- 970
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 53 - وقف و ابتدا بر کلمات خاص
در این برنامه استاد کریم دولتی درباره موضوع وقف و ابتدا بر کلمات خاص قرانی توضیح می دهند و به مرور موضوعات جلسات قبل می پردازند.
ثمَّ : اسم اشاره براى دور است به معناى ( آنجا ).
ثُمَّ : ثُمَّ : حرف عطف است که دلالت بر ترتیب با فاصله دارد و به معناى ( سپس ) مى باشد ، بر این حرف گاهى تاء وصل مى شود مانند ( ثُمَّتَ )؛ « من ثُمَّ »: در پایان ، اخیراً .
یکى از پایه‌هاى مهم ترتیل، رعایت وقف و ابتدا، یعنى دانستن چگونگى ایستادن بر آیه یا بخشى از آن و چگونگى شروع به خواندن قرآن است. چگونگى وقف و ابتدا، دانش مستقلى از علوم قرآن را تشکیل مى‌دهد، اما غالباً در کتاب‌هاى تجویدى نیز به قواعد مهم آن پرداخته مى‌شود.
براى دست‌یابى و بهره‌گیرى عموم مردم از قواعد وقف و ابتدا، دانشمندان، به وضع علایم و نشانه‌هایى در این‌باره اقدام کرده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها بر روى آیات قرار داده شده است; هم‌چون: مـ، ق، ط، لا و....
چون طراح این علایم، آقاى سجاوندى در کتاب «الوقف و الابتداء» بود، به نام علایم سجاوندى مشهور شد.
چرا در پایان هر آیه که مى‌ایستیم، حرف حرکت‌دار را به صورت ساکن تلفظ‌مى‌کنیم؟
علت آن قاعده‌اى است به نام «وقف اسکان»، که در علم تجوید درباره آن صحبت مى‌کنند. وقف اسکان به معناى ساکن نمودن است; یعنى غیر از دو جا (وقف بر «ة‌ـ‌ـة» که در وقف به هاء ساکن خوانده مى‌شود و وقف بر تنوین نصب که به «الف‌مدى» تبدیل مى‌شود.) در بقیه کلمات، حرکت حرف آخر کلمه هرچه باشد، ساکن مى‌شود. در آخر آیات هم، چون ما وقف مى‌کنیم، ناچار حرکت حرف آخر کلمه آخر به سکون تبدیل مى‌شود.
ثمَّ : اسم اشاره براى دور است به معناى ( آنجا ).
ثُمَّ : ثُمَّ : حرف عطف است که دلالت بر ترتیب با فاصله دارد و به معناى ( سپس ) مى باشد ، بر این حرف گاهى تاء وصل مى شود مانند ( ثُمَّتَ )؛ « من ثُمَّ »: در پایان ، اخیراً .
یکى از پایه‌هاى مهم ترتیل، رعایت وقف و ابتدا، یعنى دانستن چگونگى ایستادن بر آیه یا بخشى از آن و چگونگى شروع به خواندن قرآن است. چگونگى وقف و ابتدا، دانش مستقلى از علوم قرآن را تشکیل مى‌دهد، اما غالباً در کتاب‌هاى تجویدى نیز به قواعد مهم آن پرداخته مى‌شود.
براى دست‌یابى و بهره‌گیرى عموم مردم از قواعد وقف و ابتدا، دانشمندان، به وضع علایم و نشانه‌هایى در این‌باره اقدام کرده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها بر روى آیات قرار داده شده است; هم‌چون: مـ، ق، ط، لا و....
چون طراح این علایم، آقاى سجاوندى در کتاب «الوقف و الابتداء» بود، به نام علایم سجاوندى مشهور شد.
چرا در پایان هر آیه که مى‌ایستیم، حرف حرکت‌دار را به صورت ساکن تلفظ‌مى‌کنیم؟
علت آن قاعده‌اى است به نام «وقف اسکان»، که در علم تجوید درباره آن صحبت مى‌کنند. وقف اسکان به معناى ساکن نمودن است; یعنى غیر از دو جا (وقف بر «ة‌ـ‌ـة» که در وقف به هاء ساکن خوانده مى‌شود و وقف بر تنوین نصب که به «الف‌مدى» تبدیل مى‌شود.) در بقیه کلمات، حرکت حرف آخر کلمه هرچه باشد، ساکن مى‌شود. در آخر آیات هم، چون ما وقف مى‌کنیم، ناچار حرکت حرف آخر کلمه آخر به سکون تبدیل مى‌شود.
