- 298
صفحه ﴿65﴾
قرآن ترجمه، سوره آل عمران آیات 116 تا 121
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَأُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿116﴾
گروهی هم که مسلمان نشده‌اند، از اموال و اولادشان در برابر خشم خدا اصلاً کاری ساخته نیست. این جماعت، جهنمی‌اند و آنجا ماندنی. (116)
مَثَلُ مَا یُنْفِقُونَ فِی هَذِهِ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَثَلِ رِیحٍ فِیهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَکَتْهُ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَکِنْ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿117﴾
داستان اموال و امکاناتی که برای اهداف مادی و دنیایی خودشان هزینه می‌کنند، مثل باد سخت و سوزانی است که به زراعت جماعتی که به خودشان بد کرده‌اند، بوَزد و یکسره نیست‌ونابودش کند! بله، خدا که به آن‌ها بد نکرده است؛ بلکه خودشان به خودشان بد می‌کنند.{منظور اهدافی از این قبیل است: راحت‌طلبیِ بیشتر یا جلوگیری از پیشرفت دین یا کسب خوش‌نامی و شُهرت.} (117)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِکُمْ لَا یَأْلُونَکُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿118﴾
مسلمانان! سفرۀ دلتان را پیش هر کس‌وناکسی باز نکنید؛ چون‌که آن‌ها از رساندن هیچ زیانی به شما کوتاهی نمی‌کنند و آرزو دارند همیشه در سختی باشید! از لابه‌لای حرف‌هایشان کینه‌توزی پیداست. تازه،کینه‌ای که در دل دارند،عمیقتر است! بله،اگر عقلتان را به‌کار بیندازید، نشانه‌های دشمن را مثل روز برایتان روشن کرده‌ایم. د (118)
هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا یُحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکِتَابِ کُلِّهِ وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْکُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَیْظِ قُلْ مُوتُوا بِغَیْظِکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿119﴾
هان! شمایید که با آن‌ها دوستی می‌کنید؛ ولی آن‌ها دوستتان ندارند، با آنکه تمام کتاب‌های آسمانی را قبول دارید. وقتی با شما روبه‌رو می‌شوند، به‌دروغ می‌گویند: «خدا و آیه‌هایش را قبول داریم.» اما وقتی با خودشان تنها می‌شوند، از شدت عصبانیت از دست شما، انگشتانشان را می‌گزند! بگو: «از این عصبانیت بمیرید!» خدا خوب می‌داند هر آنچه را در دل‌ها می‌گذرد.{کلام به‌یادماندنی شهید مظلوم، آیت‌الله بهشتی، برگرفته از همین آیه است: «به امریکا بگویید از دست ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر!»} (119)
إِنْ تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُوا بِهَا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ ﴿120﴾
اگر کمترین خیری به شما برسد، ناراحت می‌شوند! به‌عکس، اگر حادثۀ تلخی برایتان اتفاق بیفتد، کِیف می‌کنند! اگر در برابر سختی‌ها صبر کنید و مراقب اوضاع باشید، توطئه‌هایشان آسیبی به شما نمی‌رساند؛ چون خدا به رفتارشان احاطه دارد.(120)
وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِکَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِینَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿121﴾
در جنگ اُحد دم صبح از خانواده‌ات خداحافظی کردی تا رزمندگان اسلام را برای مبارزه، در سنگرهایشان مستقر کنی. خدا شنوای داناست.{از اینجا یعنی آیه 121 تا آیۀ 179، بخشی از ماجراهای تلخ و شیرینِ جنگ اُحد می‌آید.} (121)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَأُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿116﴾
گروهی هم که مسلمان نشده‌اند، از اموال و اولادشان در برابر خشم خدا اصلاً کاری ساخته نیست. این جماعت، جهنمی‌اند و آنجا ماندنی. (116)
مَثَلُ مَا یُنْفِقُونَ فِی هَذِهِ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَثَلِ رِیحٍ فِیهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَکَتْهُ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَکِنْ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿117﴾
داستان اموال و امکاناتی که برای اهداف مادی و دنیایی خودشان هزینه می‌کنند، مثل باد سخت و سوزانی است که به زراعت جماعتی که به خودشان بد کرده‌اند، بوَزد و یکسره نیست‌ونابودش کند! بله، خدا که به آن‌ها بد نکرده است؛ بلکه خودشان به خودشان بد می‌کنند.{منظور اهدافی از این قبیل است: راحت‌طلبیِ بیشتر یا جلوگیری از پیشرفت دین یا کسب خوش‌نامی و شُهرت.} (117)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِکُمْ لَا یَأْلُونَکُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿118﴾
مسلمانان! سفرۀ دلتان را پیش هر کس‌وناکسی باز نکنید؛ چون‌که آن‌ها از رساندن هیچ زیانی به شما کوتاهی نمی‌کنند و آرزو دارند همیشه در سختی باشید! از لابه‌لای حرف‌هایشان کینه‌توزی پیداست. تازه،کینه‌ای که در دل دارند،عمیقتر است! بله،اگر عقلتان را به‌کار بیندازید، نشانه‌های دشمن را مثل روز برایتان روشن کرده‌ایم. د (118)
هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا یُحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکِتَابِ کُلِّهِ وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْکُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَیْظِ قُلْ مُوتُوا بِغَیْظِکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿119﴾
هان! شمایید که با آن‌ها دوستی می‌کنید؛ ولی آن‌ها دوستتان ندارند، با آنکه تمام کتاب‌های آسمانی را قبول دارید. وقتی با شما روبه‌رو می‌شوند، به‌دروغ می‌گویند: «خدا و آیه‌هایش را قبول داریم.» اما وقتی با خودشان تنها می‌شوند، از شدت عصبانیت از دست شما، انگشتانشان را می‌گزند! بگو: «از این عصبانیت بمیرید!» خدا خوب می‌داند هر آنچه را در دل‌ها می‌گذرد.{کلام به‌یادماندنی شهید مظلوم، آیت‌الله بهشتی، برگرفته از همین آیه است: «به امریکا بگویید از دست ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر!»} (119)
إِنْ تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُوا بِهَا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ ﴿120﴾
اگر کمترین خیری به شما برسد، ناراحت می‌شوند! به‌عکس، اگر حادثۀ تلخی برایتان اتفاق بیفتد، کِیف می‌کنند! اگر در برابر سختی‌ها صبر کنید و مراقب اوضاع باشید، توطئه‌هایشان آسیبی به شما نمی‌رساند؛ چون خدا به رفتارشان احاطه دارد.(120)
وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِکَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِینَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿121﴾
در جنگ اُحد دم صبح از خانواده‌ات خداحافظی کردی تا رزمندگان اسلام را برای مبارزه، در سنگرهایشان مستقر کنی. خدا شنوای داناست.{از اینجا یعنی آیه 121 تا آیۀ 179، بخشی از ماجراهای تلخ و شیرینِ جنگ اُحد می‌آید.} (121)