- 130
صفحه ﴿459﴾
قرآن ترجمه، سوره زمر آیات 6 تا 10
خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنزَلَ لَکُم مِّنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِیَةَ أَزْوَاجٍ ۚ یَخْلُقُکُمْ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ خَلْقًا مِّن بَعْدِ خَلْقٍ فِی ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ۚ ذَٰلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ ﴿٦﴾
خدا شما را از یک انسان آفرید و از نوع او همسرش را هم آفرید. در ضمن، از ردۀ چهارپایان، چهار جفت برای استفاده‌تان اختصاص داد. خلقت شما را در شکم مادرانتان مرحله‌به‌مرحله در تاریکی‌‌های سه‌گانه کامل کرد: شکم، رحِم، کیسه‌آب. این است خدایی که صاحب‌اختیار شماست. فرمانرواییِ عالم فقط در اختیار اوست. معبودی جز او نیست. پس به کجا می‌برندتان؟! 6
إِن تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنکُمْ ۖ وَلَا یَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ ۖ وَإِن تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُم مَّرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾
اگر بی‌دینی کنید، خدا بی‌نیاز از دین‌داری شماست. او بی‌دینی را برای بندگانش نمی‌پسندد. حال آنکه اگر شکر کنید، این شکرگزاری را برایتان می‌پسندد. کسی بار گناه کسی را به‌دوش نمی‌کشد. دست‌آخر، به‌سوی خداست برگشتنتان؛ پس شما را از کارهایتان باخبر می‌کند؛ زیرا او می‌داند هر آنچه را در دل‌ها می‌گذرد. 7
۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّیُضِلَّ عَن سَبِیلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا ۖ إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ﴿٨﴾
تا انسان مشکلی برایش پیش بیاید، با روآوردن به خدا صدایش می‌زند؛ ولی تا خدا از طرف خودش نعمتی به او مرحمت کند، مشکلی را که قبلاً برای رفعش دست‌به‌دعا بود، فراموش می‌کند! و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا دوباره مردم را از راه خدا به‌در کند. بگو: «چندصباحی به ناشکری‌ات سرگرم باش که تو حتماً جهنمی می‌شوی!» 8
أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٩﴾
این کجا و آنکه در دل شب، به‌حال سجده و قیام، مشغول عبادت است، کجا! همان‌که از عذاب آخرت مى‌ترسد و به رحمت خدا امید بسته است. بپرس: «آیا کسانی که به خدا معرفت دارند و کسانی که معرفت ندارند، یکسان‌اند؟» تنها مردم عاقل به‌خود می‌آیند. 9
قُلْ یَا عِبَادِ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّکُمْ ۚ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَٰذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ ۗ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ ۗ إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿١٠﴾
بگو: «ای بندگان باایمانم، در حضور خدا مراقب رفتارتان باشید. نصیب کسانی که در این دنیا خوبی کنند، پاداشی وصف‌ناشدنی است. زمین خدا پهناور است؛ پس برای حفظ دینتان مهاجرت کنید. پاداش اهل صبر بی‌شمار داده می‌شود.» 10
خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنزَلَ لَکُم مِّنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِیَةَ أَزْوَاجٍ ۚ یَخْلُقُکُمْ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ خَلْقًا مِّن بَعْدِ خَلْقٍ فِی ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ۚ ذَٰلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ ﴿٦﴾
خدا شما را از یک انسان آفرید و از نوع او همسرش را هم آفرید. در ضمن، از ردۀ چهارپایان، چهار جفت برای استفاده‌تان اختصاص داد. خلقت شما را در شکم مادرانتان مرحله‌به‌مرحله در تاریکی‌‌های سه‌گانه کامل کرد: شکم، رحِم، کیسه‌آب. این است خدایی که صاحب‌اختیار شماست. فرمانرواییِ عالم فقط در اختیار اوست. معبودی جز او نیست. پس به کجا می‌برندتان؟! 6
إِن تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنکُمْ ۖ وَلَا یَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ ۖ وَإِن تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُم مَّرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾
اگر بی‌دینی کنید، خدا بی‌نیاز از دین‌داری شماست. او بی‌دینی را برای بندگانش نمی‌پسندد. حال آنکه اگر شکر کنید، این شکرگزاری را برایتان می‌پسندد. کسی بار گناه کسی را به‌دوش نمی‌کشد. دست‌آخر، به‌سوی خداست برگشتنتان؛ پس شما را از کارهایتان باخبر می‌کند؛ زیرا او می‌داند هر آنچه را در دل‌ها می‌گذرد. 7
۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّیُضِلَّ عَن سَبِیلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا ۖ إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ﴿٨﴾
تا انسان مشکلی برایش پیش بیاید، با روآوردن به خدا صدایش می‌زند؛ ولی تا خدا از طرف خودش نعمتی به او مرحمت کند، مشکلی را که قبلاً برای رفعش دست‌به‌دعا بود، فراموش می‌کند! و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا دوباره مردم را از راه خدا به‌در کند. بگو: «چندصباحی به ناشکری‌ات سرگرم باش که تو حتماً جهنمی می‌شوی!» 8
أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٩﴾
این کجا و آنکه در دل شب، به‌حال سجده و قیام، مشغول عبادت است، کجا! همان‌که از عذاب آخرت مى‌ترسد و به رحمت خدا امید بسته است. بپرس: «آیا کسانی که به خدا معرفت دارند و کسانی که معرفت ندارند، یکسان‌اند؟» تنها مردم عاقل به‌خود می‌آیند. 9
قُلْ یَا عِبَادِ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّکُمْ ۚ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَٰذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ ۗ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ ۗ إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿١٠﴾
بگو: «ای بندگان باایمانم، در حضور خدا مراقب رفتارتان باشید. نصیب کسانی که در این دنیا خوبی کنند، پاداشی وصف‌ناشدنی است. زمین خدا پهناور است؛ پس برای حفظ دینتان مهاجرت کنید. پاداش اهل صبر بی‌شمار داده می‌شود.» 10