- 121
صفحه ﴿529﴾
قرآن ترجمه، سوره قمر آیات 7 تا 27
خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ ﴿٧﴾
درحالی‌که خواری در چشم‌هایشان موج می‌زند، از گورها بیرون می‌آیند، مثل ملخ‌های پراکنده! 7
مُّهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ ۖ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَٰذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾
درحالی‌که گردن‌هایشان را به جلو کشیده‌اند، به‌طرف احضارکننده می‌دوند! بی‌دین‌ها می‌گویند: «این روزی نفس‌گیر است.» 8
۞ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿٩﴾
قبل از آن‌ها هم، قوم نوح انگ دروغگویی زدند؛ یعنی بنده‌مان نوح را دروغگو دانستند و گفتند: «دیوانه است و جن‌زده!» 9
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ ﴿١٠﴾
نوح هم به خدا عرض کرد: «من دیگر به‌تنگ آمده‌ام. به فریادم برس!» 10
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ ﴿١١﴾
پس درهای آسمان را به روی بارانی یک‌ریز گشودیم 11
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾
و جای‌جای زمین را چشمه‌هایی جوشان کردیم تا اینکه آب‌های زمین و آسمان برای سیلابی ویرانگر، به‌هم پیوست! 12
وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿١٣﴾
او را سوار مَرکب مستحکمی کردیم ساخته‌شده از تخته‌ها و میخ‌ها. 13
تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِّمَن کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾
کشتی زیر نظر ما حرکت می‌کرد. این پاداش پیامبری بود که باورش نکردند. 14
وَلَقَد تَّرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٥﴾
البته بقایای آن کشتی را حفظ کردیم تا درس عبرتی باشد. کسی هست به خودش بیاید؟! 15
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٦﴾
خب، چطور بود هشدارها و عذاب من؟! 16
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٧﴾
قرآن را ساده کرده‌ایم، برای به‌خودآمدن. کسی هست به خودش بیاید؟! 17
کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٨﴾
مردم عاد هم پیامبرشان را دروغگو دانستند. خب، چطور بود هشدارها و عذاب من؟! 18
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ ﴿١٩﴾
چند روز نحس، ما تندبادی سرد و استخوان‌سوز سروقتشان فرستادیم. 19
تَنزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ ﴿٢٠﴾
آن مردم تنومند را از جا می‌کند و به هوا پرت می‌کرد، انگار تنه‌های نخلِ ریشه‌کن‌شده‌اند! 20
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٢١﴾
خب، چطور بود هشدارها و عذاب من؟! 21
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿٢٢﴾
قرآن را ساده کرده‌ایم، برای به‌خودآمدن. کسی هست به خودش بیاید؟! 22
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿٢٣﴾
مردم ثمود هم، هشداردهنده‌ها را دروغگو دانستند 23
فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿٢٤﴾
و گفتند: «یعنی بیفتیم دنبال بشری بی‌کس‌وکار از جنس خودمان؟! دراین‌صورت، سر از گمراهی و دیوانگی درمی‌آوریم! 24
أَأُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿٢٥﴾
از میان ما فقط بر او وحی شده؟! بلکه او دروغگویی بُلهوس است!» 25
سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿٢٦﴾
ولی فردایی نزدیک خواهند فهمید که دروغگوی بُلهوس کیست! 26
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿٢٧﴾
به صالح گفتیم: «ما برای امتحان‌کردنشان ماده‌شتری می‌فرستیم. منتظر عکس‌العملشان باش و صبر کن. 27
خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ ﴿٧﴾
درحالی‌که خواری در چشم‌هایشان موج می‌زند، از گورها بیرون می‌آیند، مثل ملخ‌های پراکنده! 7
مُّهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ ۖ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَٰذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾
درحالی‌که گردن‌هایشان را به جلو کشیده‌اند، به‌طرف احضارکننده می‌دوند! بی‌دین‌ها می‌گویند: «این روزی نفس‌گیر است.» 8
۞ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿٩﴾
قبل از آن‌ها هم، قوم نوح انگ دروغگویی زدند؛ یعنی بنده‌مان نوح را دروغگو دانستند و گفتند: «دیوانه است و جن‌زده!» 9
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ ﴿١٠﴾
نوح هم به خدا عرض کرد: «من دیگر به‌تنگ آمده‌ام. به فریادم برس!» 10
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ ﴿١١﴾
پس درهای آسمان را به روی بارانی یک‌ریز گشودیم 11
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾
و جای‌جای زمین را چشمه‌هایی جوشان کردیم تا اینکه آب‌های زمین و آسمان برای سیلابی ویرانگر، به‌هم پیوست! 12
وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿١٣﴾
او را سوار مَرکب مستحکمی کردیم ساخته‌شده از تخته‌ها و میخ‌ها. 13
تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِّمَن کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾
کشتی زیر نظر ما حرکت می‌کرد. این پاداش پیامبری بود که باورش نکردند. 14
وَلَقَد تَّرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٥﴾
البته بقایای آن کشتی را حفظ کردیم تا درس عبرتی باشد. کسی هست به خودش بیاید؟! 15
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٦﴾
خب، چطور بود هشدارها و عذاب من؟! 16
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٧﴾
قرآن را ساده کرده‌ایم، برای به‌خودآمدن. کسی هست به خودش بیاید؟! 17
کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٨﴾
مردم عاد هم پیامبرشان را دروغگو دانستند. خب، چطور بود هشدارها و عذاب من؟! 18
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ ﴿١٩﴾
چند روز نحس، ما تندبادی سرد و استخوان‌سوز سروقتشان فرستادیم. 19
تَنزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ ﴿٢٠﴾
آن مردم تنومند را از جا می‌کند و به هوا پرت می‌کرد، انگار تنه‌های نخلِ ریشه‌کن‌شده‌اند! 20
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٢١﴾
خب، چطور بود هشدارها و عذاب من؟! 21
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿٢٢﴾
قرآن را ساده کرده‌ایم، برای به‌خودآمدن. کسی هست به خودش بیاید؟! 22
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿٢٣﴾
مردم ثمود هم، هشداردهنده‌ها را دروغگو دانستند 23
فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿٢٤﴾
و گفتند: «یعنی بیفتیم دنبال بشری بی‌کس‌وکار از جنس خودمان؟! دراین‌صورت، سر از گمراهی و دیوانگی درمی‌آوریم! 24
أَأُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿٢٥﴾
از میان ما فقط بر او وحی شده؟! بلکه او دروغگویی بُلهوس است!» 25
سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿٢٦﴾
ولی فردایی نزدیک خواهند فهمید که دروغگوی بُلهوس کیست! 26
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿٢٧﴾
به صالح گفتیم: «ما برای امتحان‌کردنشان ماده‌شتری می‌فرستیم. منتظر عکس‌العملشان باش و صبر کن. 27