- 220
صفحه ﴿593﴾ - سوره فجر
قرآن ترجمه، سوره فجر آیات 1 تا 23
سورة الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿١﴾
به سپیدۀ صبح قسم! 1
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿٢﴾
به شب‌های ده‌گانه قسم! 2
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿٣﴾
به زوج و فرد قسم! 3
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿٤﴾
و به پایان شب قسم! 4
هَلْ فِی ذَٰلِکَ قَسَمٌ لِّذِی حِجْرٍ ﴿٥﴾
در این‌همه قسم، قسمِ قانع‌کننده برای آدم عاقل که هست؟! 5
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
مگر ندیدی خدا چه کرد با قوم عاد؟! 6
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿٧﴾
و با شهرشان، اِرم، با آن بناهای بلندش؟! 7
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿٨﴾
بناهایی که مثلش در شهرهای دیگر ساخته نشده بود! 8
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿٩﴾
و چه کرد با قوم ثمود؟! همان‌ها که در کوه‌پایه‌ها برای ساختن خانه، تخته‌سنگ‌ها را می‌بریدند! 9
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾
و چه کرد با فرعون؟! هم‌او که حکومتی مقتدر داشت! 10
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿١١﴾ فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾
آن‌ها کسانی بودند که در شهرها طغیان کردند و در آن‌ها خرابی‌ها به‌بار آوردند؛ 12
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
تا آنکه خدا شلاق عذاب را بر گُردۀ آن‌ها گرفت! 13
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾
بله، خدا همیشه در کمین بد‌کارهاست. 14
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿١٥﴾
وقتی خدا برای امتحان‌کردن انسان به او عزت و نعمت می‌دهد، مغرورانه میگوید: «خدا عزیزم کرده!» 15
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿١٦﴾
اما وقتی باز برای امتحان‌کردنش روزی‌اش را کم می‌کند، ناامیدانه میگوید: «خدا خوارم ساخته!» 16
کَلَّا ۖ بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿١٧﴾
چه خیالات خامی!بدتر اینکه به یتیمان محبت نمی‌کنید 17
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿١٨﴾
و همدیگر را به دادنِ سهم غذای فقیران تشویق نمی‌کنید. 18
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَّمًّا ﴿١٩﴾
تازه، ارث خودتان و یتیمان را یکجا بالا می‌کشید! 19
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾
و به مال دنیا علاقۀ شدیدی دارید! 20
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿٢١﴾
بله، فقر یا ثروت نشانۀ خواربودن یا عزیزبودن پیش خدا نیست!در برپاییِ قیامت، وقتی زمین را با شدتِ تمام بکوبند 21
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾
و خدا و فرشتگان صف‌به‌صف بیایند 22
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّکْرَىٰ ﴿٢٣﴾
و جهنم را کشان‌کشان بیاورند، آن روز است که انسان به‌خودش می‌آید؛ ولی این به‌خودآمدن دیگر چه سودی برایش دارد؟! 23
سورة الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿١﴾
به سپیدۀ صبح قسم! 1
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿٢﴾
به شب‌های ده‌گانه قسم! 2
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿٣﴾
به زوج و فرد قسم! 3
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿٤﴾
و به پایان شب قسم! 4
هَلْ فِی ذَٰلِکَ قَسَمٌ لِّذِی حِجْرٍ ﴿٥﴾
در این‌همه قسم، قسمِ قانع‌کننده برای آدم عاقل که هست؟! 5
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
مگر ندیدی خدا چه کرد با قوم عاد؟! 6
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿٧﴾
و با شهرشان، اِرم، با آن بناهای بلندش؟! 7
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿٨﴾
بناهایی که مثلش در شهرهای دیگر ساخته نشده بود! 8
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿٩﴾
و چه کرد با قوم ثمود؟! همان‌ها که در کوه‌پایه‌ها برای ساختن خانه، تخته‌سنگ‌ها را می‌بریدند! 9
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾
و چه کرد با فرعون؟! هم‌او که حکومتی مقتدر داشت! 10
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿١١﴾ فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾
آن‌ها کسانی بودند که در شهرها طغیان کردند و در آن‌ها خرابی‌ها به‌بار آوردند؛ 12
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
تا آنکه خدا شلاق عذاب را بر گُردۀ آن‌ها گرفت! 13
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾
بله، خدا همیشه در کمین بد‌کارهاست. 14
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿١٥﴾
وقتی خدا برای امتحان‌کردن انسان به او عزت و نعمت می‌دهد، مغرورانه میگوید: «خدا عزیزم کرده!» 15
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿١٦﴾
اما وقتی باز برای امتحان‌کردنش روزی‌اش را کم می‌کند، ناامیدانه میگوید: «خدا خوارم ساخته!» 16
کَلَّا ۖ بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿١٧﴾
چه خیالات خامی!بدتر اینکه به یتیمان محبت نمی‌کنید 17
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿١٨﴾
و همدیگر را به دادنِ سهم غذای فقیران تشویق نمی‌کنید. 18
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَّمًّا ﴿١٩﴾
تازه، ارث خودتان و یتیمان را یکجا بالا می‌کشید! 19
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾
و به مال دنیا علاقۀ شدیدی دارید! 20
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿٢١﴾
بله، فقر یا ثروت نشانۀ خواربودن یا عزیزبودن پیش خدا نیست!در برپاییِ قیامت، وقتی زمین را با شدتِ تمام بکوبند 21
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾
و خدا و فرشتگان صف‌به‌صف بیایند 22
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّکْرَىٰ ﴿٢٣﴾
و جهنم را کشان‌کشان بیاورند، آن روز است که انسان به‌خودش می‌آید؛ ولی این به‌خودآمدن دیگر چه سودی برایش دارد؟! 23