- 69
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق شحات محمد انور سوره عبس آیه 11 تا آخر، تکویر، انفطار، شمس، ضحی، قریش
تلاوت تحقیق شحات محمد انور، این تلاوت در کشور مصر اجرا گردیده است.
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هرگز چنین مکن، این (قرآن) یک تذکر و یاد آوری است. (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
و هر کس بخواهد از آن پند میگیرد. (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در الواح پرارزشی ثبت است. (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
الواحی والاقدر و پاکیزه. (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست سفیرانی است، (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
والامقام و فرمانبردار و نیکوکار. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است؟! (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
(خداوند) او را از چه چیز آفرید؟ (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه ناچیزی او را آفرید، سپس اندازه گیری کرد و موزون ساخت. (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را برای او آسان ساخت. (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود. (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس هر زمان بخواهد او را زنده میکند. (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
چنین نیست که او میپندارد، او هنوز فرمان الهی را اطاعت نکرده است. (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
انسان باید به غذای خویش بنگرد. (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
ما آب فراوانی از آسمان فروریختیم! (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
سپس زمین را از هم شکافتیم. (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و در آن دانه های فراوانی رویاندیم. (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزی بسیار، (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و نخل فراوان، (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهایی پر درخت، (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه، (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
تا وسیله ای برای بهره گیری و چهارپایانتان باشد. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
هنگامی که آن صدای مهیب (صیحه رستاخیز) بیاید (کافران در اندوه عمیقی فرو میروند) (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
در آن روز که انسان از برادر خود فرار میکند، (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادر و پدرش، (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و زن و فرزندانش، (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
صورتهایی در آن روز گشاده و نورانی است، (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان و مسرور است (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
و دود تاریکی آنها را پوشانده (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنها همان کافران فاجرند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود. (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند. (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند. (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند. (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند. (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد. (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و در آن هنگام که نامه های اعمال گشوده شود. (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان بر گرفته شود. (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و در آن هنگام که دوزخ شعله ور گردد. (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود. (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
آری در آن موقع هر کس میداند چه چیزی را آماده کرده است! (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
سوگند به ستارگانی که باز میگردند. (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
حرکت میکنند و از دیده ها پنهان میشوند. (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
و قسم به شب هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و صبح هنگامی که تنفس کند، (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین). (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
فرمانروا و امین است. (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست. (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده کرد. (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد. (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست. (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا میروید؟! (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
برای آنها که میخواهند راه مستقیم در پیش گیرند. (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و شما اراده نمیکنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آن زمان که آسمان (کرات آسمانی) از هم شکافته شود. (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آن زمان که ستارگان پراکنده شود و فرو ریزد (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود. (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آن زمان که قبرها زیر و رو شود (و مردگان خارج شوند). (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
در آن زمان هر کس میداند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را برای بعد گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟! (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان خدایی که تو را آفرید و منظم ساخت. (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و در هر صورتی میخواست تو را ترکیب نمود (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
آنچنان که شما میپندارید نیست، بلکه شما روز جزا را منکرید. (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بدون شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده. (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
والامقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما). (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنها میدانند شما چه میکنید. (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
مسلما نیکان در نعمت فراوانی هستند. (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بدکاران در دوزخند. (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا وارد آن میشوند و میسوزند. (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و هیچگاه از آن غائب و دور نیستند. (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
تو چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزی است که هیچکس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (19)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
به خورشید و گسترش نور آن سوگند! (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و به ماه در آن هنگام که بعد از آن در آید (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و قسم به شب آن هنگام که صفحه زمین را بپوشاند (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده. (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و قسم به زمین و کسی که آن را گسترانیده. (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و سوگند به نفس آدمی و آن کس که آن را منظم ساخته، (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
سپس فجور و تقوا (شر و خیر) را به او الهام کرده است (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾
که هر کس نفس خود را تزکیه کرده، رستگار شده (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود بر اثر طغیان (پیامبرشان را) تکذیب کردند. (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
آنگاه که شقی ترین آنها بپاخاست. (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
و فرستاده الهی (صالح) به آنها گفت ناقه خدا را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید). (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
ولی آنها او را تکذیب نمودند و ناقه را پی کردند و به هلاکت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهی که مرتکب شده بودند در هم کوبید و سرزمینشان را صاف و مسطح نمود! (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و او هرگز از فرجام این کار بیم ندارد (15)
سوره 93: الضحى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا میکند که خشنود شو (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و سؤ ال کننده را از خود مران. (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11)
سوره 106: قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
(مجازات اصحاب الفیل) به خاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و مقدمات ظهور پیامبر فراهم شود). (1)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
الفت آنها در سفرهای زمستانه و تابستانه است. (2)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
پس (به شکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند. (3)
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
همانکس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از نااءمنی رهائی بخشید. (4)
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هرگز چنین مکن، این (قرآن) یک تذکر و یاد آوری است. (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
و هر کس بخواهد از آن پند میگیرد. (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در الواح پرارزشی ثبت است. (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
الواحی والاقدر و پاکیزه. (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست سفیرانی است، (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
والامقام و فرمانبردار و نیکوکار. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است؟! (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
(خداوند) او را از چه چیز آفرید؟ (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه ناچیزی او را آفرید، سپس اندازه گیری کرد و موزون ساخت. (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را برای او آسان ساخت. (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود. (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس هر زمان بخواهد او را زنده میکند. (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
چنین نیست که او میپندارد، او هنوز فرمان الهی را اطاعت نکرده است. (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
انسان باید به غذای خویش بنگرد. (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
ما آب فراوانی از آسمان فروریختیم! (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
سپس زمین را از هم شکافتیم. (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و در آن دانه های فراوانی رویاندیم. (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزی بسیار، (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و نخل فراوان، (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهایی پر درخت، (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه، (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
تا وسیله ای برای بهره گیری و چهارپایانتان باشد. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
هنگامی که آن صدای مهیب (صیحه رستاخیز) بیاید (کافران در اندوه عمیقی فرو میروند) (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
در آن روز که انسان از برادر خود فرار میکند، (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادر و پدرش، (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و زن و فرزندانش، (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
صورتهایی در آن روز گشاده و نورانی است، (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان و مسرور است (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
و دود تاریکی آنها را پوشانده (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنها همان کافران فاجرند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود. (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند. (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند. (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند. (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند. (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد. (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و در آن هنگام که نامه های اعمال گشوده شود. (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان بر گرفته شود. (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و در آن هنگام که دوزخ شعله ور گردد. (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود. (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
آری در آن موقع هر کس میداند چه چیزی را آماده کرده است! (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
سوگند به ستارگانی که باز میگردند. (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
حرکت میکنند و از دیده ها پنهان میشوند. (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
و قسم به شب هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و صبح هنگامی که تنفس کند، (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین). (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
فرمانروا و امین است. (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست. (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده کرد. (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد. (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست. (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا میروید؟! (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
برای آنها که میخواهند راه مستقیم در پیش گیرند. (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و شما اراده نمیکنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آن زمان که آسمان (کرات آسمانی) از هم شکافته شود. (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آن زمان که ستارگان پراکنده شود و فرو ریزد (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود. (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آن زمان که قبرها زیر و رو شود (و مردگان خارج شوند). (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
در آن زمان هر کس میداند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را برای بعد گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟! (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان خدایی که تو را آفرید و منظم ساخت. (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و در هر صورتی میخواست تو را ترکیب نمود (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
آنچنان که شما میپندارید نیست، بلکه شما روز جزا را منکرید. (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بدون شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده. (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
والامقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما). (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنها میدانند شما چه میکنید. (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
مسلما نیکان در نعمت فراوانی هستند. (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بدکاران در دوزخند. (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا وارد آن میشوند و میسوزند. (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و هیچگاه از آن غائب و دور نیستند. (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
تو چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزی است که هیچکس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (19)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
به خورشید و گسترش نور آن سوگند! (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و به ماه در آن هنگام که بعد از آن در آید (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و قسم به شب آن هنگام که صفحه زمین را بپوشاند (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده. (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و قسم به زمین و کسی که آن را گسترانیده. (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و سوگند به نفس آدمی و آن کس که آن را منظم ساخته، (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
سپس فجور و تقوا (شر و خیر) را به او الهام کرده است (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾
که هر کس نفس خود را تزکیه کرده، رستگار شده (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود بر اثر طغیان (پیامبرشان را) تکذیب کردند. (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
آنگاه که شقی ترین آنها بپاخاست. (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
و فرستاده الهی (صالح) به آنها گفت ناقه خدا را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید). (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
ولی آنها او را تکذیب نمودند و ناقه را پی کردند و به هلاکت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهی که مرتکب شده بودند در هم کوبید و سرزمینشان را صاف و مسطح نمود! (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و او هرگز از فرجام این کار بیم ندارد (15)
سوره 93: الضحى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا میکند که خشنود شو (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و سؤ ال کننده را از خود مران. (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11)
سوره 106: قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
(مجازات اصحاب الفیل) به خاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و مقدمات ظهور پیامبر فراهم شود). (1)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
الفت آنها در سفرهای زمستانه و تابستانه است. (2)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
پس (به شکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند. (3)
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
همانکس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از نااءمنی رهائی بخشید. (4)
