- 94
صفحه ﴿415﴾ - سوره سجده
قرآن ترجمه، سوره سجده آیات 1 تا 11
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
الم ﴿١﴾
الف، لام، میم. 1
تَنزِیلُ الْکِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾
این کتاب بدون شک از طرف صاحب‌اختیار جهانیان فرستاده شده است. 2
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِیرٍ مِّن قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٣﴾
ادعا می‌کنند که ساخته‌وپرداختۀ محمد است؟! بگو: «اصلاً! بلکه آن کلام حقی است از طرف خدا» تا مردمی را هشدار دهی که بعد از عیسی هیچ پیامبری به خود ندیده‌اند تا هدایت شوند. 3
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَکُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿٤﴾
خداست که آسمان‌ها و زمین را و آنچه میان آن‌هاست، در طول شش مرحله آفرید. آن‌وقت، بر مقام فرمانرواییِ جهان تکیه زد. علل و عوامل هستی بدون او کاری برایتان نمی‌کنند. پس چرا به‌خودتان نمی‌آیید؟! 4
یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ ﴿٥﴾
کار جهان را از آسمان تا زمین اداره می‌کند. در پایان، همۀ کارها طی مرحله‌ای که به‌اندازۀ هزار سال با حساب شماست، به‌سویش برمی‌گردند و حسابرسی می‌شوند. 5
ذَٰلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٦﴾
اوست که دانای پنهان و پیداست و شکست‌ناپذیرِ مهربان؛ 6
الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ۖ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنسَانِ مِن طِینٍ ﴿٧﴾
همان کسی که هرچه آفریده، به بهترین حالت آفریده. آفرینش انسان را از گِل شروع کرد. 7
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلَالَةٍ مِّن مَّاءٍ مَّهِینٍ ﴿٨﴾
بقای نسل آدم را هم در چکه‌آبی ناچیز قرار داده است. 8
ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِیلًا مَّا تَشْکُرُونَ ﴿٩﴾
بعد از اینکه خلقت هر انسان را کامل کرد، به او جان می‌دهد. برایتان نعمت گوش و چشم و عقل هم گذاشته است تا با آن‌ها حقایق را بفهمید؛ اما حیف که کمتر شکر می‌کنید! 9
وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِی الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ ۚ بَلْ هُم بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ کَافِرُونَ ﴿١٠﴾
منکِران معاد می‌پرسند: «آیا بعد از مردن که در زمین گم‌وگور می‌شویم، باز از نو زنده می‌شویم؟!» اصلاً آن‌ها دیدار خدا را باور ندارند. 10
۞ قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١١﴾
بگو: «فرشتۀ مرگ که مأمور قبض روحتان است، جانتان را می‌گیرد. بعد، فقط به‌سوی صاحب‌اختیارتان برگردانده می‌شوید.» 11
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
الم ﴿١﴾
الف، لام، میم. 1
تَنزِیلُ الْکِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾
این کتاب بدون شک از طرف صاحب‌اختیار جهانیان فرستاده شده است. 2
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِیرٍ مِّن قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٣﴾
ادعا می‌کنند که ساخته‌وپرداختۀ محمد است؟! بگو: «اصلاً! بلکه آن کلام حقی است از طرف خدا» تا مردمی را هشدار دهی که بعد از عیسی هیچ پیامبری به خود ندیده‌اند تا هدایت شوند. 3
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَکُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿٤﴾
خداست که آسمان‌ها و زمین را و آنچه میان آن‌هاست، در طول شش مرحله آفرید. آن‌وقت، بر مقام فرمانرواییِ جهان تکیه زد. علل و عوامل هستی بدون او کاری برایتان نمی‌کنند. پس چرا به‌خودتان نمی‌آیید؟! 4
یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ ﴿٥﴾
کار جهان را از آسمان تا زمین اداره می‌کند. در پایان، همۀ کارها طی مرحله‌ای که به‌اندازۀ هزار سال با حساب شماست، به‌سویش برمی‌گردند و حسابرسی می‌شوند. 5
ذَٰلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٦﴾
اوست که دانای پنهان و پیداست و شکست‌ناپذیرِ مهربان؛ 6
الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ۖ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنسَانِ مِن طِینٍ ﴿٧﴾
همان کسی که هرچه آفریده، به بهترین حالت آفریده. آفرینش انسان را از گِل شروع کرد. 7
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلَالَةٍ مِّن مَّاءٍ مَّهِینٍ ﴿٨﴾
بقای نسل آدم را هم در چکه‌آبی ناچیز قرار داده است. 8
ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِیلًا مَّا تَشْکُرُونَ ﴿٩﴾
بعد از اینکه خلقت هر انسان را کامل کرد، به او جان می‌دهد. برایتان نعمت گوش و چشم و عقل هم گذاشته است تا با آن‌ها حقایق را بفهمید؛ اما حیف که کمتر شکر می‌کنید! 9
وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِی الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ ۚ بَلْ هُم بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ کَافِرُونَ ﴿١٠﴾
منکِران معاد می‌پرسند: «آیا بعد از مردن که در زمین گم‌وگور می‌شویم، باز از نو زنده می‌شویم؟!» اصلاً آن‌ها دیدار خدا را باور ندارند. 10
۞ قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١١﴾
بگو: «فرشتۀ مرگ که مأمور قبض روحتان است، جانتان را می‌گیرد. بعد، فقط به‌سوی صاحب‌اختیارتان برگردانده می‌شوید.» 11