- 706
- 1000
- 1000
- 1000
درس سی و پنجم - ادغام متقاربین
استاد یاریگل در این برنامه از آموزش تجوید به مبحث ادغام متقاربین می پردازند...
رابطه دو حرف با یکدیگر
همچنان که ذکر شد، معمولاً ادغام زمانی پیش می آید که دو حرف (مدغم و مدغم فیه) از نظر تلفظ یکسان و یا نزدیک به هم باشند (یعنی ارتباطی از لحاظ مخرج و صفات با یکدیگر داشته باشند).
برای شناخت بهتر انواع ادغام، باید«روابط دو حرف با یکدیگر» را خوب بشناسیم.
دو حرف از لحاظ رابطه با یکدیگر چهار حالت زیر را دارند:
حروف مُتَماثِلَینْ
متماثلین (دو حرف مثل هم):
دو حرفی را گویند که در مخرج و صفات کاملاً مشترک باشند و این حالت فقط در هر حرف نسبت به خودش وجود دارد.
مانند: (د- د)، (س-س)، (ج- ج)، (ق- ق) و ...
حروف مُتَجانِسَینْ
متجانسین (دو حرف همجنس):
دو حرفی را گویند که در مخرج مشترک ولی در صفات متفاوت باشند. حروف متجانس را در مخارج حروف بحث کرده ایم؛ مانند: (ح- ع)، (ت- د- ط)، (ص- س- ز)، (ث- ذ- ظ)، (ب- م- و)، (ج- ش- ی).
حروف مُتَقارِبَینْ
متقاربین (دو حرف نزدیک به):
دو حرفی را گویند که در مخرج و یا صفات نزدیک به هم باشند. متفاوت بودن در صفات آن است که دو حرف در اکثر صفات مشترک باشند. متقارب بودن در مخرج آن است که بین مخارج دو حرف مخرج دیگری نباشد. مانند:
(د- ج) که در صفات متقاربند. همچنین حروف دیگر متقارب مانند: (ق- ک) – (ذ- ت) – (ل- ن- ر- دو بدو نسبت بهم).
حروف مُتَباعِدَینْ
متباعدین (دو حرف دور از هم):
دو حرفی را گویند که مخارجشان از یکدیگر دور باشند. در توضیح بیشتر باید گفت: دو حرف یا از دو موضع مختلف خارج می شوند و یا از یک موضع. دو حرف را متباعدین گویند که مخارج آنها یا در دو موضع مختلف باشند، مثلاً یکی در موضع حلق و دیگری در لسان قرار داشته باشد، مانند (ح- ی) یا در لسان و شفتین مانند (ک- ب). و اگر در یک موضع بودند میانشان حداقل یک مخرج فاصله باشد، مثلاً یکی از اقصی الحلق و دیگری در ادنی الحلق مانند (ه- خ) و یا در موضع لسان که بین شان مخارج دیگری وجود دارد.
انواع ادغام
ادغام از نظر مدغم و مدغم فیه، در روایت حفص از عاصم بر سه قسم است:
ادغام متامثلین
دو حرف مثل هم (متماثل) بلا استثناء در یکدیگر ادغام می شوند و کافی است که حرف اول ساکن باشد.
مثال
قُلْ لِمَنْ
لَهُمْ مُوسَی
اِضْرِبْ بِعَصَاکَ
رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ
اَوْ وَزَنُوا
یدْرِکْکُم النساء 78
ادغام متجانسین
این ادغام فقط در موارد زیر انجام می شود:
باء ساکن در میم مثل اِرْکَبْ مَعَنَا که در قرآن فقط همین مورد و در سوره هود علیه‌السلام آمده است.
(ت- د- ط) دو به دو با یکدیگر. مثل
اَحَطْتُ نمل آیه 22 ادغام ناقص
هَمَّتْ طَائِفَةٌ
قَدْتبَینَ
(ث- ذ- ظ) دو به دو با یکدیگر. مثل
یلْهَثْ ذَلِکَ
اِذْ ظَلَمْتُمْ زخرف آیه 39
عَبَدْتَ
در روایت حفص، به جز موارد فوق، ادغام متجانسین انجام نمی شود.
ادغام متقاربین
لام ساکنه در حرف راء. مانند قُلْ رَبِّی، بَلْ رَبُّکُمْ
به استثناء بَلْ رَانَ در سوره المطففین که نه تنها اظهار می گردد بلکه سکته هم دارد. یعنی باید زمانی کوتاه روی بَلْ بدون نفس کشیدن، صوت قطع شود و بعد از آن کلمه رَانَ تلفظ می گردد.
تذکر: راء در لام ادغام نمی شود
نون ساکنه در لام و راء. مانند: فَإِنْ لَمْ، مِنْ رَبِّهِمْ، مِنْ رَسُولٍ
به استثناء مَنْ رَاقَ در سوره القیامه که مانند عبارت بَلْ رَانَ عمل می شود، یعنی علاوه بر ادغام نشدن سکته هم دارد.
قاف ساکنه در حرف کاف. مانند: اَلَمْ نَخْلُقْکُمْ که فقط یک مورد آن هم در سوره المرسلات آمده است.
در روایت حفص از عاصم غیر از موارد فوق ادغام متقاربین دیگری انجام نمی شود.
بین دو حرف متباعدین هم اصلا ادغام صورت نمی گیرد.
ادغام صغیر
ادغام صغیر ادغامی است که در آن حرف مدغم ساکن باشد (اصل ادغام نیز همین است). مانند:
قُلْ لا، قَدْ دَخَلُوا، مِنْ رَبَّکُمْ، اُمَّةً وَاحِدَةً
ادغام کبیر
ادغام کبیر نوعی از ادغام است که در آن، مدغم و مدغم فیه متحرک می باشند.
این ادغام فقط در قرائت سوسی جایز است. مانند:
قَالَ لَهُم، اَفَاقَ قَالَ، یَقُولُ لَهُ، وَالذَّارِیَاتِ ذَرْواً
شرایط ادغام کبیر
مدغم مشدّد نباشد. مَسَّ سَقَرَ سوره القمر
مدغم حرف مد نباشد. فِی یُوسُفَ سوره یوسف
مدغم منوّن نباشد. جَنَّاتٍ تَجْرِی
مدغم فیه ساکن نباشد. رُدِدْتُ سوره الکهف
تذکر:
همزه در هیچ کدام از حروف تهجی ادغام نشده و هیچ حرفی هم در همزه ادغام نمی شود. مانند:
نَبِّئْ عِبَادِی سوره الحجر و اِرْجِعْ اِلَیْهِمْ سوره النمل
رابطه دو حرف با یکدیگر
همچنان که ذکر شد، معمولاً ادغام زمانی پیش می آید که دو حرف (مدغم و مدغم فیه) از نظر تلفظ یکسان و یا نزدیک به هم باشند (یعنی ارتباطی از لحاظ مخرج و صفات با یکدیگر داشته باشند).
برای شناخت بهتر انواع ادغام، باید«روابط دو حرف با یکدیگر» را خوب بشناسیم.
دو حرف از لحاظ رابطه با یکدیگر چهار حالت زیر را دارند:
حروف مُتَماثِلَینْ
متماثلین (دو حرف مثل هم):
دو حرفی را گویند که در مخرج و صفات کاملاً مشترک باشند و این حالت فقط در هر حرف نسبت به خودش وجود دارد.
مانند: (د- د)، (س-س)، (ج- ج)، (ق- ق) و ...
حروف مُتَجانِسَینْ
متجانسین (دو حرف همجنس):
دو حرفی را گویند که در مخرج مشترک ولی در صفات متفاوت باشند. حروف متجانس را در مخارج حروف بحث کرده ایم؛ مانند: (ح- ع)، (ت- د- ط)، (ص- س- ز)، (ث- ذ- ظ)، (ب- م- و)، (ج- ش- ی).
حروف مُتَقارِبَینْ
متقاربین (دو حرف نزدیک به):
دو حرفی را گویند که در مخرج و یا صفات نزدیک به هم باشند. متفاوت بودن در صفات آن است که دو حرف در اکثر صفات مشترک باشند. متقارب بودن در مخرج آن است که بین مخارج دو حرف مخرج دیگری نباشد. مانند:
(د- ج) که در صفات متقاربند. همچنین حروف دیگر متقارب مانند: (ق- ک) – (ذ- ت) – (ل- ن- ر- دو بدو نسبت بهم).
حروف مُتَباعِدَینْ
متباعدین (دو حرف دور از هم):
دو حرفی را گویند که مخارجشان از یکدیگر دور باشند. در توضیح بیشتر باید گفت: دو حرف یا از دو موضع مختلف خارج می شوند و یا از یک موضع. دو حرف را متباعدین گویند که مخارج آنها یا در دو موضع مختلف باشند، مثلاً یکی در موضع حلق و دیگری در لسان قرار داشته باشد، مانند (ح- ی) یا در لسان و شفتین مانند (ک- ب). و اگر در یک موضع بودند میانشان حداقل یک مخرج فاصله باشد، مثلاً یکی از اقصی الحلق و دیگری در ادنی الحلق مانند (ه- خ) و یا در موضع لسان که بین شان مخارج دیگری وجود دارد.
انواع ادغام
ادغام از نظر مدغم و مدغم فیه، در روایت حفص از عاصم بر سه قسم است:
ادغام متامثلین
دو حرف مثل هم (متماثل) بلا استثناء در یکدیگر ادغام می شوند و کافی است که حرف اول ساکن باشد.
مثال
قُلْ لِمَنْ
لَهُمْ مُوسَی
اِضْرِبْ بِعَصَاکَ
رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ
اَوْ وَزَنُوا
یدْرِکْکُم النساء 78
ادغام متجانسین
این ادغام فقط در موارد زیر انجام می شود:
باء ساکن در میم مثل اِرْکَبْ مَعَنَا که در قرآن فقط همین مورد و در سوره هود علیه‌السلام آمده است.
(ت- د- ط) دو به دو با یکدیگر. مثل
اَحَطْتُ نمل آیه 22 ادغام ناقص
هَمَّتْ طَائِفَةٌ
قَدْتبَینَ
(ث- ذ- ظ) دو به دو با یکدیگر. مثل
یلْهَثْ ذَلِکَ
اِذْ ظَلَمْتُمْ زخرف آیه 39
عَبَدْتَ
در روایت حفص، به جز موارد فوق، ادغام متجانسین انجام نمی شود.
ادغام متقاربین
لام ساکنه در حرف راء. مانند قُلْ رَبِّی، بَلْ رَبُّکُمْ
به استثناء بَلْ رَانَ در سوره المطففین که نه تنها اظهار می گردد بلکه سکته هم دارد. یعنی باید زمانی کوتاه روی بَلْ بدون نفس کشیدن، صوت قطع شود و بعد از آن کلمه رَانَ تلفظ می گردد.
تذکر: راء در لام ادغام نمی شود
نون ساکنه در لام و راء. مانند: فَإِنْ لَمْ، مِنْ رَبِّهِمْ، مِنْ رَسُولٍ
به استثناء مَنْ رَاقَ در سوره القیامه که مانند عبارت بَلْ رَانَ عمل می شود، یعنی علاوه بر ادغام نشدن سکته هم دارد.
قاف ساکنه در حرف کاف. مانند: اَلَمْ نَخْلُقْکُمْ که فقط یک مورد آن هم در سوره المرسلات آمده است.
در روایت حفص از عاصم غیر از موارد فوق ادغام متقاربین دیگری انجام نمی شود.
بین دو حرف متباعدین هم اصلا ادغام صورت نمی گیرد.
ادغام صغیر
ادغام صغیر ادغامی است که در آن حرف مدغم ساکن باشد (اصل ادغام نیز همین است). مانند:
قُلْ لا، قَدْ دَخَلُوا، مِنْ رَبَّکُمْ، اُمَّةً وَاحِدَةً
ادغام کبیر
ادغام کبیر نوعی از ادغام است که در آن، مدغم و مدغم فیه متحرک می باشند.
این ادغام فقط در قرائت سوسی جایز است. مانند:
قَالَ لَهُم، اَفَاقَ قَالَ، یَقُولُ لَهُ، وَالذَّارِیَاتِ ذَرْواً
شرایط ادغام کبیر
مدغم مشدّد نباشد. مَسَّ سَقَرَ سوره القمر
مدغم حرف مد نباشد. فِی یُوسُفَ سوره یوسف
مدغم منوّن نباشد. جَنَّاتٍ تَجْرِی
مدغم فیه ساکن نباشد. رُدِدْتُ سوره الکهف
تذکر:
همزه در هیچ کدام از حروف تهجی ادغام نشده و هیچ حرفی هم در همزه ادغام نمی شود. مانند:
نَبِّئْ عِبَادِی سوره الحجر و اِرْجِعْ اِلَیْهِمْ سوره النمل
