- 797
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق احمد احمد نعینع سوره جن 18 تا آخر، تکویر، اعلی، کافرون، حمد، بقره 1 و 2
تلاوت تحقیق احمد احمد نعینع ، این تلاوت در کشور مصر اجرا گردیده است.
سوره 72: الجن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (18)
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾
و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند (19)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾
بگو من تنها پروردگار خود را مىخوانم و کسى را با او شریک نمىگردانم (20)
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾
بگو من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم (21)
قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾
بگو هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمىدهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمىیابم (22)
قُلْ إِنِّی لَن یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾
[وظیفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)
إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾
[باش] تا آنچه را وعده داده مىشوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیفتر و کدام یک شمارهاش کمتر است (24)
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿24﴾
بگو نمىدانم آنچه را که وعده داده شدهاید نزدیک استیا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)
قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾
داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمىکند (26)
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾
جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که [در این صورت] براى او از پیش رو و از پشتسرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿27﴾
تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیدهاند و [خدا] بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است (28)
لِیَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
سوره 87: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
و آنکه اندازهگیرى کرد و راه نمود (3)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (4)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیرهگون گردانید (5)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿5﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)
سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿6﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مىداند (7)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مىگردانیم (8)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (10)
سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى ﴿10﴾
و نگونبختخود را از آن دور مىدارد (11)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
همان کس که در آتشى بزرگ در آید (12)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
آنگاه نه در آن مىمیرد و نه زندگانى مىیابد (13)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (14)
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى ﴿14﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (15)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مىگزینید (16)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است (17)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
قطعا در صحیفه هاى گذشته این [معنى] هست (18)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
صحیفه هاى ابراهیم و موسى (19)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
سوره 109: الکافرون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اى کافران (1)
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
آنچه مىپرستید نمىپرستم (2)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
و آنچه مىپرستم شما نمىپرستید (3)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه آنچه پرستیدید من مىپرستم (4)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿4﴾
و نه آنچه مىپرستم شما مىپرستید (5)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
دین شما براى خودتان و دین من براى خودم (6)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
سوره 1: الفاتحة
به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
ستایش خدایى را که پروردگار جهانیان (2)
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
رحمتگر مهربان (3)
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
[و] خداوند روز جزاست (4)
مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
[بار الها] تنها تو را مىپرستیم و تنها از تو یارى مىجوییم (5)
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
ما را به راه راست هدایت فرما (6)
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
راه آنان که گرامىشان داشتهاى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾
سوره 2: البقرة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام میم (1)
الم ﴿1﴾
این است کتابى که در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)
ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
سوره 72: الجن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (18)
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾
و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند (19)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾
بگو من تنها پروردگار خود را مىخوانم و کسى را با او شریک نمىگردانم (20)
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾
بگو من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم (21)
قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾
بگو هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمىدهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمىیابم (22)
قُلْ إِنِّی لَن یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾
[وظیفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)
إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾
[باش] تا آنچه را وعده داده مىشوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیفتر و کدام یک شمارهاش کمتر است (24)
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿24﴾
بگو نمىدانم آنچه را که وعده داده شدهاید نزدیک استیا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)
قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾
داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمىکند (26)
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾
جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که [در این صورت] براى او از پیش رو و از پشتسرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿27﴾
تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیدهاند و [خدا] بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است (28)
لِیَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
سوره 87: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
و آنکه اندازهگیرى کرد و راه نمود (3)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (4)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیرهگون گردانید (5)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿5﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)
سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿6﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مىداند (7)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مىگردانیم (8)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (10)
سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى ﴿10﴾
و نگونبختخود را از آن دور مىدارد (11)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
همان کس که در آتشى بزرگ در آید (12)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
آنگاه نه در آن مىمیرد و نه زندگانى مىیابد (13)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (14)
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى ﴿14﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (15)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مىگزینید (16)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است (17)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
قطعا در صحیفه هاى گذشته این [معنى] هست (18)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
صحیفه هاى ابراهیم و موسى (19)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
سوره 109: الکافرون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اى کافران (1)
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
آنچه مىپرستید نمىپرستم (2)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
و آنچه مىپرستم شما نمىپرستید (3)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه آنچه پرستیدید من مىپرستم (4)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿4﴾
و نه آنچه مىپرستم شما مىپرستید (5)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
دین شما براى خودتان و دین من براى خودم (6)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
سوره 1: الفاتحة
به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
ستایش خدایى را که پروردگار جهانیان (2)
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
رحمتگر مهربان (3)
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
[و] خداوند روز جزاست (4)
مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
[بار الها] تنها تو را مىپرستیم و تنها از تو یارى مىجوییم (5)
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
ما را به راه راست هدایت فرما (6)
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
راه آنان که گرامىشان داشتهاى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾
سوره 2: البقرة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام میم (1)
الم ﴿1﴾
این است کتابى که در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)
ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
