- 1352
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 37، نکات و تذکرات وقف
جناب آقای پورزرگری در این برنامه به موضوع وقف می پردازد و نکات مهمی درباره آن بیان می کندو مروری بر دروس جلسات قبل دارند.
وصل آیات در ترتیل خلاف عرف این مدل قرائت می باشد و اصل بر آن است که بر انتهای آیات وقف شود مگر بعضی از آیات مانند ویل للمصلین الذین هم فی صلاتهم ساهون در سوره ماعون که وقف بر للمصلین قبیح و مغایر معنا می باشد.
وقف در لغت، به معنای «باز داشتن، درنگ کردن» می‌باشد، و در اصطلاح، عبارت است از «قطع صوت در هنگام قراءت برای تازه کردن نفس و سپس ادامه قرائت» (که ابتداء نامیده می‌شود.)
وقف بر پایان هر آیه حتی اگر جمله ناقص باشد سنت نبوی (ص) است.
مسأله وقف و وصل و ابتدای صحیح عبارات قرآنی از ضروریات تلاوت قرآن مجید است. چه بسا در اثر عدم توجه به این مهم، معانی آیات الهی مخدوش گردد. اما از آنجا که اکثر مردم به زبان عربی و مفاهیم قرآن آشنایی کافی ندارند، غالباً در انتخاب محل صحیح وقف و ابتدا دچار مشکل می شوند؛ لذا برای رفع نسبی این مشکل علاماتی وضع گردیده است که برخی از مهم ترین این علائم (رموز وقف) بدین شرح می باشد:
(م) = وقف لازم
وقف الزامی است و در صورت وصل، احتمال تغییر مفهوم جمله زیاد است.
(ط) = وقف مطلق
تأکید می شود وقف کنید. چون موضوع مورد بحث تمام است.
(ج) = وقف جایز
هم می توان وقف کرد هم می توان وصل نمود.
(ز) = وقف مجَوَّز
(ص) = وقف مرَخَّص
به خاطر طولانی بودن جمله و کمبود نفس، رخصت داده می شود وقف کنید و سپس از کلمه بعد ابتدا نمایید.
(لا)= وقف ممنوع
نباید وقف کرد. اگر به طور اضطراری مجبور شدید وقف کنید حتماً برگردید و مجدداً وصل نمایید.
(قلی)
وقف بهتر از وصل است.
(صلی)
وصل از وقف بهتر است.
وصل آیات در ترتیل خلاف عرف این مدل قرائت می باشد و اصل بر آن است که بر انتهای آیات وقف شود مگر بعضی از آیات مانند ویل للمصلین الذین هم فی صلاتهم ساهون در سوره ماعون که وقف بر للمصلین قبیح و مغایر معنا می باشد.
وقف در لغت، به معنای «باز داشتن، درنگ کردن» می‌باشد، و در اصطلاح، عبارت است از «قطع صوت در هنگام قراءت برای تازه کردن نفس و سپس ادامه قرائت» (که ابتداء نامیده می‌شود.)
وقف بر پایان هر آیه حتی اگر جمله ناقص باشد سنت نبوی (ص) است.
مسأله وقف و وصل و ابتدای صحیح عبارات قرآنی از ضروریات تلاوت قرآن مجید است. چه بسا در اثر عدم توجه به این مهم، معانی آیات الهی مخدوش گردد. اما از آنجا که اکثر مردم به زبان عربی و مفاهیم قرآن آشنایی کافی ندارند، غالباً در انتخاب محل صحیح وقف و ابتدا دچار مشکل می شوند؛ لذا برای رفع نسبی این مشکل علاماتی وضع گردیده است که برخی از مهم ترین این علائم (رموز وقف) بدین شرح می باشد:
(م) = وقف لازم
وقف الزامی است و در صورت وصل، احتمال تغییر مفهوم جمله زیاد است.
(ط) = وقف مطلق
تأکید می شود وقف کنید. چون موضوع مورد بحث تمام است.
(ج) = وقف جایز
هم می توان وقف کرد هم می توان وصل نمود.
(ز) = وقف مجَوَّز
(ص) = وقف مرَخَّص
به خاطر طولانی بودن جمله و کمبود نفس، رخصت داده می شود وقف کنید و سپس از کلمه بعد ابتدا نمایید.
(لا)= وقف ممنوع
نباید وقف کرد. اگر به طور اضطراری مجبور شدید وقف کنید حتماً برگردید و مجدداً وصل نمایید.
(قلی)
وقف بهتر از وصل است.
(صلی)
وصل از وقف بهتر است.
