- 7130
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق عبدالفتاح شعشاعی نجم ، ضحی، شرح، تین، علق، قدر
این تلاوت شامل سوره نجم آیات 1 تا آخر و ضحی و شرح و تین و علق 1 تا 14 و قدر است .
سوره 53: النجم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿1﴾ سوگند به ستاره هنگامی که افول میکند. (1) مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿2﴾ که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است. (2) وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿3﴾ و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید. (3) إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى ﴿4﴾ آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است. (4) عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿5﴾ آنکس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده. (5) ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿6﴾ همان کس که توانائی فوق العاده و سلطه بر همه چیز دارد. (6) وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى ﴿7﴾ در حالی که در افق اعلی قرار داشت. (7) ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿8﴾ سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد. (8) فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿9﴾ تا آنکه فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود. (9) فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿10﴾ در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده اش وحی نمود. (10) مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿11﴾ قلب او در آنچه دید هرگز دروغ نمیگفت. (11) أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿12﴾ آیا با او درباره آنچه دیده مجادله میکنید. (12) وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿13﴾ و بار دیگر او را مشاهده کرد. (13) عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿14﴾ نزد سدرة المنتهی! (14) عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿15﴾ که جنت الماءوی در آنجا است. (15) إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿16﴾ در آن هنگام که چیزی (نور خیره کننده ای) سدرة المنتهی را پوشانده بود. (16) مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿17﴾ و چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان ننمود. (17) لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿18﴾ او پاره ای از آیات و نشانه های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد. (18) أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى ﴿19﴾ به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»… (19) وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى ﴿20﴾ و منات که سومین آنها است (دختران خدا هستند)؟! (20) أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى ﴿21﴾ آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟ (در حالی که به زعم شما دختران کم ارزش تر از پسرانند). (21) تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿22﴾ در این صورت این تقسیمی است غیر عادلانه! (22) إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿23﴾ اینها فقط نامهائی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته اید (نامهائی بیمحتوا و اسمهائی است بیمسمی!) و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده، آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس پیروی میکنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است. (23) أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿24﴾ آیا آنچه انسان تمنا دارد به آن میرسد؟ (24) فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى ﴿25﴾ در حالی که آخرت و دنیا از آن خدا است. (25) وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿26﴾ و چه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودی نمیبخشد مگر بعد از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد. (26) إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلَائِکَةَ تَسْمِیَةَ الْأُنْثَى ﴿27﴾ کسانی که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری میکنند. (27) وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿28﴾ آنها هرگز به این سخن یقین ندارند تنها از ظن و گمان بیپایه پیروی مینمایند، با اینکه گمان هرگز انسان را بینیاز از حق نمیکند. (28) فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿29﴾ حال که چنین است از اینها که از ذکر ما روی میگردانند و جز زندگی مادی دنیا را نمیطلبند، اعراض کن. (29) ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿30﴾ این آخرین حد آگاهی آنها است، پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده اند به خوبی میشناسد، و هدایت یافتگان را از همه بهتر میداند. (30) وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾ برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش. (31) الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾ همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میکنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر میشناسد. (32) أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾ آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (33) وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾ و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (34) أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾ آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35) أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾ یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36) وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾ و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (37) أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾ که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38) وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾ و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. (39) وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾ و اینکه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40) ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾ سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (41) وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾ (و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز میگردد؟ (42) وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾ و اینکه او است که میخنداند و میگریاند! (43) وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾ و او است که میمیراند و زنده میکند. (44) وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾ و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را میآفریند، (45) مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾ از نطفه ای که خارج میشود (و در رحم میریزد). (46) وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾ و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (47) وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾ و اینکه او است که بینیاز میکند، و سرمایه باقی میبخشد. (48) وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾ و اینکه او است پروردگار ستاره شعری. (49) وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾ (و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟ (50) وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾ و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد. (51) وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾ و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (52) وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾ و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید. (53) فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾ سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54) فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾ (بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55) هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾ این (پیامبر) بیم دهنده ای از بیم دهنده گان پیشین است. (56) أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾ آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا میرسد). (57) لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾ و هیچکس جز خدا نمیتواند شدائد آنرا برطرف سازد. (58) أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾ آیا از این سخن تعجب میکنید؟ (59) وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾ و میخندید و نمیگریید؟ (60) وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾ و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟ (61) فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾ حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش نمائید. (62)
سوره 93: الضحى بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان وَالضُّحَى ﴿1﴾ قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1) وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾ و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2) مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾ که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3) وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾ و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4) وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾ و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا میکند که خشنود شو (5) أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾ آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6) وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾ و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7) وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾ و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8) فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾ حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9) وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾ و سؤ ال کننده را از خود مران. (10) وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾ و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11) سوره 94: الشرح بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾ آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم ؟ (1) وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾ و بار سنگین را از تو بر نداشتیم ؟ (2) الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾ همان باری که سخت بر پشت تو سنگینی میکرد. (3) وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾ و آوازه تو را بلند کردیم. (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾ بنابراین مسلما با سختی آسانی است. (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾ و مسلما با سختی آسانی است. (6) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾ پس هنگامی که از کار مهمی فارغ میشوی به مهم دیگری پرداز! (7) وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾ و به سوی پروردگارت توجه کن. (8) سوره 95: التین بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾ قسم به انجیر و زیتون (یا قسم به سرزمین شام و بیت المقدس). (1) وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾ و سوگند به طور سینین. (2) وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾ و قسم به این شهر اءمن (مکه). (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾ که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریده ایم. (4) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾ سپس او را به پائینترین مرحله باز گرداندیم. (5) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾ مگر کسانی که ایمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند که برای آنها پاداشی است قطع ناشدنی! (6) فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾ پس چه چیز سبب میشود که تو بعد از این همه، روز جزا را تکذیب کنی؟! (7) أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾ آیا خداوند بهترین حکم کنندگان نیست ؟ (8) سوره 96: العلق بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾ بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. (1) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾ همان کس که انسان را از خون بسته ای خلق کرد. (2) اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾ بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (3) الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾ همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود. (4) عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾ و به انسان آنچه را نمیدانست یاد داد. (5) کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾ چنین نیست که انسان حقشناس باشد مسلما طغیان میکند. (6) أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾ به خاطر اینکه خود را بینیاز میبیند! (7) إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾ مسلما بازگشت همه به سوی پروردگار تو است. (8) أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾ به من خبر ده آیا کسی که نهی میکند (9) عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾ بنده ای را به هنگامی که نماز میخواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟ (10) أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾ به من خبر ده اگر این بنده بر طریق هدایت باشد، (11) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾ یا مردم را به تقوا دستور دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است ؟). (12) أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾ به من خبر ده اگر (این طغیانگر) تکذیب حق کند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناکی خواهد داشت ؟). (13) أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾ آیا او نمیداند که خداوند همه اعمالش را میبیند؟! (14) کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾ چنان نیست که او خیال میکند اگر دست از کار خود بر ندارد ناصیه اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب میکشانیم). (15) نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾ همان ناصیه دروغگوی خطا کار! (16) فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾ سپس هر که را میخواهد صدا بزند (تا یاریش کند). (17) سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾ ما هم به زودی ماءموران دوزخ را صدا میزنیم! (18) کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾ چنان نیست که او میپندارد، هرگز او را اطاعت مکن و سجده نما و تقرب جوی. (19) سوره 97: القدر بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿1﴾ ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم. (1) وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿2﴾ و تو چه میدانی شب قدر چیست؟! (2) لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿3﴾ شب قدر بهتر از هزار ماه (3) تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ ﴿4﴾ فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کار نازل میشوند. (4) سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿5﴾ شبی است مملو از سلامت (و برکت و رحمت) تا طلوع صبح! (5)
سوره 53: النجم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿1﴾ سوگند به ستاره هنگامی که افول میکند. (1) مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿2﴾ که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است. (2) وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿3﴾ و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید. (3) إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى ﴿4﴾ آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است. (4) عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿5﴾ آنکس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده. (5) ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿6﴾ همان کس که توانائی فوق العاده و سلطه بر همه چیز دارد. (6) وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى ﴿7﴾ در حالی که در افق اعلی قرار داشت. (7) ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿8﴾ سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد. (8) فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿9﴾ تا آنکه فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود. (9) فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿10﴾ در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده اش وحی نمود. (10) مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿11﴾ قلب او در آنچه دید هرگز دروغ نمیگفت. (11) أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿12﴾ آیا با او درباره آنچه دیده مجادله میکنید. (12) وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿13﴾ و بار دیگر او را مشاهده کرد. (13) عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿14﴾ نزد سدرة المنتهی! (14) عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿15﴾ که جنت الماءوی در آنجا است. (15) إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿16﴾ در آن هنگام که چیزی (نور خیره کننده ای) سدرة المنتهی را پوشانده بود. (16) مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿17﴾ و چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان ننمود. (17) لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿18﴾ او پاره ای از آیات و نشانه های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد. (18) أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى ﴿19﴾ به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»… (19) وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى ﴿20﴾ و منات که سومین آنها است (دختران خدا هستند)؟! (20) أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى ﴿21﴾ آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟ (در حالی که به زعم شما دختران کم ارزش تر از پسرانند). (21) تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿22﴾ در این صورت این تقسیمی است غیر عادلانه! (22) إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿23﴾ اینها فقط نامهائی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته اید (نامهائی بیمحتوا و اسمهائی است بیمسمی!) و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده، آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس پیروی میکنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است. (23) أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿24﴾ آیا آنچه انسان تمنا دارد به آن میرسد؟ (24) فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى ﴿25﴾ در حالی که آخرت و دنیا از آن خدا است. (25) وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿26﴾ و چه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودی نمیبخشد مگر بعد از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد. (26) إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلَائِکَةَ تَسْمِیَةَ الْأُنْثَى ﴿27﴾ کسانی که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری میکنند. (27) وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿28﴾ آنها هرگز به این سخن یقین ندارند تنها از ظن و گمان بیپایه پیروی مینمایند، با اینکه گمان هرگز انسان را بینیاز از حق نمیکند. (28) فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿29﴾ حال که چنین است از اینها که از ذکر ما روی میگردانند و جز زندگی مادی دنیا را نمیطلبند، اعراض کن. (29) ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿30﴾ این آخرین حد آگاهی آنها است، پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده اند به خوبی میشناسد، و هدایت یافتگان را از همه بهتر میداند. (30) وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾ برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش. (31) الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾ همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میکنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر میشناسد. (32) أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾ آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (33) وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾ و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (34) أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾ آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35) أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾ یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36) وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾ و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (37) أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾ که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38) وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾ و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. (39) وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾ و اینکه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40) ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾ سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (41) وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾ (و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز میگردد؟ (42) وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾ و اینکه او است که میخنداند و میگریاند! (43) وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾ و او است که میمیراند و زنده میکند. (44) وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾ و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را میآفریند، (45) مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾ از نطفه ای که خارج میشود (و در رحم میریزد). (46) وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾ و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (47) وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾ و اینکه او است که بینیاز میکند، و سرمایه باقی میبخشد. (48) وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾ و اینکه او است پروردگار ستاره شعری. (49) وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾ (و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟ (50) وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾ و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد. (51) وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾ و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (52) وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾ و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید. (53) فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾ سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54) فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾ (بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55) هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾ این (پیامبر) بیم دهنده ای از بیم دهنده گان پیشین است. (56) أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾ آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا میرسد). (57) لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾ و هیچکس جز خدا نمیتواند شدائد آنرا برطرف سازد. (58) أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾ آیا از این سخن تعجب میکنید؟ (59) وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾ و میخندید و نمیگریید؟ (60) وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾ و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟ (61) فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾ حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش نمائید. (62)
سوره 93: الضحى بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان وَالضُّحَى ﴿1﴾ قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1) وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾ و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2) مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾ که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3) وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾ و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4) وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾ و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا میکند که خشنود شو (5) أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾ آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6) وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾ و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7) وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾ و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8) فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾ حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9) وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾ و سؤ ال کننده را از خود مران. (10) وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾ و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11) سوره 94: الشرح بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾ آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم ؟ (1) وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾ و بار سنگین را از تو بر نداشتیم ؟ (2) الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾ همان باری که سخت بر پشت تو سنگینی میکرد. (3) وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾ و آوازه تو را بلند کردیم. (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾ بنابراین مسلما با سختی آسانی است. (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾ و مسلما با سختی آسانی است. (6) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾ پس هنگامی که از کار مهمی فارغ میشوی به مهم دیگری پرداز! (7) وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾ و به سوی پروردگارت توجه کن. (8) سوره 95: التین بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾ قسم به انجیر و زیتون (یا قسم به سرزمین شام و بیت المقدس). (1) وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾ و سوگند به طور سینین. (2) وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾ و قسم به این شهر اءمن (مکه). (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾ که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریده ایم. (4) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾ سپس او را به پائینترین مرحله باز گرداندیم. (5) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾ مگر کسانی که ایمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند که برای آنها پاداشی است قطع ناشدنی! (6) فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾ پس چه چیز سبب میشود که تو بعد از این همه، روز جزا را تکذیب کنی؟! (7) أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾ آیا خداوند بهترین حکم کنندگان نیست ؟ (8) سوره 96: العلق بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾ بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. (1) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾ همان کس که انسان را از خون بسته ای خلق کرد. (2) اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾ بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (3) الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾ همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود. (4) عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾ و به انسان آنچه را نمیدانست یاد داد. (5) کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾ چنین نیست که انسان حقشناس باشد مسلما طغیان میکند. (6) أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾ به خاطر اینکه خود را بینیاز میبیند! (7) إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾ مسلما بازگشت همه به سوی پروردگار تو است. (8) أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾ به من خبر ده آیا کسی که نهی میکند (9) عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾ بنده ای را به هنگامی که نماز میخواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟ (10) أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾ به من خبر ده اگر این بنده بر طریق هدایت باشد، (11) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾ یا مردم را به تقوا دستور دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است ؟). (12) أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾ به من خبر ده اگر (این طغیانگر) تکذیب حق کند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناکی خواهد داشت ؟). (13) أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾ آیا او نمیداند که خداوند همه اعمالش را میبیند؟! (14) کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾ چنان نیست که او خیال میکند اگر دست از کار خود بر ندارد ناصیه اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب میکشانیم). (15) نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾ همان ناصیه دروغگوی خطا کار! (16) فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾ سپس هر که را میخواهد صدا بزند (تا یاریش کند). (17) سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾ ما هم به زودی ماءموران دوزخ را صدا میزنیم! (18) کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾ چنان نیست که او میپندارد، هرگز او را اطاعت مکن و سجده نما و تقرب جوی. (19) سوره 97: القدر بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿1﴾ ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم. (1) وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿2﴾ و تو چه میدانی شب قدر چیست؟! (2) لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿3﴾ شب قدر بهتر از هزار ماه (3) تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ ﴿4﴾ فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کار نازل میشوند. (4) سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿5﴾ شبی است مملو از سلامت (و برکت و رحمت) تا طلوع صبح! (5)
