این تلاوت شامل آیات 33 تا 78 سوره مبارکه رحمن و آیات 1 تا 26 سوره مبارکه واقعه است .
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (34)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
بر سر شما شرارههایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (35)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿35﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (36)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)
فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (38)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (39)
فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (40)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
تبهکاران از سیمایشان شناخته مىشوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (41)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (42)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مىخواندند (43)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (45)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (47)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
که داراى شاخسارانند (48)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (49)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (51)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
در آن دو [باغ] از هر میوهاى دو گونه است (52)
فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (53)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (55)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
در آن [باغها دلبرانى] فروهشتهنگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (57)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (58)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (59)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است (60)
هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (61)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (63)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
که از [شدت] سبزى سیهگون مىنماید (64)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (65)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (67)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
در آن دو میوه و خرما و انار است (68)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (69)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (70)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (71)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
حورانى پردهنشین در [دل] خیمهها (72)
حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (73)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (75)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زدهاند (76)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (77)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
سوره 56: الواقعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
پستکننده [و] بالابرنده است (3)
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿3﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿6﴾
و شما سه دسته شوید (7)
وَکُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
گروهى از پیشینیان (13)
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
و اندکى از متاخران (14)
وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿15﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه دادهاند (16)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مىگردند (17)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿17﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿18﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بىخرد گردند (19)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿19﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و حوران چشمدرشت (22)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه مىکردند (24)
جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
در آنجا نه بیهودهاى مىشنوند و نه [سخنى] گناهآلود (25)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (34)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
بر سر شما شرارههایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (35)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿35﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (36)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)
فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (38)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (39)
فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (40)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
تبهکاران از سیمایشان شناخته مىشوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (41)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (42)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مىخواندند (43)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (45)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (47)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
که داراى شاخسارانند (48)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (49)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (51)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
در آن دو [باغ] از هر میوهاى دو گونه است (52)
فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (53)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (55)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
در آن [باغها دلبرانى] فروهشتهنگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (57)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (58)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (59)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است (60)
هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (61)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (63)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
که از [شدت] سبزى سیهگون مىنماید (64)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (65)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (67)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
در آن دو میوه و خرما و انار است (68)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (69)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (70)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (71)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
حورانى پردهنشین در [دل] خیمهها (72)
حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (73)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (75)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زدهاند (76)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (77)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
سوره 56: الواقعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
پستکننده [و] بالابرنده است (3)
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿3﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿6﴾
و شما سه دسته شوید (7)
وَکُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
گروهى از پیشینیان (13)
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
و اندکى از متاخران (14)
وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿15﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه دادهاند (16)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مىگردند (17)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿17﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿18﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بىخرد گردند (19)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿19﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و حوران چشمدرشت (22)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه مىکردند (24)
جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
در آنجا نه بیهودهاى مىشنوند و نه [سخنى] گناهآلود (25)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
