- 78
صفحه ﴿393﴾
قرآن ترجمه، سوره قصص آیات 60 تا 70
وَمَا أُوتِیتُم مِّن شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَزِینَتُهَا ۚ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٦٠﴾
آنچه به شما داده شده، خوشی‌های زودگذر زندگی دنیا و زرق‌وبرق آن است؛ درحالی‌که آنچه پیش خداست، بهتر است و ماندگارتر. پس چرا عقلتان را به‌کار نمی‌اندازید؟! 60
أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِیهِ کَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ هُوَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿٦١﴾
کسی که وعده‌ای خوب به او داده‌ایم و او حتماً به آن می‌رسد، آیا مثل کسی است که از خوشی‌های زودگذر دنیا بهره‌مندش کرده‌ایم، ولی روز قیامت برای عذاب احضار می‌شود؟! 61
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿٦٢﴾
روزی، خدا صدایشان می‌زند و می‌پرسد: «کجایند معبودهایی که به‌خیال خود، به‌جای من می‌پرستیدید؟!» 62
قَالَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِینَ أَغْوَیْنَا أَغْوَیْنَاهُمْ کَمَا غَوَیْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَیْکَ ۖ مَا کَانُوا إِیَّانَا یَعْبُدُونَ ﴿٦٣﴾
معبودهایی که عذابشان حتمی شده، می‌گویند: «خدایا، این جماعت همان کسانی‌اند که از راه به‌درشان کردیم؛ البته هما‌ن‌طورکه ما خودخواسته از راه به‌در شدیم، آن‌ها را هم به‌اختیار خودشان از راه به‌در کردیم. حالا پیشِ تو از آن‌ها بیزاری می‌جوییم. به‌زور که عبادتمان نمی‌کردند!» 63
وَقِیلَ ادْعُوا شُرَکَاءَکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ کَانُوا یَهْتَدُونَ ﴿٦٤﴾
به آن جماعت گفته می‌شود: «معبودهایتان را برای کمک صدا بزنید.» صدایشان می‌زنند؛ ولی آن‌ها جوابی نمی‌دهند. اینجا دیگر، عذاب را می‌بینند. کاش در دنیا هدایت می‌شدند! 64
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِینَ ﴿٦٥﴾
روزی، خدا صدایشان می‌زند و می‌پرسد: «به پیامبران چه جوابی دادید؟» 65
فَعَمِیَتْ عَلَیْهِمُ الْأَنبَاءُ یَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا یَتَسَاءَلُونَ ﴿٦٦﴾
راه‌های ارتباطی، در آن روز، به رویشان بسته است و نمی‌توانند برای عذرتراشی، از هم چیزی بپرسند! 66
فَأَمَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَن یَکُونَ مِنَ الْمُفْلِحِینَ ﴿٦٧﴾
اما آن‌هایی که توبه کنند و ایمان بیاورند و کار خوب بکنند، امید است که در جمع مردمِ خوشبخت قرار بگیرند. 67
وَرَبُّکَ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ وَیَخْتَارُ ۗ مَا کَانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٦٨﴾
خدا هرچه بخواهد، می‌آفریند و هر قانونی اراده کند، وضع می‌کند. مردم در برابر قانون‌های خدا حق انتخاب ندارند. خدا کاردرست است و برتر از آنکه به‌میل مردم عمل کند! 68
وَرَبُّکَ یَعْلَمُ مَا تُکِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٦٩﴾
البته خدا در وضع قوانین، از نیازهای روحی و جسمی‌شان خبردار است. 69
وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٧٠﴾
اوست خدایی که معبودی جز او نیست. برازندۀ اوست سپاس در دنیا و آخرت و دست اوست قانون‌گذاری. آخرکار هم، فقط به‌سوی او برِتان می‌گردانند. 70
وَمَا أُوتِیتُم مِّن شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَزِینَتُهَا ۚ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٦٠﴾
آنچه به شما داده شده، خوشی‌های زودگذر زندگی دنیا و زرق‌وبرق آن است؛ درحالی‌که آنچه پیش خداست، بهتر است و ماندگارتر. پس چرا عقلتان را به‌کار نمی‌اندازید؟! 60
أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِیهِ کَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ هُوَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿٦١﴾
کسی که وعده‌ای خوب به او داده‌ایم و او حتماً به آن می‌رسد، آیا مثل کسی است که از خوشی‌های زودگذر دنیا بهره‌مندش کرده‌ایم، ولی روز قیامت برای عذاب احضار می‌شود؟! 61
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿٦٢﴾
روزی، خدا صدایشان می‌زند و می‌پرسد: «کجایند معبودهایی که به‌خیال خود، به‌جای من می‌پرستیدید؟!» 62
قَالَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِینَ أَغْوَیْنَا أَغْوَیْنَاهُمْ کَمَا غَوَیْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَیْکَ ۖ مَا کَانُوا إِیَّانَا یَعْبُدُونَ ﴿٦٣﴾
معبودهایی که عذابشان حتمی شده، می‌گویند: «خدایا، این جماعت همان کسانی‌اند که از راه به‌درشان کردیم؛ البته هما‌ن‌طورکه ما خودخواسته از راه به‌در شدیم، آن‌ها را هم به‌اختیار خودشان از راه به‌در کردیم. حالا پیشِ تو از آن‌ها بیزاری می‌جوییم. به‌زور که عبادتمان نمی‌کردند!» 63
وَقِیلَ ادْعُوا شُرَکَاءَکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ کَانُوا یَهْتَدُونَ ﴿٦٤﴾
به آن جماعت گفته می‌شود: «معبودهایتان را برای کمک صدا بزنید.» صدایشان می‌زنند؛ ولی آن‌ها جوابی نمی‌دهند. اینجا دیگر، عذاب را می‌بینند. کاش در دنیا هدایت می‌شدند! 64
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِینَ ﴿٦٥﴾
روزی، خدا صدایشان می‌زند و می‌پرسد: «به پیامبران چه جوابی دادید؟» 65
فَعَمِیَتْ عَلَیْهِمُ الْأَنبَاءُ یَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا یَتَسَاءَلُونَ ﴿٦٦﴾
راه‌های ارتباطی، در آن روز، به رویشان بسته است و نمی‌توانند برای عذرتراشی، از هم چیزی بپرسند! 66
فَأَمَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَن یَکُونَ مِنَ الْمُفْلِحِینَ ﴿٦٧﴾
اما آن‌هایی که توبه کنند و ایمان بیاورند و کار خوب بکنند، امید است که در جمع مردمِ خوشبخت قرار بگیرند. 67
وَرَبُّکَ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ وَیَخْتَارُ ۗ مَا کَانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٦٨﴾
خدا هرچه بخواهد، می‌آفریند و هر قانونی اراده کند، وضع می‌کند. مردم در برابر قانون‌های خدا حق انتخاب ندارند. خدا کاردرست است و برتر از آنکه به‌میل مردم عمل کند! 68
وَرَبُّکَ یَعْلَمُ مَا تُکِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٦٩﴾
البته خدا در وضع قوانین، از نیازهای روحی و جسمی‌شان خبردار است. 69
وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٧٠﴾
اوست خدایی که معبودی جز او نیست. برازندۀ اوست سپاس در دنیا و آخرت و دست اوست قانون‌گذاری. آخرکار هم، فقط به‌سوی او برِتان می‌گردانند. 70