آموزش روخوانی، صحیح خوانی، وقف و ابتدا، سوره مبارکه واقعه
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿٥٧﴾ أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿٥٨﴾ أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿٥٩﴾ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿٦٠﴾ عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿٦٢﴾ أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿٦٣﴾ أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿٦٤﴾ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿٦٥﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿٦٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٦٧﴾ أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿٦٨﴾ أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿٦٩﴾ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿٧٠﴾ أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿٧١﴾ أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ ﴿٧٢﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ ﴿٧٣﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٧٤﴾
ماییم که شما را آفریدهایم، پس چرا تصدیق نمیکنید؟ (57) آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو میریزید دیدهاید؟ (58) آیا شما آن را خلق میکنید یا ما آفرینندهایم؟ (59) ماییم که میان شما مرگ را مقدر کردهایم و بر ما سبقت نتوانید جست؛ (60) [و میتوانیم] امثال شما را به جای شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم. (61) و قطعاً پدیدار شدن نخستین خود را شناختید؛ پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید؟ (62) آیا آنچه را کشت میکنید، ملاحظه کردهاید؟ (63) آیا شما آن را [بییاری ما] زراعت میکنید، یا ماییم که زراعت میکنیم؟ (64) اگر بخواهیم قطعاً خاشاکش میگردانیم، پس در افسوس [و تعجب] میافتید. (65) [و میگویید:] «واقعاً ما زیان زدهایم، (66) بلکه ما محروم شدگانیم.» (67) آیا آبی را که مینوشید دیدهاید؟ (68) آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آوردهاید، یا ما فرودآورندهایم؟ (69) اگر بخواهیم آن را تلخ میگردانیم، پس چرا سپاس نمیدارید؟ (70) آیا آن آتشی را که برمیافروزید ملاحظه کردهاید؟ (71) آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کردهاید، یا ما پدیدآورندهایم؟ (72) ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده برای بیابانگردان قرار دادهایم. (73) پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی. (74)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿٥٧﴾ أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿٥٨﴾ أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿٥٩﴾ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿٦٠﴾ عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿٦٢﴾ أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿٦٣﴾ أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿٦٤﴾ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿٦٥﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿٦٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٦٧﴾ أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿٦٨﴾ أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿٦٩﴾ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿٧٠﴾ أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿٧١﴾ أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ ﴿٧٢﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ ﴿٧٣﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٧٤﴾
ماییم که شما را آفریدهایم، پس چرا تصدیق نمیکنید؟ (57) آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو میریزید دیدهاید؟ (58) آیا شما آن را خلق میکنید یا ما آفرینندهایم؟ (59) ماییم که میان شما مرگ را مقدر کردهایم و بر ما سبقت نتوانید جست؛ (60) [و میتوانیم] امثال شما را به جای شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم. (61) و قطعاً پدیدار شدن نخستین خود را شناختید؛ پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید؟ (62) آیا آنچه را کشت میکنید، ملاحظه کردهاید؟ (63) آیا شما آن را [بییاری ما] زراعت میکنید، یا ماییم که زراعت میکنیم؟ (64) اگر بخواهیم قطعاً خاشاکش میگردانیم، پس در افسوس [و تعجب] میافتید. (65) [و میگویید:] «واقعاً ما زیان زدهایم، (66) بلکه ما محروم شدگانیم.» (67) آیا آبی را که مینوشید دیدهاید؟ (68) آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آوردهاید، یا ما فرودآورندهایم؟ (69) اگر بخواهیم آن را تلخ میگردانیم، پس چرا سپاس نمیدارید؟ (70) آیا آن آتشی را که برمیافروزید ملاحظه کردهاید؟ (71) آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کردهاید، یا ما پدیدآورندهایم؟ (72) ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده برای بیابانگردان قرار دادهایم. (73) پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی. (74)