- 289
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبارکه لیل
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره 92: اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون فرو پوشاند (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و سوگند به روز چون روشن شود (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و سوگند به آنکه نرینه و مادینه آفرید (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که کوشش شما پراکنده [و گونه گون] است (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
حال اگر کسى [مالى] بخشید و پروا و پرهیز ورزید (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و [وعده] بهشت را استوار داشت (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
زودا که راهش را به سوى خیر و آسانى هموار کنیم (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و اما کسى که دریغ ورزید و بى نیازى نمود (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
وعده بهشت را دروغ انگاشت (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
زودا که راهش را به سوى شر و دشوارى هموار کنیم (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و چون به هلاکت افتد مالش به کار او نیاید (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
بىگمان راهنمایى [بندگان] بر ماست (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و بىگمان [جهان] واپسین و نخستین ما راست (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
پس شما را از آتشى که زبانه زند هشدار دهم (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که جز شقاوت پیشه وارد آن نشود (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کسى که [حق را] انکار کرد و روى بر تافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و تقواپیشه از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کسى که مالش را مىبخشد که پاکدلى یابد (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و بر او [منت از] نعمت کسى نیست که باید جزایش را بدهد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
[و نمىکند آنچه مىکند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلند مرتبه اش (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و زودا که خشنود شود (21)
سوره 92: اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون فرو پوشاند (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و سوگند به روز چون روشن شود (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و سوگند به آنکه نرینه و مادینه آفرید (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که کوشش شما پراکنده [و گونه گون] است (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
حال اگر کسى [مالى] بخشید و پروا و پرهیز ورزید (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و [وعده] بهشت را استوار داشت (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
زودا که راهش را به سوى خیر و آسانى هموار کنیم (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و اما کسى که دریغ ورزید و بى نیازى نمود (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
وعده بهشت را دروغ انگاشت (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
زودا که راهش را به سوى شر و دشوارى هموار کنیم (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و چون به هلاکت افتد مالش به کار او نیاید (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
بىگمان راهنمایى [بندگان] بر ماست (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و بىگمان [جهان] واپسین و نخستین ما راست (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
پس شما را از آتشى که زبانه زند هشدار دهم (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که جز شقاوت پیشه وارد آن نشود (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کسى که [حق را] انکار کرد و روى بر تافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و تقواپیشه از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کسى که مالش را مىبخشد که پاکدلى یابد (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و بر او [منت از] نعمت کسى نیست که باید جزایش را بدهد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
[و نمىکند آنچه مىکند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلند مرتبه اش (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و زودا که خشنود شود (21)
