- 2943
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه حجرات
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
حجرات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿1﴾
اى مؤمنان بر حکم خداوند و پیامبر او پیشدستى نکنید، و از خداوند پروا داشته باشید، بىگمان خداوند شنواى داناست (1)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿2﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید صداهایتان را از صداى پیامبر بلندتر مسازید، و در سخن با او، مانند بلند حرف زدنتان با همدیگر، بلند حرف مزنید مبادا که اعمالتان تباه شود و آگاه نباشید (2)
إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿3﴾
بىگمان کسانى که صداهایشان را نزد پیامبر خدا [آهسته و] پوشیده مىدارند، اینانند که خداوند دلهایشان را براى تقوا پالوده است، ایشان را آمرزش و پاداشى بزرگ است (3)
إِنَّ الَّذِینَ یُنَادُونَکَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ ﴿4﴾
بىگمان کسانى که تو را از پشت در حجرهها صدا مىزنند، بیشترشان نابخردانند (4)
وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَیْهِمْ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ﴿5﴾
و اگر آنان صبر مىکردند که تو بر ایشان بیرون آیى، بىشک بر ایشان بهتر بود، و خداوند آمرزگار مهربان است (5)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ ﴿6﴾
اى مؤمنان اگر فرد فاسقى خبرى برایتان آورد، [در آن] بررسى کنید مبادا نادانسته به قومى زیان رسانید، آنگاه به خاطر کارى که کرده اید پشیمان شوید (6)
وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ أُولَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿7﴾
و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست که اگر در بسیارى از امور از شما پیروى کند، به مشقت افتید، ولى خداوند ایمان را خوشایند شما قرار داد و آن را در دلهایتان آراست، و کفر و فسق و عصیان را براى شما ناخوشایند ساخت، اینانند که ره یافتگانند (7)
فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿8﴾
بخشش و نعمتى از جانب خداوند است، و خداوند داناى فرزانه است (8)
وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّى تَفِیءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ﴿9﴾
و اگر دو طایفه از مؤمنان با هم در افتند، میان آنان سازش دهید، و اگر یکى از آنها بر دیگرى تعدى کرد، پس با آنکه تعدى پیشه کرده است کارزار کنید، تا آنکه به سوى امر الهى باز آید، و اگر باز آمد، آنگاه میان آنان دادگرانه سازش دهید، و به داد بکوشید که خداوند دادگران را دوست دارد (9)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿10﴾
همانا مؤمنان [مسلمانان] بردارند، پس بین برادرانتان آشتى برقرار سازید، و از خداوند پروا کنید، باشد که مشمول رحمت شوید (10)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ یَکُونُوا خَیْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ یَکُنَّ خَیْرًا مِنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ وَمَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿11﴾
اى مؤمنان نباید که قومى، قوم دیگر را به ریشخند بگیرد، چه بسا اینان از آنان بهتر باشند، و نیز نباید زنانى زنان دیگر را [ریشخند کنند] چه بسا اینان از آنان بهتر باشند، و در میان خویش عیبجویى مکنید، و یکدیگر را به لقب هاى بد مخوانید پس از ایمان، پرداختن به فسق، بد رسمى است، و هر کس [از این کار] بازنگردد، اینانند که ستمگرانند (11)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ ﴿12﴾
اى مؤمنان از بسیارى از گمانها پرهیز کنید، چرا که بعضى از گمانها گناه است، و [در کار دیگران] تجسس مکنید، و بعضى از شما از بعضى دیگر غیبت نکند، آیا هیچ کدام از شما خوش دارد که گوشت برادر مردهاش را بخورد، که از آن تنفر دارید، و از خداوند پروا کنید که بىگمان خداوند توبه پذیر مهربان است (12)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ﴿13﴾
هان اى مردم همانا ما شما را از یک مرد و یک زن آفریدهایم و شما را به هیئت اقوام و قبایلى در آوردهایم تا با یکدیگر انس و آشنایى یابید، بىگمان گرامىترین شما در نزد خداوند پرهیزگارترین شماست، که خداوند داناى آگاه است (13)
قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَإِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿14﴾
اعرابیان گفتند ایمان آورده ایم بگو هنوز ایمان [حقیقى] نیاورده اید، بهتر است بگویید اسلام آورده ایم چرا که هنوز ایمان به [ژرفناى] دلهایتان راه نیافته است، و اگر از خداوند و پیامبر او اطاعت کنید، چیزى از [پاداش] اعمال شما نمى کاهد، بىگمان خداوند آمرزگار مهربان است (14)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿15﴾
همانا مؤمنان کسانى هستند که به خداوند و پیامبر او ایمان آورده اند، سپس شک و شبهه نیاورده اند، و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کرده اند، اینانند که راستگویانند (15)
قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿16﴾
بگو آیا دینتان را به خداوند مىشناسانید؟ حال آنکه خداوند آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمین است، مىداند، و خداوند به همه چیز داناست (16)
یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿17﴾
بر تو منت مى نهند که اسلام آورده اند، بگو اسلام آوردنتان را بر من منت منهید، بلکه خداوند است که اگر راست مىگویید، بر شما منت مى نهد که شما را به [راه] ایمان هدایت کرده است (17)
إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴿18﴾
بى گمان خداوند نهانی هاى آسمان و زمین را مىداند و خداوند به آنچه مىکنید بیناست (18)
حجرات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿1﴾
اى مؤمنان بر حکم خداوند و پیامبر او پیشدستى نکنید، و از خداوند پروا داشته باشید، بىگمان خداوند شنواى داناست (1)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿2﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید صداهایتان را از صداى پیامبر بلندتر مسازید، و در سخن با او، مانند بلند حرف زدنتان با همدیگر، بلند حرف مزنید مبادا که اعمالتان تباه شود و آگاه نباشید (2)
إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿3﴾
بىگمان کسانى که صداهایشان را نزد پیامبر خدا [آهسته و] پوشیده مىدارند، اینانند که خداوند دلهایشان را براى تقوا پالوده است، ایشان را آمرزش و پاداشى بزرگ است (3)
إِنَّ الَّذِینَ یُنَادُونَکَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ ﴿4﴾
بىگمان کسانى که تو را از پشت در حجرهها صدا مىزنند، بیشترشان نابخردانند (4)
وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَیْهِمْ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ﴿5﴾
و اگر آنان صبر مىکردند که تو بر ایشان بیرون آیى، بىشک بر ایشان بهتر بود، و خداوند آمرزگار مهربان است (5)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ ﴿6﴾
اى مؤمنان اگر فرد فاسقى خبرى برایتان آورد، [در آن] بررسى کنید مبادا نادانسته به قومى زیان رسانید، آنگاه به خاطر کارى که کرده اید پشیمان شوید (6)
وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ أُولَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿7﴾
و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست که اگر در بسیارى از امور از شما پیروى کند، به مشقت افتید، ولى خداوند ایمان را خوشایند شما قرار داد و آن را در دلهایتان آراست، و کفر و فسق و عصیان را براى شما ناخوشایند ساخت، اینانند که ره یافتگانند (7)
فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿8﴾
بخشش و نعمتى از جانب خداوند است، و خداوند داناى فرزانه است (8)
وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّى تَفِیءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ﴿9﴾
و اگر دو طایفه از مؤمنان با هم در افتند، میان آنان سازش دهید، و اگر یکى از آنها بر دیگرى تعدى کرد، پس با آنکه تعدى پیشه کرده است کارزار کنید، تا آنکه به سوى امر الهى باز آید، و اگر باز آمد، آنگاه میان آنان دادگرانه سازش دهید، و به داد بکوشید که خداوند دادگران را دوست دارد (9)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿10﴾
همانا مؤمنان [مسلمانان] بردارند، پس بین برادرانتان آشتى برقرار سازید، و از خداوند پروا کنید، باشد که مشمول رحمت شوید (10)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ یَکُونُوا خَیْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ یَکُنَّ خَیْرًا مِنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ وَمَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿11﴾
اى مؤمنان نباید که قومى، قوم دیگر را به ریشخند بگیرد، چه بسا اینان از آنان بهتر باشند، و نیز نباید زنانى زنان دیگر را [ریشخند کنند] چه بسا اینان از آنان بهتر باشند، و در میان خویش عیبجویى مکنید، و یکدیگر را به لقب هاى بد مخوانید پس از ایمان، پرداختن به فسق، بد رسمى است، و هر کس [از این کار] بازنگردد، اینانند که ستمگرانند (11)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ ﴿12﴾
اى مؤمنان از بسیارى از گمانها پرهیز کنید، چرا که بعضى از گمانها گناه است، و [در کار دیگران] تجسس مکنید، و بعضى از شما از بعضى دیگر غیبت نکند، آیا هیچ کدام از شما خوش دارد که گوشت برادر مردهاش را بخورد، که از آن تنفر دارید، و از خداوند پروا کنید که بىگمان خداوند توبه پذیر مهربان است (12)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ﴿13﴾
هان اى مردم همانا ما شما را از یک مرد و یک زن آفریدهایم و شما را به هیئت اقوام و قبایلى در آوردهایم تا با یکدیگر انس و آشنایى یابید، بىگمان گرامىترین شما در نزد خداوند پرهیزگارترین شماست، که خداوند داناى آگاه است (13)
قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَإِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿14﴾
اعرابیان گفتند ایمان آورده ایم بگو هنوز ایمان [حقیقى] نیاورده اید، بهتر است بگویید اسلام آورده ایم چرا که هنوز ایمان به [ژرفناى] دلهایتان راه نیافته است، و اگر از خداوند و پیامبر او اطاعت کنید، چیزى از [پاداش] اعمال شما نمى کاهد، بىگمان خداوند آمرزگار مهربان است (14)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿15﴾
همانا مؤمنان کسانى هستند که به خداوند و پیامبر او ایمان آورده اند، سپس شک و شبهه نیاورده اند، و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کرده اند، اینانند که راستگویانند (15)
قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿16﴾
بگو آیا دینتان را به خداوند مىشناسانید؟ حال آنکه خداوند آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمین است، مىداند، و خداوند به همه چیز داناست (16)
یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿17﴾
بر تو منت مى نهند که اسلام آورده اند، بگو اسلام آوردنتان را بر من منت منهید، بلکه خداوند است که اگر راست مىگویید، بر شما منت مى نهد که شما را به [راه] ایمان هدایت کرده است (17)
إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴿18﴾
بى گمان خداوند نهانی هاى آسمان و زمین را مىداند و خداوند به آنچه مىکنید بیناست (18)
