- 127
صفحه ﴿468﴾
قرآن ترجمه، سوره غافر آیات 8 تا 16
رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدتَّهُمْ وَمَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٨﴾
خدایا، آنان را با هر کدام از پدر و مادر و همسر و بچه‌هایشان که شایسته‌اند، وارد باغ‌های همیشه‌سبزی کن که به آنان وعده داده‌ای. آخر، تو شکست‌ناپذیرِ کاردرستی. 8
وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ ۚ وَمَن تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ ۚ وَذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٩﴾
همچنین، از سختی‌های قیامت حفظشان کن. آن روز به آن‌هایی که از بدی‌ها حفظشان کنی، حسابی لطف کرده‌ای و این است آن کامیابی بزرگ!» 9
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِن مَّقْتِکُمْ أَنفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿١٠﴾
همچنین، از سختی‌های قیامت حفظشان کن. آن روز به آن‌هایی که از بدی‌ها حفظشان کنی، حسابی لطف کرده‌ای و این است آن کامیابی بزرگ!» 9
قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَىٰ خُرُوجٍ مِّن سَبِیلٍ ﴿١١﴾
آن‌ها در جهنم می‌گویند: «خدایا، دو بار جانمان را گرفتی و دو بار زنده‌مان کردی. دیگر معاد را باور کردیم و به گناهانمان معترفیم. حالا، راهی هست برای خروج؟» 11
ذَٰلِکُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ ۖ وَإِن یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا ۚ فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿١٢﴾
به آن‌ها می‌گویند: «به‌هیچ‌وجه! چون‌که در دنیا هر وقت از یکتاییِ خدا یادی به‌میان می‌آمد، باور نمی‌کردید؛ اما وقتی به‌جایش حرفی از بت‌ها بود، باورتان می‌شد! پس قضاوت دربارۀ شما با خدای بلندمرتبه و بزرگ است.» 12
هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُم مِّنَ السَّمَاءِ رِزْقًا ۚ وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلَّا مَن یُنِیبُ ﴿١٣﴾
هم‌اوست که آیه‌ها و معجزه‌هایش را نشانتان می‌دهد و برایتان از آسمان رزق‌وروزی می‌فرستد؛ ولی جز آن‌که به‌طرف خدا رو می‌آورد، کسی به‌خود نمی‌آید. 13
فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿١٤﴾
پس خدا را از ته دل عبادت کنید؛ هرچند بی‌دین‌ها خوششان نیاید. 14
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ﴿١٥﴾
اعلا مراتب کمال را خدا دارد، ادارۀ جهان دست اوست و روح را به‌فرمان خودش بر هرکس از بندگانش که شایسته بداند، می‌فرستد تا مردم را دربارۀ روز دیدار خدا هشدار بدهد؛ 15
یَوْمَ هُم بَارِزُونَ ۖ لَا یَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ ۚ لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿١٦﴾
همان روزی که حقیقتِ همگان رو می‌شود و چیزی از آن‌ها برای خدا پوشیده نمی‌ماند. او می‌پرسد: «امروز فرمانروایی در اختیار کیست؟» و خودش پاسخ می‌دهد: «در اختیار خدای یگانۀ مسلط بر همه.» 16
رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدتَّهُمْ وَمَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٨﴾
خدایا، آنان را با هر کدام از پدر و مادر و همسر و بچه‌هایشان که شایسته‌اند، وارد باغ‌های همیشه‌سبزی کن که به آنان وعده داده‌ای. آخر، تو شکست‌ناپذیرِ کاردرستی. 8
وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ ۚ وَمَن تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ ۚ وَذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٩﴾
همچنین، از سختی‌های قیامت حفظشان کن. آن روز به آن‌هایی که از بدی‌ها حفظشان کنی، حسابی لطف کرده‌ای و این است آن کامیابی بزرگ!» 9
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِن مَّقْتِکُمْ أَنفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿١٠﴾
همچنین، از سختی‌های قیامت حفظشان کن. آن روز به آن‌هایی که از بدی‌ها حفظشان کنی، حسابی لطف کرده‌ای و این است آن کامیابی بزرگ!» 9
قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَىٰ خُرُوجٍ مِّن سَبِیلٍ ﴿١١﴾
آن‌ها در جهنم می‌گویند: «خدایا، دو بار جانمان را گرفتی و دو بار زنده‌مان کردی. دیگر معاد را باور کردیم و به گناهانمان معترفیم. حالا، راهی هست برای خروج؟» 11
ذَٰلِکُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ ۖ وَإِن یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا ۚ فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿١٢﴾
به آن‌ها می‌گویند: «به‌هیچ‌وجه! چون‌که در دنیا هر وقت از یکتاییِ خدا یادی به‌میان می‌آمد، باور نمی‌کردید؛ اما وقتی به‌جایش حرفی از بت‌ها بود، باورتان می‌شد! پس قضاوت دربارۀ شما با خدای بلندمرتبه و بزرگ است.» 12
هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُم مِّنَ السَّمَاءِ رِزْقًا ۚ وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلَّا مَن یُنِیبُ ﴿١٣﴾
هم‌اوست که آیه‌ها و معجزه‌هایش را نشانتان می‌دهد و برایتان از آسمان رزق‌وروزی می‌فرستد؛ ولی جز آن‌که به‌طرف خدا رو می‌آورد، کسی به‌خود نمی‌آید. 13
فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿١٤﴾
پس خدا را از ته دل عبادت کنید؛ هرچند بی‌دین‌ها خوششان نیاید. 14
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ﴿١٥﴾
اعلا مراتب کمال را خدا دارد، ادارۀ جهان دست اوست و روح را به‌فرمان خودش بر هرکس از بندگانش که شایسته بداند، می‌فرستد تا مردم را دربارۀ روز دیدار خدا هشدار بدهد؛ 15
یَوْمَ هُم بَارِزُونَ ۖ لَا یَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ ۚ لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿١٦﴾
همان روزی که حقیقتِ همگان رو می‌شود و چیزی از آن‌ها برای خدا پوشیده نمی‌ماند. او می‌پرسد: «امروز فرمانروایی در اختیار کیست؟» و خودش پاسخ می‌دهد: «در اختیار خدای یگانۀ مسلط بر همه.» 16