- 174
صفحه ﴿133﴾
قرآن ترجمه، سوره انعام آیات 45 تا 52
فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿45﴾
اَلحمد لله رب العالمین که بالاخره ریشۀ چنین جماعت بدکاری قطع شد (45)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَکُمْ وَأَبْصَارَکُمْ وَخَتَمَ عَلَى قُلُوبِکُمْ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِهِ انْظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ ثُمَّ هُمْ یَصْدِفُونَ ﴿46﴾
از بت‌پرست‌ها بپرس: «به‌نظر شما اگر خدا شنوایی و بینایی‌تان را بگیرد و مُهر بدبختی بر دل‌هایتان بزند، کدام معبود جز خدا آن را به شما پس می‌دهد؟!» ببین چطور آیه‌های خودمان را به‌‌صورت‌های گوناگون بیان می‌کنیم؛ اما آن‌ها باز از کنارش به‌راحتی رد می‌شوند! (46)
قُلْ أَرَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتَاکُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ یُهْلَکُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ ﴿47﴾
باز بپرس: «به‌نظر شما اگر عذاب الهی با علامت و اعلامِ قبلی یا بی‌مقدمه و غافلگیرانه سراغتان بیاید، آیا جز جماعت بدکار کسی نابود خواهد شد؟!» (47)
وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿48﴾
پیامبران را فقط مژده‌رسان و هشداردهنده فرستادیم. آنانی که ایمان بیاورند و رفتارشان را اصلاح کنند، نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند؛ (48)
وَالَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا یَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ ﴿49﴾
ولی کسانی که آیه‌ها و نشانه‌های ما را دروغ بدانند، به‌سزای همین نافرمانی، عذاب دامن‌گیرشان می‌شود. (49)
قُلْ لَا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِی خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَلَا أَقُولُ لَکُمْ إِنِّی مَلَکٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یُوحَى إِلَیَّ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ أَفَلَا تَتَفَکَّرُونَ ﴿50﴾
به بت‌پرست‌ها بگو: «ادعا نمى‌کنم که گنجینه‌هاى رحمت خدا پیش من است. به‌خودیِ‌خود علم غیب هم ندارم. ادعا هم نمی‌کنم که من فرشته‌ام؛ بلکه فقط دنباله‌روِ چیزی هستم که به من وحى مى‌شود.» بپرس: «کوردل با بینای حقیقت یکی است؟! پس چرا فکرتان را به‌کار نمی‌اندازید؟!»(50)
وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخَافُونَ أَنْ یُحْشَرُوا إِلَى رَبِّهِمْ لَیْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِیٌّ وَلَا شَفِیعٌ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿51﴾
با این قرآن به کسانى هشدار بده که می‌ترسند دسته‌جمعی به محضر خدا برده شوند و ترسشان از این است که جز او حامی و شفاعت‌کننده‌ای نداشته باشند. با این هشدار شاید مراقب رفتارشان شوند. (51)
وَلَا تَطْرُدِ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَیْکَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَیْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِکَ عَلَیْهِمْ مِنْ شَیْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَکُونَ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿52﴾
مردم مستضعفی را که هر صبح و شب خدا را صدا می‌زنند و دنبال رضایتش هستند، برای به‌دست‌آوردن دل خواصِ متکبر از دور‌و‌برت دور نکن! نه چیزی از حسابوکتاب آن‌ها به‌عهدۀ توست و نه چیزی از حسابوکتاب تو به‌عهدۀ آنان، تا برای آن بخواهی از خودت دورشان کنی و در نتیجه از بدکارها شوی(52)
فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿45﴾
اَلحمد لله رب العالمین که بالاخره ریشۀ چنین جماعت بدکاری قطع شد (45)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَکُمْ وَأَبْصَارَکُمْ وَخَتَمَ عَلَى قُلُوبِکُمْ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِهِ انْظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ ثُمَّ هُمْ یَصْدِفُونَ ﴿46﴾
از بت‌پرست‌ها بپرس: «به‌نظر شما اگر خدا شنوایی و بینایی‌تان را بگیرد و مُهر بدبختی بر دل‌هایتان بزند، کدام معبود جز خدا آن را به شما پس می‌دهد؟!» ببین چطور آیه‌های خودمان را به‌‌صورت‌های گوناگون بیان می‌کنیم؛ اما آن‌ها باز از کنارش به‌راحتی رد می‌شوند! (46)
قُلْ أَرَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتَاکُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ یُهْلَکُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ ﴿47﴾
باز بپرس: «به‌نظر شما اگر عذاب الهی با علامت و اعلامِ قبلی یا بی‌مقدمه و غافلگیرانه سراغتان بیاید، آیا جز جماعت بدکار کسی نابود خواهد شد؟!» (47)
وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿48﴾
پیامبران را فقط مژده‌رسان و هشداردهنده فرستادیم. آنانی که ایمان بیاورند و رفتارشان را اصلاح کنند، نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند؛ (48)
وَالَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا یَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ ﴿49﴾
ولی کسانی که آیه‌ها و نشانه‌های ما را دروغ بدانند، به‌سزای همین نافرمانی، عذاب دامن‌گیرشان می‌شود. (49)
قُلْ لَا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِی خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَلَا أَقُولُ لَکُمْ إِنِّی مَلَکٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یُوحَى إِلَیَّ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ أَفَلَا تَتَفَکَّرُونَ ﴿50﴾
به بت‌پرست‌ها بگو: «ادعا نمى‌کنم که گنجینه‌هاى رحمت خدا پیش من است. به‌خودیِ‌خود علم غیب هم ندارم. ادعا هم نمی‌کنم که من فرشته‌ام؛ بلکه فقط دنباله‌روِ چیزی هستم که به من وحى مى‌شود.» بپرس: «کوردل با بینای حقیقت یکی است؟! پس چرا فکرتان را به‌کار نمی‌اندازید؟!»(50)
وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخَافُونَ أَنْ یُحْشَرُوا إِلَى رَبِّهِمْ لَیْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِیٌّ وَلَا شَفِیعٌ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿51﴾
با این قرآن به کسانى هشدار بده که می‌ترسند دسته‌جمعی به محضر خدا برده شوند و ترسشان از این است که جز او حامی و شفاعت‌کننده‌ای نداشته باشند. با این هشدار شاید مراقب رفتارشان شوند. (51)
وَلَا تَطْرُدِ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَیْکَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَیْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِکَ عَلَیْهِمْ مِنْ شَیْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَکُونَ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿52﴾
مردم مستضعفی را که هر صبح و شب خدا را صدا می‌زنند و دنبال رضایتش هستند، برای به‌دست‌آوردن دل خواصِ متکبر از دور‌و‌برت دور نکن! نه چیزی از حسابوکتاب آن‌ها به‌عهدۀ توست و نه چیزی از حسابوکتاب تو به‌عهدۀ آنان، تا برای آن بخواهی از خودت دورشان کنی و در نتیجه از بدکارها شوی(52)