- 125
صفحه ﴿364﴾
قرآن ترجمه، سوره فرقان آیات 44 تا 55
أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ ۚ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا ﴿٤٤﴾
تازه، خیال می‌کنی که بیشترشان گوش به حرف می‌دهند یا عقلشان را به‌کار می‌اندازند؟! آن‌ها را جز به چهارپایان نمی‌توان شبیه دانست. حتی گمراه‌ترند! 44
أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاکِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلًا ﴿٤٥﴾
مگر ندیدی که خدا، در قسمتی از روز، چطور سایه‌ها را می‌کِشد؟ اگر می‌خواست، برای همیشه ثابت نگهشان می‌داشت؛ اما وجود سایه را به نور خورشید وابسته کردیم! 45
ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضًا یَسِیرًا ﴿٤٦﴾
بعد، سایه‌ها را آرام‌آرام کوتاه می‌کنیم. 46
وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا ﴿٤٧﴾
اوست که شب را برای تعطیلی کارهایتان قرار داده است، خواب را هم مایۀ استراحت و آرامشتان و روز را زمان کار و فعالیتتان. 47
وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ ۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا ﴿٤٨﴾
هم‌اوست که بادها را می‌فرستد تا مژده‌رسان بارانِ رحمتش باشند. بعد، از آسمان، آبی بسیار تمیز به‌صورت برف و باران می‌فرستیم 48
لِّنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا ﴿٤٩﴾
تا به‌برکتش، زمین‌های مرده را زنده کنیم و چهارپایان و انسان‌های فراوانی را که آفریده‌ایم، سیراب کنیم. 49
وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَیْنَهُمْ لِیَذَّکَّرُوا فَأَبَىٰ أَکْثَرُ النَّاسِ إِلَّا کُفُورًا ﴿٥٠﴾
برف و باران را در مناطق مختلف زمین می‌بارانیم تا مردم به‌خود بیایند و شکر کنند؛ ولی بیشترشان جز ناشکری کار دیگری بلد نیستند! 50
وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ نَّذِیرًا ﴿٥١﴾
اگر صلاح می‌دانستیم، از این به‌بعد هم، برای هر دیاری پیامبری جداگانه می‌فرستادیم؛ اما تو پیامبرِ همه‌ای. 51
فَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا کَبِیرًا ﴿٥٢﴾
پس، دنباله‌روِ بی‌دین‌ها نباش و با معارف قرآن، به مبارزۀ فرهنگی با آن‌ها بپرداز. 52
۞ وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٥٣﴾
هم‌اوست که دو دریا را به‌هم می‌رساند: این‌یکی شیرین و گواراست و آن‌یکی شور و بدمزه. بینشان انگار دیواری ایجاد می‌کند که تا مدتی مخلوط نمی‌شوند! 53
وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾
هم‌اوست که انسانی به این عظمت را از آب می‌آفریند و برایش رابطۀ نَسبی و سببی قرار می‌دهد. بله، صاحب‌اختیار تو می‌تواند. 54
وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾ وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعُهُمْ وَلَا یَضُرُّهُمْ ۗ وَکَانَ الْکَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِ ظَهِیرًا ﴿٥٥﴾
به‌جای خدا، بت‌هایی را می‌پرستند که به آن‌ها نه سودی می‌رسانند و نه ضرری می‌زنند. تازه، بی‌دین‌ها خودشان بت‌هایشان را تروخشک می‌کنند! 55
أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ ۚ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا ﴿٤٤﴾
تازه، خیال می‌کنی که بیشترشان گوش به حرف می‌دهند یا عقلشان را به‌کار می‌اندازند؟! آن‌ها را جز به چهارپایان نمی‌توان شبیه دانست. حتی گمراه‌ترند! 44
أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاکِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلًا ﴿٤٥﴾
مگر ندیدی که خدا، در قسمتی از روز، چطور سایه‌ها را می‌کِشد؟ اگر می‌خواست، برای همیشه ثابت نگهشان می‌داشت؛ اما وجود سایه را به نور خورشید وابسته کردیم! 45
ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضًا یَسِیرًا ﴿٤٦﴾
بعد، سایه‌ها را آرام‌آرام کوتاه می‌کنیم. 46
وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا ﴿٤٧﴾
اوست که شب را برای تعطیلی کارهایتان قرار داده است، خواب را هم مایۀ استراحت و آرامشتان و روز را زمان کار و فعالیتتان. 47
وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ ۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا ﴿٤٨﴾
هم‌اوست که بادها را می‌فرستد تا مژده‌رسان بارانِ رحمتش باشند. بعد، از آسمان، آبی بسیار تمیز به‌صورت برف و باران می‌فرستیم 48
لِّنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا ﴿٤٩﴾
تا به‌برکتش، زمین‌های مرده را زنده کنیم و چهارپایان و انسان‌های فراوانی را که آفریده‌ایم، سیراب کنیم. 49
وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَیْنَهُمْ لِیَذَّکَّرُوا فَأَبَىٰ أَکْثَرُ النَّاسِ إِلَّا کُفُورًا ﴿٥٠﴾
برف و باران را در مناطق مختلف زمین می‌بارانیم تا مردم به‌خود بیایند و شکر کنند؛ ولی بیشترشان جز ناشکری کار دیگری بلد نیستند! 50
وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ نَّذِیرًا ﴿٥١﴾
اگر صلاح می‌دانستیم، از این به‌بعد هم، برای هر دیاری پیامبری جداگانه می‌فرستادیم؛ اما تو پیامبرِ همه‌ای. 51
فَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا کَبِیرًا ﴿٥٢﴾
پس، دنباله‌روِ بی‌دین‌ها نباش و با معارف قرآن، به مبارزۀ فرهنگی با آن‌ها بپرداز. 52
۞ وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٥٣﴾
هم‌اوست که دو دریا را به‌هم می‌رساند: این‌یکی شیرین و گواراست و آن‌یکی شور و بدمزه. بینشان انگار دیواری ایجاد می‌کند که تا مدتی مخلوط نمی‌شوند! 53
وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾
هم‌اوست که انسانی به این عظمت را از آب می‌آفریند و برایش رابطۀ نَسبی و سببی قرار می‌دهد. بله، صاحب‌اختیار تو می‌تواند. 54
وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾ وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعُهُمْ وَلَا یَضُرُّهُمْ ۗ وَکَانَ الْکَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِ ظَهِیرًا ﴿٥٥﴾
به‌جای خدا، بت‌هایی را می‌پرستند که به آن‌ها نه سودی می‌رسانند و نه ضرری می‌زنند. تازه، بی‌دین‌ها خودشان بت‌هایشان را تروخشک می‌کنند! 55