر کافران است (50)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
و آن [پیام]، حقالیقین است (51)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (52)
