- 752
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 6 - حروف مدی
در این برنامه استاد حسین اخوان اقدم درباره موضوع حرکات کشیده یا حروف مدی توضیح می دهند و به مرور درس های جلسات قبل می پردازند.
حرکات و حروف مدی
حرکات، مهمترین و اصیلترین نقش را در تلفّظ حروف و کلمات قرآن کریم دارند.
حرکات در زبان عرب عبارتند از: فتحه، کسره و ضمّه «ـَـِـُـ» که به ترتیب درباره شکل، اسم و تلفّظ آنها شرح میدهیم.
فَتْحَهْ از فَتْحْ (به معنی گشودن) گرفته شده است و در اصل فَتْحَةٌ بوده (با تاء وحدت)[1]، یعنی یک بار گشودن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف میکنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» میشود).
علّت نامگذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت فتحه، لبها یک بار گشوده و باز میگردد.
برای نشان دادن شکل فتحه از حرف الف کمک گرفتهاند زیرا صدای فتحه متمایل به حرف الف میباشد، و برای این که با الف اصلی کلمه (صدای «آ» دوّم) اشتباه نشود به شکل الف کوچک و خوابیده روی حرف قرار دادهاند: «ا ا ـَـ».
کَسْرَهْ از کَسْرْ (به معنی شکستن) گرفته شده است و در اصل کَسْرَةٌ بوده (با تاء وحدت)، یعنی یک بار شکسته شدن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف میکنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» میگردد).
علّت نامگذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت کسره، لبها حالت شکستگی به خود میگیرد.
حرکات و حروف مدی
حرکات، مهمترین و اصیلترین نقش را در تلفّظ حروف و کلمات قرآن کریم دارند.
حرکات در زبان عرب عبارتند از: فتحه، کسره و ضمّه «ـَـِـُـ» که به ترتیب درباره شکل، اسم و تلفّظ آنها شرح میدهیم.
فَتْحَهْ از فَتْحْ (به معنی گشودن) گرفته شده است و در اصل فَتْحَةٌ بوده (با تاء وحدت)[1]، یعنی یک بار گشودن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف میکنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» میشود).
علّت نامگذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت فتحه، لبها یک بار گشوده و باز میگردد.
برای نشان دادن شکل فتحه از حرف الف کمک گرفتهاند زیرا صدای فتحه متمایل به حرف الف میباشد، و برای این که با الف اصلی کلمه (صدای «آ» دوّم) اشتباه نشود به شکل الف کوچک و خوابیده روی حرف قرار دادهاند: «ا ا ـَـ».
کَسْرَهْ از کَسْرْ (به معنی شکستن) گرفته شده است و در اصل کَسْرَةٌ بوده (با تاء وحدت)، یعنی یک بار شکسته شدن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف میکنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» میگردد).
علّت نامگذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت کسره، لبها حالت شکستگی به خود میگیرد.