- 995
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمود صدیق منشاوی انفطار ، فجر
این تلاوت شامل آیات 1 تا آخر سوره انفطار و آیات 1 تا آخر سوره فجر است که در مسجد بلال - تهران اجرا شده است .
سوره 82: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿8﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
آنچه را مىکنید مىدانند (12)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
و بىشک بدکاران در دوزخند (14)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
سوره 82: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿8﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
آنچه را مىکنید مىدانند (12)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
و بىشک بدکاران در دوزخند (14)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
