- 235
صفحه ﴿113﴾
قرآن ترجمه، سوره مائده آیات 32 تا 36
مِنْ أَجْلِ ذَلِکَ کَتَبْنَا عَلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیرًا مِنْهُمْ بَعْدَ ذَلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ ﴿32﴾
برای پیشگیری از چنین جنایت‌هایی، به بنی‌اسرائیل گوشزد کردیم که هرکس انسانی را بکشد، بی‌آنکه مقتول، کسی را کشته یا در جامعه خرابکاری کرده باشد، انگار همۀ مردم را کشته است! در مقابل، هرکس انسانی را از مرگ نجات بدهد،انگار به همۀ مردم زندگی بخشیده است! البته پیامبران ما برای برقراری صلح‌و‌صفا میان بنی‌اسرائیل، دلیل‌های روشنی آوردند؛ بااین‌همه خیلی‌هایشان در جامعه مشغول قتل و غارت شدند.{چون یک انسان شاید بتواند منشأ خیرات فراوانی در دنیا شود یا نسل فراوانی از او به‌دنیا بیاید یا با کشته‌شدن یا نجات‌یافتن او سنّت شرّ و خیری در عالم پایه‌گذاری شود یا عمل زشت و خوب قاتل و ناجی در هر فرصتی که برایشان پیش بیاید، تکرارشدنی باشد یا اینکه چون ما انسان‌ها زنجیروار به‌هم وصلیم و همگی متعلق به یک پیکریم، با مفقودشدن یا در جای خود ماندنِ یکی، کل این سلسله و پیکره ناقص شود یا کامل بماند. در قتل هابیل همه یا بیشتر این‌ها اتفاق افتاد.} (32)
إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿33﴾مجازات افراد شروری که با خدا و رسولش مُحاربه می‌کنند و با خرابکاری‌های برنامه‌ریزی‌شده امنیت جامعه را بر هم می‌زنند، این است: به‌تناسب جرمشان و بدون ترحّم، آن‌ها را بکُشند یابه صُلّابه بکِشند یا چها‌ر انگشت دست راست و چها‌ر انگشت پای چپشان را قطع کنند یا از شهرشان تبعیدشان کنند. تازه، این‌ها رسوایی آن‌ها در دنیاست و در آخرت هم عذابی بی‌اندازه نصیبشان می‌شود.{«مُحاربه» یعنی اقدام مسلحانه و رُعب‌آور، برای تجاوز به جان و مال و ناموس مردم، مانند گروگان‌گیری و ترور و سرقت و بمب‌گذاری و... .} (33)
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَیْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿34﴾
اگر قبل از اینکه بتوانید دستگیرشان کنید، توبه کنند، مجازات‌های بالا را درباره‌شان اجرا نکنید؛ زیرا بدانید خدا آمرزندۀ مهربان است. (34)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿35﴾
مسلمانان! در حضور خدا مراقب رفتارتان باشید و دنبال راه‌های نزدیک‌شدن به خدا باشید و در راه او مبارزۀ همه‌جانبه کنید تا خوشبخت شوید. (35)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لِیَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذَابِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿36﴾
البته کسانی که بی‌دینی کنند، حتی به‌فرض محال، دو برابرِ تمام دارایی‌های زمین را هم داشته باشند و برای رهایی خودشان از عذاب روز قیامت هزینه‌اش کنند، هرگز از آن‌ها قبول نخواهد شد و عذابی زجرآور در انتظارشان است. (36)
مِنْ أَجْلِ ذَلِکَ کَتَبْنَا عَلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیرًا مِنْهُمْ بَعْدَ ذَلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ ﴿32﴾
برای پیشگیری از چنین جنایت‌هایی، به بنی‌اسرائیل گوشزد کردیم که هرکس انسانی را بکشد، بی‌آنکه مقتول، کسی را کشته یا در جامعه خرابکاری کرده باشد، انگار همۀ مردم را کشته است! در مقابل، هرکس انسانی را از مرگ نجات بدهد،انگار به همۀ مردم زندگی بخشیده است! البته پیامبران ما برای برقراری صلح‌و‌صفا میان بنی‌اسرائیل، دلیل‌های روشنی آوردند؛ بااین‌همه خیلی‌هایشان در جامعه مشغول قتل و غارت شدند.{چون یک انسان شاید بتواند منشأ خیرات فراوانی در دنیا شود یا نسل فراوانی از او به‌دنیا بیاید یا با کشته‌شدن یا نجات‌یافتن او سنّت شرّ و خیری در عالم پایه‌گذاری شود یا عمل زشت و خوب قاتل و ناجی در هر فرصتی که برایشان پیش بیاید، تکرارشدنی باشد یا اینکه چون ما انسان‌ها زنجیروار به‌هم وصلیم و همگی متعلق به یک پیکریم، با مفقودشدن یا در جای خود ماندنِ یکی، کل این سلسله و پیکره ناقص شود یا کامل بماند. در قتل هابیل همه یا بیشتر این‌ها اتفاق افتاد.} (32)
إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿33﴾مجازات افراد شروری که با خدا و رسولش مُحاربه می‌کنند و با خرابکاری‌های برنامه‌ریزی‌شده امنیت جامعه را بر هم می‌زنند، این است: به‌تناسب جرمشان و بدون ترحّم، آن‌ها را بکُشند یابه صُلّابه بکِشند یا چها‌ر انگشت دست راست و چها‌ر انگشت پای چپشان را قطع کنند یا از شهرشان تبعیدشان کنند. تازه، این‌ها رسوایی آن‌ها در دنیاست و در آخرت هم عذابی بی‌اندازه نصیبشان می‌شود.{«مُحاربه» یعنی اقدام مسلحانه و رُعب‌آور، برای تجاوز به جان و مال و ناموس مردم، مانند گروگان‌گیری و ترور و سرقت و بمب‌گذاری و... .} (33)
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَیْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿34﴾
اگر قبل از اینکه بتوانید دستگیرشان کنید، توبه کنند، مجازات‌های بالا را درباره‌شان اجرا نکنید؛ زیرا بدانید خدا آمرزندۀ مهربان است. (34)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿35﴾
مسلمانان! در حضور خدا مراقب رفتارتان باشید و دنبال راه‌های نزدیک‌شدن به خدا باشید و در راه او مبارزۀ همه‌جانبه کنید تا خوشبخت شوید. (35)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لِیَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذَابِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿36﴾
البته کسانی که بی‌دینی کنند، حتی به‌فرض محال، دو برابرِ تمام دارایی‌های زمین را هم داشته باشند و برای رهایی خودشان از عذاب روز قیامت هزینه‌اش کنند، هرگز از آن‌ها قبول نخواهد شد و عذابی زجرآور در انتظارشان است. (36)