- 441
صفحه ﴿24﴾
قرآن ترجمه، سوره بقره آیات 154 تا 163
وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَکِنْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿154﴾
از روی بی‌اطلاعی یا بی‌ادبی، به آنان که در راه خدا شهید می‌شوند، مرده نگویید؛ بلکه به‌طور ویژه زنده‌اند؛ ولی شما درک نمی‌کنید.(154)
وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ ﴿155﴾
حتماً با مشکلات امنیتی و اقتصادیِ مختصری امتحانتان می‌کنیم و نیز با ضررهای مالی و جانی و زراعی. البته به اهل صبر مژده بده؛ (155)
الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿156﴾
همان کسانی که هرگاه مصیبتی برایشان پیش بیاید، می‌گویند: إنّا لِله و إنّا إلَیهِ راجِعون {ما از خداییم و به‌سوی او برمی‌گردیم.} (156)
أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿157﴾
درودهای خدا و لطفش همیشه شامل حالشان می‌شود و همین‌ها هدایت‌یافتۀ واقعی‌اند. (157)
إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ ﴿158﴾
صفا و مَروِه از نشانه‌های بندگیِ خداست؛ بنابراین هرکه حج یا عمره انجام می‌دهد، باید سعیِ صفا و مروه به‌جا آورَد. البته هرکه کار خوبی را با اشتیاق انجام دهد، خدا قدرشناسی داناست.{صفا و مروه نام دو کوه کوچک در کنار مسجدالحرام است، با فاصلۀ حدوداً چهارصد متر از هم که البته اثر کمی از این دو کوه به‌جا مانده است. در «سعیِ صفا و مروه»، حاجیان هفت بار این مسیر را طی می‌کنند.} (158)
إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ أُولَئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿159﴾
کسانی که دلیل‌های روشن و راهنمایی‌های ما را مخفی می‌کنند، با آنکه آن‌ها را در کتاب‌های آسمانی برای مردم توضیح داده‌ایم، خدا لعنتشان می‌کند و همۀ لعنت‌کنندگان هم لعنتشان می‌کنند!{«دلیل‌های روشن» همان اصول دین‌اند و «راهنمایی‌ها» همان فروع دین.}(159)
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿160﴾
مگر آن‌هایی که توبه کنند و خطاهایشان را جبران سازند و پنهان‌کاری‌هایشان را آشکار کنند. دراین‌صورت است که به آن‌ها لطف می‌کنم و توبه‌شان را می‌پذیرم و منم آن نوازشگر مهربان. (160)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ ﴿161﴾
کسانی هم که بی‌دین بمانند و در حال بی‌دینی بمیرند، لعنت خدا و همۀ فرشتگان و مردم بر آن‌ها! (161)
خَالِدِینَ فِیهَا لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنْظَرُونَ ﴿162﴾
در همیشه از رحمت خدا دورند. نه عذابشان کم می‌شود و نه مهلت فرار به آن‌ها می‌دهند! (162)
وَإِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿163﴾
معبود شما معبود یگانه‌ای است که غیر او کسی شایستۀ بندگی نیست و خوبِ مهربان است. (163)
وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَکِنْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿154﴾
از روی بی‌اطلاعی یا بی‌ادبی، به آنان که در راه خدا شهید می‌شوند، مرده نگویید؛ بلکه به‌طور ویژه زنده‌اند؛ ولی شما درک نمی‌کنید.(154)
وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ ﴿155﴾
حتماً با مشکلات امنیتی و اقتصادیِ مختصری امتحانتان می‌کنیم و نیز با ضررهای مالی و جانی و زراعی. البته به اهل صبر مژده بده؛ (155)
الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿156﴾
همان کسانی که هرگاه مصیبتی برایشان پیش بیاید، می‌گویند: إنّا لِله و إنّا إلَیهِ راجِعون {ما از خداییم و به‌سوی او برمی‌گردیم.} (156)
أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿157﴾
درودهای خدا و لطفش همیشه شامل حالشان می‌شود و همین‌ها هدایت‌یافتۀ واقعی‌اند. (157)
إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ ﴿158﴾
صفا و مَروِه از نشانه‌های بندگیِ خداست؛ بنابراین هرکه حج یا عمره انجام می‌دهد، باید سعیِ صفا و مروه به‌جا آورَد. البته هرکه کار خوبی را با اشتیاق انجام دهد، خدا قدرشناسی داناست.{صفا و مروه نام دو کوه کوچک در کنار مسجدالحرام است، با فاصلۀ حدوداً چهارصد متر از هم که البته اثر کمی از این دو کوه به‌جا مانده است. در «سعیِ صفا و مروه»، حاجیان هفت بار این مسیر را طی می‌کنند.} (158)
إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ أُولَئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿159﴾
کسانی که دلیل‌های روشن و راهنمایی‌های ما را مخفی می‌کنند، با آنکه آن‌ها را در کتاب‌های آسمانی برای مردم توضیح داده‌ایم، خدا لعنتشان می‌کند و همۀ لعنت‌کنندگان هم لعنتشان می‌کنند!{«دلیل‌های روشن» همان اصول دین‌اند و «راهنمایی‌ها» همان فروع دین.}(159)
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿160﴾
مگر آن‌هایی که توبه کنند و خطاهایشان را جبران سازند و پنهان‌کاری‌هایشان را آشکار کنند. دراین‌صورت است که به آن‌ها لطف می‌کنم و توبه‌شان را می‌پذیرم و منم آن نوازشگر مهربان. (160)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ ﴿161﴾
کسانی هم که بی‌دین بمانند و در حال بی‌دینی بمیرند، لعنت خدا و همۀ فرشتگان و مردم بر آن‌ها! (161)
خَالِدِینَ فِیهَا لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنْظَرُونَ ﴿162﴾
در همیشه از رحمت خدا دورند. نه عذابشان کم می‌شود و نه مهلت فرار به آن‌ها می‌دهند! (162)
وَإِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿163﴾
معبود شما معبود یگانه‌ای است که غیر او کسی شایستۀ بندگی نیست و خوبِ مهربان است. (163)