- 127
صفحه ﴿577﴾ - سوره قیامة
قرآن ترجمه، سوره مدثر آیات 48 تا 56 - سوره قیامه آیات 1 تا 19
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿٤٨﴾
برای همین، پادرمیانیِ شفاعت‌کنندگان هم به‌دردشان نمی‌خورَد! 48
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿٤٩﴾
چه‌شان شده که از یادآوری‌های قرآن رو‌گردان‌اند؟! 49
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ ﴿٥٠﴾
انگار گورخرانی رم‌کرده‌اند 50
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ ﴿٥١﴾
که از مقابل شیری در رفته‌اند! 51
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ﴿٥٢﴾
نکند هر کدامشان توقع دارد کتابی اختصاصی از طرف خدا به او بدهند! 52
کَلَّا ۖ بَل لَّا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿٥٣﴾
به‌هیچ‌وجه! بلکه در واقع از آخرت نمی‌ترسند. 53
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿٥٤﴾
بله، به‌هیچ‌وجه! چون همین قرآن برای به‌خودآمدن کافی است. 54
فَمَن شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿٥٥﴾
پس هرکس بخواهد، با آن به‌خودش می‌آید. 55
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿٥٦﴾
البته تا خدا توفیق ندهد، کسی به‌خود نمی‌آید. هم‌او سزاوار است که در حضورش مراقب رفتارشان باشند و به آمرزشش دل ببندند. 56
سورة القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿١﴾
نمی‌خواهم قسم بخورم به روز قیامت! 1
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾
نمی‌خواهم قسم بخورم به وجدان سرزنشگر! 2
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿٣﴾
که دوباره زنده می‌شوید. انسان خیال می‌کند استخوان‌های پوسیده‌اش را جمع نمی‌کنیم؟! 3
بَلَىٰ قَادِرِینَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿٤﴾
چرا، می‌توانیم حتی سرانگشتانش را بازسازی کنیم! 4
بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿٥﴾
جلویش باز باشد تا گناه کند! 5
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿٦﴾
به‌مسخره می‌پرسد: «روز قیامت کِی می‌آید؟!» 6
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿٧﴾
وقتی چشم‌ها خیره بماند 7
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿٨﴾
و ماه تیره‌وتار بشود 8
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿٩﴾
و بساط خورشید و ماه برچیده شود! 9
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿١٠﴾
آن روز انسان می‌گوید: «راه فرار کجاست؟!» 10
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿١١﴾
به‌هیچ‌وجه پناهگاهی نیست! 11
إِلَىٰ رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿١٢﴾
آن روز، مقصد نهایی فقط خداست. 12
یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾
انسان، در آن روز، از آنچه کرده و نکرده باخبر می‌شود! 13
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿١٤﴾
اصلاً خود انسان وضع خودش را خیلی خوب می‌فهمد؛ 14
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِیرَهُ ﴿١٥﴾
هرچند که عذرتراشی کند! 15
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿١٦﴾
پیامبر! برای زودترخواندن قرآنی که شبِ قدر فرستادیم، زبانت را قبل از دستور جبرئیل حرکت نده! 16
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿١٧﴾
هم جمع‌آوریِ یکجای قرآن به‌عهدۀ ماست و هم خواندنش. 17
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾
بنابراین، بعد از خواندن ما بخوانش. 18
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿١٩﴾
در ضمن، توضیح‌دادنش هم با ماست. 19
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿٤٨﴾
برای همین، پادرمیانیِ شفاعت‌کنندگان هم به‌دردشان نمی‌خورَد! 48
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿٤٩﴾
چه‌شان شده که از یادآوری‌های قرآن رو‌گردان‌اند؟! 49
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ ﴿٥٠﴾
انگار گورخرانی رم‌کرده‌اند 50
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ ﴿٥١﴾
که از مقابل شیری در رفته‌اند! 51
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ﴿٥٢﴾
نکند هر کدامشان توقع دارد کتابی اختصاصی از طرف خدا به او بدهند! 52
کَلَّا ۖ بَل لَّا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿٥٣﴾
به‌هیچ‌وجه! بلکه در واقع از آخرت نمی‌ترسند. 53
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿٥٤﴾
بله، به‌هیچ‌وجه! چون همین قرآن برای به‌خودآمدن کافی است. 54
فَمَن شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿٥٥﴾
پس هرکس بخواهد، با آن به‌خودش می‌آید. 55
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿٥٦﴾
البته تا خدا توفیق ندهد، کسی به‌خود نمی‌آید. هم‌او سزاوار است که در حضورش مراقب رفتارشان باشند و به آمرزشش دل ببندند. 56
سورة القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿١﴾
نمی‌خواهم قسم بخورم به روز قیامت! 1
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾
نمی‌خواهم قسم بخورم به وجدان سرزنشگر! 2
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿٣﴾
که دوباره زنده می‌شوید. انسان خیال می‌کند استخوان‌های پوسیده‌اش را جمع نمی‌کنیم؟! 3
بَلَىٰ قَادِرِینَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿٤﴾
چرا، می‌توانیم حتی سرانگشتانش را بازسازی کنیم! 4
بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿٥﴾
جلویش باز باشد تا گناه کند! 5
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿٦﴾
به‌مسخره می‌پرسد: «روز قیامت کِی می‌آید؟!» 6
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿٧﴾
وقتی چشم‌ها خیره بماند 7
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿٨﴾
و ماه تیره‌وتار بشود 8
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿٩﴾
و بساط خورشید و ماه برچیده شود! 9
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿١٠﴾
آن روز انسان می‌گوید: «راه فرار کجاست؟!» 10
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿١١﴾
به‌هیچ‌وجه پناهگاهی نیست! 11
إِلَىٰ رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿١٢﴾
آن روز، مقصد نهایی فقط خداست. 12
یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾
انسان، در آن روز، از آنچه کرده و نکرده باخبر می‌شود! 13
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿١٤﴾
اصلاً خود انسان وضع خودش را خیلی خوب می‌فهمد؛ 14
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِیرَهُ ﴿١٥﴾
هرچند که عذرتراشی کند! 15
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿١٦﴾
پیامبر! برای زودترخواندن قرآنی که شبِ قدر فرستادیم، زبانت را قبل از دستور جبرئیل حرکت نده! 16
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿١٧﴾
هم جمع‌آوریِ یکجای قرآن به‌عهدۀ ماست و هم خواندنش. 17
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾
بنابراین، بعد از خواندن ما بخوانش. 18
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿١٩﴾
در ضمن، توضیح‌دادنش هم با ماست. 19