- 91
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق منصور حری سوره معارج آیات 1 تا آخر، انشقاق 1 تا 13
تلاوت تحقیق منصور حری، این تلاوت در کشور مصر، در مراسم میلاد حضرت زینب (ع) اجرا گردیده است.
سوره 70: المعارج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
تقاضا کننده ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمیتواند آن را دفع کند. (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود میکند). (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾
فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج میکنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
بنابراین صبر جمیل پیشه کن. (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
زیرا آنها آن روز را دور میبینند. (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و ما آن را نزدیک میبینیم! (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته میشود. (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمیگیرد! (10)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
آنان را به آنها نشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند. (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و همسر و برادرش را. (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
و قبیله اش که همیشه از او حمایت میکردند. (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است. (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد. (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند. (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند. (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
انسان حریص و کم طاقت آفریده شده. (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند. (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران میشود. (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
مگر نمازگزاران. (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
آنها که نمازها را مرتبا بجا میآورند. (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و آنها که در اموالشان حق معلومی است. (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
برای تقاضا کنندگان و محرومان. (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و آنها که به روز جزا ایمان دارند. (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند. (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمیبینند. (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ میکنند. (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود. (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است. (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند. (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و آنها که قیام به ادای شهادت حق مینمایند. (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و آنها که بر نماز مواظبت دارند. (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
این افراد در باغهای بهشتی گرامیند. (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
این کافران را چه میشود که با سرعت نزد تو میآیند. (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟ (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان میدانند آفریده ایم! (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم. (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد. (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند. (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
همان روز که از قبرها به سرعت خارج میشوند، گوئی به سوی بتهایشان میدوند! (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته میشود) این همان روزی است که به شما وعده داده میشد. (44)
سوره 84: الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که آسمان (کرات آسمانی) شکافته شود. (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و تسلیم فرمان پروردگارش شود، و سزاوار است چنین باشد. (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که زمین گسترده شود. (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود. (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد، و شایسته است که چنین باشد. (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
ای انسان! تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت میروی و او را ملاقات خواهی کرد. (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما کسی که نامه اعمالش به دست راستش داده شده. (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
به زودی حساب آسانی برای او میشود. (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و خوشحال به اهل و خانواده اش باز میگردد. (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما کسی که نامه اعمالش پشت سرش داده شده. (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
به زودی فریادش بلند میشود که ای وای بر من که هلاک شدم! (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و در شعله های سوزان آتش دوزخ میسوزد. (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
او در میان خانواده اش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
سوره 70: المعارج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
تقاضا کننده ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمیتواند آن را دفع کند. (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود میکند). (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾
فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج میکنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
بنابراین صبر جمیل پیشه کن. (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
زیرا آنها آن روز را دور میبینند. (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و ما آن را نزدیک میبینیم! (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته میشود. (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمیگیرد! (10)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
آنان را به آنها نشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند. (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و همسر و برادرش را. (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
و قبیله اش که همیشه از او حمایت میکردند. (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است. (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد. (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند. (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند. (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
انسان حریص و کم طاقت آفریده شده. (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند. (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران میشود. (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
مگر نمازگزاران. (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
آنها که نمازها را مرتبا بجا میآورند. (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و آنها که در اموالشان حق معلومی است. (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
برای تقاضا کنندگان و محرومان. (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و آنها که به روز جزا ایمان دارند. (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند. (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمیبینند. (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ میکنند. (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود. (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است. (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند. (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و آنها که قیام به ادای شهادت حق مینمایند. (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و آنها که بر نماز مواظبت دارند. (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
این افراد در باغهای بهشتی گرامیند. (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
این کافران را چه میشود که با سرعت نزد تو میآیند. (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟ (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان میدانند آفریده ایم! (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم. (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد. (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند. (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
همان روز که از قبرها به سرعت خارج میشوند، گوئی به سوی بتهایشان میدوند! (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته میشود) این همان روزی است که به شما وعده داده میشد. (44)
سوره 84: الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که آسمان (کرات آسمانی) شکافته شود. (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و تسلیم فرمان پروردگارش شود، و سزاوار است چنین باشد. (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که زمین گسترده شود. (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود. (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد، و شایسته است که چنین باشد. (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
ای انسان! تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت میروی و او را ملاقات خواهی کرد. (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما کسی که نامه اعمالش به دست راستش داده شده. (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
به زودی حساب آسانی برای او میشود. (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و خوشحال به اهل و خانواده اش باز میگردد. (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما کسی که نامه اعمالش پشت سرش داده شده. (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
به زودی فریادش بلند میشود که ای وای بر من که هلاک شدم! (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و در شعله های سوزان آتش دوزخ میسوزد. (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
او در میان خانواده اش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
