- 110
صفحه ﴿373﴾
قرآن ترجمه، سوره شعرا آیات 137 تا 159
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿١٣٧﴾
این حرف‌ها چیزی جز خرافات گذشتگان نیست 137
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿١٣٨﴾
و ما هرگز عذاب نخواهیم شد!» 138
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿١٣٩﴾
پس به هود اَنگ دروغگویی زدند. ما هم نابودشان کردیم. در داستان هود عبرتی بود؛ ولی بیشترِ مردمِ آن زمان ایمان نیاوردند. 139
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٤٠﴾
البته فقط صاحب‌اختیار توست شکست‌ناپذیرِ مهربان. 140
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٤١﴾
مردم ثمود هم، پیامبران را دروغگو دانستند. 141
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾
همشهری‌شان، صالح، به آن‌ها گفت: «چرا حواستان نیست چه می‌گویید؟! 142
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٤٣﴾
من برایتان پیامبری قابل‌اعتمادم. 143
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٤٤﴾
در حضور خدا، مراقب رفتارتان باشید و از من الگو بگیرید. 144
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٤٥﴾
من که برای تبلیغ دین مزدی از شما نمی‌خواهم! مزدم تنها به‌عهدۀ صاحبِ جهانیان است. 145
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿١٤٦﴾
نکند خیال می‌کنید شما را همیشه در همین نازونعمت باقی می‌گذارند؟! 146
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١٤٧﴾
در باغ‌هایی پردرخت و چشمه‌سارهایی خنک 147
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿١٤٨﴾
و مزارعی سرسبز و نخلستان‌هایی با شکوفه‌های پربار؟! 148
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿١٤٩﴾
ماهرانه هم در دل کوه‌ها خانه بتراشید؟! 149
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٥٠﴾
از مخالفت با خدا بپرهیزید و پیرو من باشید 150
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿١٥١﴾
از سبک زندگی اَشرافِ اسراف‌کار تقلید نکنید؛ 151
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿١٥٢﴾
همان کسانی که در جامعه به فساد و فحشا مشغول‌اند و سودی به‌حال مردم ندارند!» 152
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿١٥٣﴾
خواص بی‌دین در جواب صالح گفتند: «تو را حتماً جادو کرده‌اند! 153
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿١٥٤﴾
تو هم فقط انسانی هستی مثل ما. اگر راست می‌گویی، معجزه‌ای بیاور.» 154
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾
گفت: «این ماده‌شتر معجزۀ خداست. آب این چشمه یک روز سهم اوست و یک روز سهم شما. 155
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿١٥٦﴾
آزاری به او نرسانید: مبادا عذاب روزی هولناک دامن‌گیرتان شود!» 156
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿١٥٧﴾
ولی آن‌ها شترِ صالح را از پا درآوردند. بعد، با دیدن عذاب پشیمان شدند؛ 157
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿١٥٨﴾
ولی چون توبۀ هنگام دیدن عذاب سودی ندارد، عذاب الهی در برِشان گرفت. در داستان صالح عبرتی بود؛ ولی بیشترِ مردمِ آن زمان ایمان نیاوردند. 158
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٥٩﴾
البته فقط صاحب‌اختیار توست شکست‌ناپذیرِ مهربان. 159
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿١٣٧﴾
این حرف‌ها چیزی جز خرافات گذشتگان نیست 137
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿١٣٨﴾
و ما هرگز عذاب نخواهیم شد!» 138
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿١٣٩﴾
پس به هود اَنگ دروغگویی زدند. ما هم نابودشان کردیم. در داستان هود عبرتی بود؛ ولی بیشترِ مردمِ آن زمان ایمان نیاوردند. 139
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٤٠﴾
البته فقط صاحب‌اختیار توست شکست‌ناپذیرِ مهربان. 140
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٤١﴾
مردم ثمود هم، پیامبران را دروغگو دانستند. 141
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾
همشهری‌شان، صالح، به آن‌ها گفت: «چرا حواستان نیست چه می‌گویید؟! 142
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٤٣﴾
من برایتان پیامبری قابل‌اعتمادم. 143
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٤٤﴾
در حضور خدا، مراقب رفتارتان باشید و از من الگو بگیرید. 144
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٤٥﴾
من که برای تبلیغ دین مزدی از شما نمی‌خواهم! مزدم تنها به‌عهدۀ صاحبِ جهانیان است. 145
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿١٤٦﴾
نکند خیال می‌کنید شما را همیشه در همین نازونعمت باقی می‌گذارند؟! 146
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١٤٧﴾
در باغ‌هایی پردرخت و چشمه‌سارهایی خنک 147
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿١٤٨﴾
و مزارعی سرسبز و نخلستان‌هایی با شکوفه‌های پربار؟! 148
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿١٤٩﴾
ماهرانه هم در دل کوه‌ها خانه بتراشید؟! 149
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٥٠﴾
از مخالفت با خدا بپرهیزید و پیرو من باشید 150
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿١٥١﴾
از سبک زندگی اَشرافِ اسراف‌کار تقلید نکنید؛ 151
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿١٥٢﴾
همان کسانی که در جامعه به فساد و فحشا مشغول‌اند و سودی به‌حال مردم ندارند!» 152
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿١٥٣﴾
خواص بی‌دین در جواب صالح گفتند: «تو را حتماً جادو کرده‌اند! 153
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿١٥٤﴾
تو هم فقط انسانی هستی مثل ما. اگر راست می‌گویی، معجزه‌ای بیاور.» 154
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾
گفت: «این ماده‌شتر معجزۀ خداست. آب این چشمه یک روز سهم اوست و یک روز سهم شما. 155
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿١٥٦﴾
آزاری به او نرسانید: مبادا عذاب روزی هولناک دامن‌گیرتان شود!» 156
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿١٥٧﴾
ولی آن‌ها شترِ صالح را از پا درآوردند. بعد، با دیدن عذاب پشیمان شدند؛ 157
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿١٥٨﴾
ولی چون توبۀ هنگام دیدن عذاب سودی ندارد، عذاب الهی در برِشان گرفت. در داستان صالح عبرتی بود؛ ولی بیشترِ مردمِ آن زمان ایمان نیاوردند. 158
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٥٩﴾
البته فقط صاحب‌اختیار توست شکست‌ناپذیرِ مهربان. 159