- 4456
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 46 - تلفظ حرف ث
در این برنامه استاد سید مهدی سیف درباره تلفظ حرف ث توضیح می دهند همچنین به مرور دروس گذشته می پردازند.
حرف ث: از تماس سر زبان با لبه ی دندانهای پیشین- جلو، بالا، همراه با حالت دمیدگی ادا می شود (باید دقت کرد که در تلفظ حرف ثاء ، صدای "سوت" تولید نشود. ) مثل ثواب.
حالت دمیدگی: هنگامی که زبان با لبه ی دندان های جلو (پیشین) بالا تماس پیدا می کند باید همزمان هوای داخل دهان را به بیرون هدایت کنیم که به این حالت " دمیدگی" می گوییم. این حرف را باید به اصطلاح، «نوک زبانى» و نازک و کم‌حجم تلفظ کرد; یعنى درحالى‌که نوک زبان با دندان‌هاى جلو در آرواره بالا تماس دارد، هوا را به بیرون دمید. باید توجه داشت که فشار نوک زبان بر دندان‌ها زیاد نباشد. حرف «ث» بدون این‌که صداى «سوت» از آن شنیده شود، تلفظ مى‌شود.
حرف ث: از تماس سر زبان با لبه ی دندانهای پیشین- جلو، بالا، همراه با حالت دمیدگی ادا می شود (باید دقت کرد که در تلفظ حرف ثاء ، صدای "سوت" تولید نشود. ) مثل ثواب.
حالت دمیدگی: هنگامی که زبان با لبه ی دندان های جلو (پیشین) بالا تماس پیدا می کند باید همزمان هوای داخل دهان را به بیرون هدایت کنیم که به این حالت " دمیدگی" می گوییم. این حرف را باید به اصطلاح، «نوک زبانى» و نازک و کم‌حجم تلفظ کرد; یعنى درحالى‌که نوک زبان با دندان‌هاى جلو در آرواره بالا تماس دارد، هوا را به بیرون دمید. باید توجه داشت که فشار نوک زبان بر دندان‌ها زیاد نباشد. حرف «ث» بدون این‌که صداى «سوت» از آن شنیده شود، تلفظ مى‌شود.
