- 107
صفحه ﴿265﴾
قرآن ترجمه، سوره حجر آیات 52 تا 70
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنکُمْ وَجِلُونَ ﴿٥٢﴾
وارد خانه‌اش شدند و سلام کردند. وقت پذیرایی، ابراهیم گفت: «راستش، رفتارتان کمی مایۀ نگرانی ما شده!»{نگرانی حضرت ابراهیم و همسرش، هاجر، برخاسته از این بود که مهمانان سرزده وارد خانۀ آنها شدند و تازه، بعد از آماده‌شدن غذا، به آن لب نزدند.} 52
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿٥٣﴾
گفتند: «نگران نباش. ما به تولد پسری دانا مژده‌ات می‌دهیم.» 53
قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِی عَلَىٰ أَن مَّسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ﴿٥٤﴾
با تعجب پرسید: «سرِ پیری، مرا به داشتن بچه مژده می‌دهید؟! این دیگر چه مژده‌ای است؟!» 54
قَالُوا بَشَّرْنَاکَ بِالْحَقِّ فَلَا تَکُن مِّنَ الْقَانِطِینَ ﴿٥٥﴾
پاسخ دادند: «بشارتی که به تو دادیم، راست است. نکند ناامید شوی!» 55
قَالَ وَمَن یَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ ﴿٥٦﴾
با اطمینان گفت: «آخر، جز گمراهان، چه کسی از رحمت خدا ناامید می‌شود؟!» 56
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٧﴾
بعد پرسید: «ای فرستاده‌های خدا، مأموریت اصلی‌تان چیست؟» 57
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِینَ ﴿٥٨﴾
جواب دادند: «ما مأموریت داریم جماعتی گناهکار را نابود کنیم؛ 58
إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥٩﴾
به‌جز خانوادۀ لوط را که همگی‌‌شان را نجات می‌دهیم؛ 59
إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِینَ ﴿٦٠﴾
جز زنش را که برنامه داریم با جامانده‌ها، گرفتار عذاب شود.» 60
فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ﴿٦١﴾
همین‌که فرستادگان الهی پیش خانوادۀ لوط آمدند، 61
قَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ ﴿٦٢﴾
لوط با تعجب گفت: «شما را به‌جا نمی‌آورم. انگار غریبه‌اید!» 62
قَالُوا بَلْ جِئْنَاکَ بِمَا کَانُوا فِیهِ یَمْتَرُونَ ﴿٦٣﴾
گفتند: «نه، غریبه نیستیم؛ بلکه خبری برایت آورده‌ایم که قومت همیشه در آن شک‌وشبهه می‌کردند. 63
وَأَتَیْنَاکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿٦٤﴾
گفتند: «نه، غریبه نیستیم؛ بلکه خبری برایت آورده‌ایم که قومت همیشه در آن شک‌وشبهه می‌کردند. 63
فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّیْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا یَلْتَفِتْ مِنکُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ ﴿٦٥﴾
کمی که از شب گذشت، خانواده‌ات را راه بینداز و خودت پشت سرشان راه بیفت. پشت سرتان را هم نگاه نکنید. به جایی بروید که به شما دستور داده می‌شود.» 65
وَقَضَیْنَا إِلَیْهِ ذَٰلِکَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِینَ ﴿٦٦﴾
بالاخره، به لوط آن خبر تکان‌دهنده را رساندیم: وقت سحر، همۀ آنها ریشه‌کن می‌شوند! 66
وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿٦٧﴾
ازآن‌‌طرف مردان شهر، ذوق‌زده و گوش‌به‌گوش‌رسان، به‌طرف خانۀ لوط آمدند تا با مهمانانش لواط کنند! 67
قَالَ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ ضَیْفِی فَلَا تَفْضَحُونِ ﴿٦٨﴾
لوط خواهش کرد: «اینان مهمان من‌اند. آبرویم را نبرید. 68
وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ ﴿٦٩﴾
در محضر خدا، از این تصمیم دست بردارید و شرمنده‌ام نکنید.» 69
قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعَالَمِینَ ﴿٧٠﴾
گفتند: «مگر تو را از میزبانیِ هر بنی‌بشری نهی نکرده بودیم؟!» 70
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنکُمْ وَجِلُونَ ﴿٥٢﴾
وارد خانه‌اش شدند و سلام کردند. وقت پذیرایی، ابراهیم گفت: «راستش، رفتارتان کمی مایۀ نگرانی ما شده!»{نگرانی حضرت ابراهیم و همسرش، هاجر، برخاسته از این بود که مهمانان سرزده وارد خانۀ آنها شدند و تازه، بعد از آماده‌شدن غذا، به آن لب نزدند.} 52
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿٥٣﴾
گفتند: «نگران نباش. ما به تولد پسری دانا مژده‌ات می‌دهیم.» 53
قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِی عَلَىٰ أَن مَّسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ﴿٥٤﴾
با تعجب پرسید: «سرِ پیری، مرا به داشتن بچه مژده می‌دهید؟! این دیگر چه مژده‌ای است؟!» 54
قَالُوا بَشَّرْنَاکَ بِالْحَقِّ فَلَا تَکُن مِّنَ الْقَانِطِینَ ﴿٥٥﴾
پاسخ دادند: «بشارتی که به تو دادیم، راست است. نکند ناامید شوی!» 55
قَالَ وَمَن یَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ ﴿٥٦﴾
با اطمینان گفت: «آخر، جز گمراهان، چه کسی از رحمت خدا ناامید می‌شود؟!» 56
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٧﴾
بعد پرسید: «ای فرستاده‌های خدا، مأموریت اصلی‌تان چیست؟» 57
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِینَ ﴿٥٨﴾
جواب دادند: «ما مأموریت داریم جماعتی گناهکار را نابود کنیم؛ 58
إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥٩﴾
به‌جز خانوادۀ لوط را که همگی‌‌شان را نجات می‌دهیم؛ 59
إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِینَ ﴿٦٠﴾
جز زنش را که برنامه داریم با جامانده‌ها، گرفتار عذاب شود.» 60
فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ﴿٦١﴾
همین‌که فرستادگان الهی پیش خانوادۀ لوط آمدند، 61
قَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ ﴿٦٢﴾
لوط با تعجب گفت: «شما را به‌جا نمی‌آورم. انگار غریبه‌اید!» 62
قَالُوا بَلْ جِئْنَاکَ بِمَا کَانُوا فِیهِ یَمْتَرُونَ ﴿٦٣﴾
گفتند: «نه، غریبه نیستیم؛ بلکه خبری برایت آورده‌ایم که قومت همیشه در آن شک‌وشبهه می‌کردند. 63
وَأَتَیْنَاکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿٦٤﴾
گفتند: «نه، غریبه نیستیم؛ بلکه خبری برایت آورده‌ایم که قومت همیشه در آن شک‌وشبهه می‌کردند. 63
فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّیْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا یَلْتَفِتْ مِنکُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ ﴿٦٥﴾
کمی که از شب گذشت، خانواده‌ات را راه بینداز و خودت پشت سرشان راه بیفت. پشت سرتان را هم نگاه نکنید. به جایی بروید که به شما دستور داده می‌شود.» 65
وَقَضَیْنَا إِلَیْهِ ذَٰلِکَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِینَ ﴿٦٦﴾
بالاخره، به لوط آن خبر تکان‌دهنده را رساندیم: وقت سحر، همۀ آنها ریشه‌کن می‌شوند! 66
وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿٦٧﴾
ازآن‌‌طرف مردان شهر، ذوق‌زده و گوش‌به‌گوش‌رسان، به‌طرف خانۀ لوط آمدند تا با مهمانانش لواط کنند! 67
قَالَ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ ضَیْفِی فَلَا تَفْضَحُونِ ﴿٦٨﴾
لوط خواهش کرد: «اینان مهمان من‌اند. آبرویم را نبرید. 68
وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ ﴿٦٩﴾
در محضر خدا، از این تصمیم دست بردارید و شرمنده‌ام نکنید.» 69
قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعَالَمِینَ ﴿٧٠﴾
گفتند: «مگر تو را از میزبانیِ هر بنی‌بشری نهی نکرده بودیم؟!» 70