- 2134
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 10- حروف مدی آخر کلمات
در این برنامه استاد سید مهدی سیف درباره موضوع حروف مدی آخر کلمات و الف وصل توضیح می دهند همچنین به مرور دروس گذشته می پردازند.
موارد الف
الف در سه مورد دارای قاعده و ضابطه کلّی است و در چند مورد جزئی و بدون ضابطه مشخّص نوشته شده ولی خوانده نمی‌شود.
1ـ مواردی که دارای قاعده و ضابطه مشخّص می‌باشد
الف ـ همزه وصل در وسط جمله: تلفّظ کلماتی که ابتدای آن‌ها ساکن باشد، مشکل و یا غیر ممکن است، مانند: نْصُرْ، هْبِطْ؛ عرب‌ها برای آسانی و امکان‌پذیر شدن تلفّظ چنین کلماتی از الفِ مُتحرِّکی به نام همزه وصل کمک می‌گیرند.
همزه وصل در ابتدای کلام خوانده می‌شود ولی در وسط دو کلمه خوانده نمی‌شود، مانند.
اِجْلِسْ یا رَجُلْ؛ یا رَجُلُ اجْلِسْ
در مقابل همزه وصل، همزه دیگری است به نام همزه قطع که در ابتدا و وسط کلام خوانده می‌شود، مانند:
اکْرِمْ یا رَجُلْ ؛ یا رَجُلُ اَکْرِمْ
در بعضی از قرآن‌ها برای راهنمایی قاری قرآن، روی الفِ همزه قطع، حرف همزه «أ» و روی الف همزه وصل، صاد کوچکی «ا» قرار داده‌اند و در بعضی از قرآن‌های دیگر، الف همزه قطع را با علامت سکون یا حرکت و الف همزه وصل را بدون علامت نوشته‌اند، مانند:
أَتَی أَمْرُ اللهِ ؛ اَتی اَمْرُ اللهِ
موارد همزه وصل در کلمات عرب
در اَفعال: امر فعل ثلاثی، مانند: اکْتُبْ، افْهَمْ. و ماضی، امر و مصدر افعال خماسی و سداسی، مانند:
انْطَلَقَ، انْطَلِقْ، انْطِلاقاً و اسْتَخْرَجَ، اسْتَخْرِجَ، اسْتِخراجاً
در اَسماء: فقط در ده اسم که عبارتنداز: اسْم، اسْت، ابْن، ابْنَه، ابْنُم، امْرُؤ، امْرَأَه (و همچنین تثنیه آن‌ها)، اثْنان، اثْنَتان و ایْمُن
در حروف: تنها الف «ال» تعریف.
موارد الف
الف در سه مورد دارای قاعده و ضابطه کلّی است و در چند مورد جزئی و بدون ضابطه مشخّص نوشته شده ولی خوانده نمی‌شود.
1ـ مواردی که دارای قاعده و ضابطه مشخّص می‌باشد
الف ـ همزه وصل در وسط جمله: تلفّظ کلماتی که ابتدای آن‌ها ساکن باشد، مشکل و یا غیر ممکن است، مانند: نْصُرْ، هْبِطْ؛ عرب‌ها برای آسانی و امکان‌پذیر شدن تلفّظ چنین کلماتی از الفِ مُتحرِّکی به نام همزه وصل کمک می‌گیرند.
همزه وصل در ابتدای کلام خوانده می‌شود ولی در وسط دو کلمه خوانده نمی‌شود، مانند.
اِجْلِسْ یا رَجُلْ؛ یا رَجُلُ اجْلِسْ
در مقابل همزه وصل، همزه دیگری است به نام همزه قطع که در ابتدا و وسط کلام خوانده می‌شود، مانند:
اکْرِمْ یا رَجُلْ ؛ یا رَجُلُ اَکْرِمْ
در بعضی از قرآن‌ها برای راهنمایی قاری قرآن، روی الفِ همزه قطع، حرف همزه «أ» و روی الف همزه وصل، صاد کوچکی «ا» قرار داده‌اند و در بعضی از قرآن‌های دیگر، الف همزه قطع را با علامت سکون یا حرکت و الف همزه وصل را بدون علامت نوشته‌اند، مانند:
أَتَی أَمْرُ اللهِ ؛ اَتی اَمْرُ اللهِ
موارد همزه وصل در کلمات عرب
در اَفعال: امر فعل ثلاثی، مانند: اکْتُبْ، افْهَمْ. و ماضی، امر و مصدر افعال خماسی و سداسی، مانند:
انْطَلَقَ، انْطَلِقْ، انْطِلاقاً و اسْتَخْرَجَ، اسْتَخْرِجَ، اسْتِخراجاً
در اَسماء: فقط در ده اسم که عبارتنداز: اسْم، اسْت، ابْن، ابْنَه، ابْنُم، امْرُؤ، امْرَأَه (و همچنین تثنیه آن‌ها)، اثْنان، اثْنَتان و ایْمُن
در حروف: تنها الف «ال» تعریف.
