- 2910
- 1000
- 1000
- 1000
درس شانزدهم - شناخت مخارج حروف
استاد لطفی نیا در این برنامه به ادامه بحث "شناخت مخارج حروف " می پردازند...
حرف عین: این حرف در فارسی به صورت «همزه» تلفّظ می‌شود. حال به تفاوت این دو در عربی توجه فرمایید:
«همزه» ساده گفته می شود و صدا در آن قطع می گردد ولی حرف «عین» از وسط حلق اداء شده و صدا در آن قطع نمی شود و در اثر انقباض دیواره ی حلق و درنتیجه تنگ شدن فضای حلق تلفظ می شود.
نکته: حرف"ع" با نرمی ادا می شود پس دقت کنید که مفخم و پرحجم تلفظ نشود!
مقایسه "ع" و "ء":
اَجَل عَجَل
اَمَلاً عَمَلاً
اَمین عَمین
یَاْلَمُونَ یَعْلَمُونَ
حرف غین: این حرف در فارسی به صورت «قاف» تلفّظ می شود، حال به نحوة ادای هر یک در زبان عربی دقت کنید.
حرف «قاف» به کمک زبان کوچک و با شدت و سختی گفته می شود به طوری که صوت قطع می گردد ولی حرف «غین» از انتهای حلق و با سستی تلفّظ شده و صدا در آن بصورت ممتد وکشیده ادا می شود. (مانند صدایی که در هنگام غرغره کردن آب در گلو شنیده می شود!)
نکته: مخرج حرف "خاء" و "غین" تقریبا یکسان است ولی حرف "خاء" خشن ادا می شود درحالیکه در هنگام تلفظ حرف "غین" صدا نرم و کشیده و دنباله دار است. بعلاوه صدای "غین" بلندتر از صدای "خاء" هست.
نکته: حرف "غین" درشت و پرحجم ادا می شود.
نکته: در تلفظ حرف "قاف" ریشه ی زبان اصلی بالا رفته و با زبان کوچک مماس می شود . در یک لحظه هوا در پشت این مانع حبس می شود(راه بینی نیز بسته است) و ناگهان مخرج حرف از هم باز می شود و حرف «ق» تولید می گردد.
صدای «ق» برخلاف «غ» نرم و ممتد نیست بلکه محکم و با شدّت اداء می شود(انسدادی).
مقایسه ی حرف "ق" و "غ":
أقْنی اَغْنی
قَدْ غَدْ
حرف عین: این حرف در فارسی به صورت «همزه» تلفّظ می‌شود. حال به تفاوت این دو در عربی توجه فرمایید:
«همزه» ساده گفته می شود و صدا در آن قطع می گردد ولی حرف «عین» از وسط حلق اداء شده و صدا در آن قطع نمی شود و در اثر انقباض دیواره ی حلق و درنتیجه تنگ شدن فضای حلق تلفظ می شود.
نکته: حرف"ع" با نرمی ادا می شود پس دقت کنید که مفخم و پرحجم تلفظ نشود!
مقایسه "ع" و "ء":
اَجَل عَجَل
اَمَلاً عَمَلاً
اَمین عَمین
یَاْلَمُونَ یَعْلَمُونَ
حرف غین: این حرف در فارسی به صورت «قاف» تلفّظ می شود، حال به نحوة ادای هر یک در زبان عربی دقت کنید.
حرف «قاف» به کمک زبان کوچک و با شدت و سختی گفته می شود به طوری که صوت قطع می گردد ولی حرف «غین» از انتهای حلق و با سستی تلفّظ شده و صدا در آن بصورت ممتد وکشیده ادا می شود. (مانند صدایی که در هنگام غرغره کردن آب در گلو شنیده می شود!)
نکته: مخرج حرف "خاء" و "غین" تقریبا یکسان است ولی حرف "خاء" خشن ادا می شود درحالیکه در هنگام تلفظ حرف "غین" صدا نرم و کشیده و دنباله دار است. بعلاوه صدای "غین" بلندتر از صدای "خاء" هست.
نکته: حرف "غین" درشت و پرحجم ادا می شود.
نکته: در تلفظ حرف "قاف" ریشه ی زبان اصلی بالا رفته و با زبان کوچک مماس می شود . در یک لحظه هوا در پشت این مانع حبس می شود(راه بینی نیز بسته است) و ناگهان مخرج حرف از هم باز می شود و حرف «ق» تولید می گردد.
صدای «ق» برخلاف «غ» نرم و ممتد نیست بلکه محکم و با شدّت اداء می شود(انسدادی).
مقایسه ی حرف "ق" و "غ":
أقْنی اَغْنی
قَدْ غَدْ
