- 3050
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه ذاریات
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
ذاریات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿1﴾
سوگند به بادهاى پراکنده گر (1)
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿2﴾
و به ابرهاى سنگین بار (2)
فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿3﴾
و به کشتیهاى آسان گذار (3)
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿4﴾
و به فرشتگان تقسیمگر کار (4)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿5﴾
که همانا آنچه به شما وعده داده اند راست و درست است (5)
وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿6﴾
و جزا[ى اخروى] واقعى است (6)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿7﴾
و سوگند به آسمان تو بر تو (7)
إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿8﴾
که شما سخنهاى گوناگون پیش آرید (8)
یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿9﴾
هر کس که از پیش، باز گردانده شده است از [ایمان به] آن باز گردانده شود (9)
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿10﴾
مرگ بر دروغ زنان (10)
الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿11﴾
کسانى که در بىخبرى فراموشکارند (11)
یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿12﴾
مىپرسند که روز جزا چه وقت است (12)
یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿13﴾
روزى که ایشان بر آتش [دوزخ] عذاب کرده شوند (13)
ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿14﴾
همین عذابتان را، که به شتابش مىخواستید، بچشید (14)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿15﴾
پرهیزگاران در بوستانها و چشمه سارانند (15)
آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿16﴾
آنچه پروردگارشان به ایشان بخشیده است پذیرا هستند، که ایشان پیش از این نیکوکار بودند (16)
کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿17﴾
[فقط] اندکى از شب را مىخفتند (17)
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿18﴾
و در سحرگاهان استغفار مىکردند (18)
وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿19﴾
و در اموالشان سهمى براى سائل و محروم بود (19)
وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿20﴾
و در زمین مایههاى عبرتى براى اهل یقین هست (20)
وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿21﴾
و نیز در وجود خودتان آیا [به چشم بصیرت] نمىنگرید؟ (21)
وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿22﴾
و در آسمان مایه روزى شماست و نیز آنچه به شما وعده داده اند (22)
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿23﴾
آرى، سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آن مانند همین که شما سخن مىگویید، حق است (23)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿24﴾
آیا داستان مهمانان گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟ (24)
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿25﴾
که چون بر او وارد شدند گفتند سلام، گفت سلام [بر شما] [و در دل گفت ایشان] گروهى ناشناخته[اند] (25)
فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿26﴾
سپس به خانواده اش روى کرد، آنگاه گوساله اى فربه [و بریان] به میان آورد (26)
فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿27﴾
پس آن را نزدیک ایشان نهادند گفت چرا نمىخورید؟ (27)
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿28﴾
سپس از آنان ترسى در دل یافت، گفتند مترس و او را به فرزندى دانا بشارت دادند (28)
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿29﴾
آنگاه زنش با آوایى [بلند] رو به او آورد و بر چهره اش چک زد و گفت [چگونه فرزند بزایم که من] پیرزنى سترون هستم (29)
قَالُوا کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿30﴾
[فرشتگان] گفتند پروردگارت چنین فرموده است، که او فرزانه داناست (30)
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾
گفت اى فرشتگان کار و بار شما چیست؟ (31)
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾
گفت اى فرشتگان کار و بار شما چیست؟ (31)
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
گفتند ما به سر وقت قومى گنهکار فرستاده شده ایم (32)
لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿33﴾
تا بر آنان سنگ واره اى از گل فروباریم (33)
<br>
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿34﴾
که [هر یک] از جانب پروردگارت نشان کرده است و خاص تجاوزکاران است (34)
فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿35﴾
آنگاه هر کس را که از مؤمنان بود [از آنجا] بیرون بردیم (35)
فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿36﴾
چندانکه در آنجا جز خانه اى از آن مسلمانان، نیافتیم (36)
وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿37﴾
و در آنجا نشانه اى براى کسانى که از عذاب دردناک مىترسند، باقى نهادیم (37)
وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿38﴾
و در مورد موسى، آنگاه که او را با حجتى آشکار به سوى فرعون فرستادیم (38)
فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿39﴾
سپس رو به سپاه خویش برگشت و گفت [او] جادوگر یا دیوانه است (39)
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿40﴾
سرانجام او و سپاهیانش را فروگرفتیم، سپس او را که نکوهیده بود به دریا انداختیم و [غرقه ساختیم] (40)
وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿41﴾
و در مورد عاد، آنگاه که بر آنان بادى سترون فرستادیم (41)
مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿42﴾
که هیچ چیزى که بر آن مى گذشت باقى نمى گذاشت، مگر آنکه آن را مانند خاک و خاشاک مى ساخت (42)
وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿43﴾
و در مورد ثمود آنگاه که به آنان گفته شد که تا زمانى [معین] از زندگى برخوردار شوید (43)
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ ﴿44﴾
سپس از فرمان پروردگارشان سرپیچیدند، آنگاه صاعقه[ى مرگ] آنان را که [درمانده وار] مى نگریستند، فروگرفت (44)
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ ﴿45﴾
آنگاه توان ایستادن هم نداشتند و کینستان نبودند (45)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿46﴾
و قوم نوح از آن پیش، که آنان قومى نافرمان بودند (46)
وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿47﴾
و آسمان را توانمندانه برافراشتیم و ما توانمندیم (47)
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿48﴾
و زمین را گستراندیم چه نیکو گستراننده ایم (48)
وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿49﴾
و از هر چیز گونه هایى آفریدیم باشد که پند گیرید (49)
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿50﴾
پس در خداوند بگریزید، که من براى شما از جانب او هشدار دهنده اى آشکارم (50)
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿51﴾
و در جنب خداوند خدایى دیگر قائل مشوید که من براى شما از جانب او هشدار دهنده اى آشکارم (51)
کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ﴿52﴾
بدینسان براى پیشینیان آنان هیچ پیامبرى نیامد مگر آنکه گفتند [او] جادوگر یا دیوانه است (52)
أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿53﴾
آیا همدیگر را بدان سفارش کرده اند؟ حق این است که قومى طغیانگرند (53)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿54﴾
پس، از آنان روى بگردان که تو سزاوار سرزنش نیستى (54)
وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿55﴾
و پند بده که اندرز مؤمنان را سود دهد (55)
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿56﴾
و جن و انس را جز براى آنکه مرا بپرستند، نیافریده ام (56)
مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ ﴿57﴾
از آنان رزقى نخواسته ام و نخواسته ام که به من خوراک دهند (57)
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿58﴾
بى گمان خداوند است که روزى بخش نیرومند استوار است (58)
فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿59﴾
آرى براى [این] ستمکاران هم نصیبى [از عذاب] همانند نصیب یارانشان است، نباید که به شتابش از من بطلبند (59)
فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿60﴾
پس واى بر کافران از آن روزشان که وعدهاش را به ایشان داده اند (60)
ذاریات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿1﴾
سوگند به بادهاى پراکنده گر (1)
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿2﴾
و به ابرهاى سنگین بار (2)
فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿3﴾
و به کشتیهاى آسان گذار (3)
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿4﴾
و به فرشتگان تقسیمگر کار (4)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿5﴾
که همانا آنچه به شما وعده داده اند راست و درست است (5)
وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿6﴾
و جزا[ى اخروى] واقعى است (6)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿7﴾
و سوگند به آسمان تو بر تو (7)
إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿8﴾
که شما سخنهاى گوناگون پیش آرید (8)
یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿9﴾
هر کس که از پیش، باز گردانده شده است از [ایمان به] آن باز گردانده شود (9)
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿10﴾
مرگ بر دروغ زنان (10)
الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿11﴾
کسانى که در بىخبرى فراموشکارند (11)
یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿12﴾
مىپرسند که روز جزا چه وقت است (12)
یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿13﴾
روزى که ایشان بر آتش [دوزخ] عذاب کرده شوند (13)
ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿14﴾
همین عذابتان را، که به شتابش مىخواستید، بچشید (14)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿15﴾
پرهیزگاران در بوستانها و چشمه سارانند (15)
آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿16﴾
آنچه پروردگارشان به ایشان بخشیده است پذیرا هستند، که ایشان پیش از این نیکوکار بودند (16)
کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿17﴾
[فقط] اندکى از شب را مىخفتند (17)
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿18﴾
و در سحرگاهان استغفار مىکردند (18)
وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿19﴾
و در اموالشان سهمى براى سائل و محروم بود (19)
وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿20﴾
و در زمین مایههاى عبرتى براى اهل یقین هست (20)
وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿21﴾
و نیز در وجود خودتان آیا [به چشم بصیرت] نمىنگرید؟ (21)
وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿22﴾
و در آسمان مایه روزى شماست و نیز آنچه به شما وعده داده اند (22)
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿23﴾
آرى، سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آن مانند همین که شما سخن مىگویید، حق است (23)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿24﴾
آیا داستان مهمانان گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟ (24)
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿25﴾
که چون بر او وارد شدند گفتند سلام، گفت سلام [بر شما] [و در دل گفت ایشان] گروهى ناشناخته[اند] (25)
فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿26﴾
سپس به خانواده اش روى کرد، آنگاه گوساله اى فربه [و بریان] به میان آورد (26)
فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿27﴾
پس آن را نزدیک ایشان نهادند گفت چرا نمىخورید؟ (27)
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿28﴾
سپس از آنان ترسى در دل یافت، گفتند مترس و او را به فرزندى دانا بشارت دادند (28)
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿29﴾
آنگاه زنش با آوایى [بلند] رو به او آورد و بر چهره اش چک زد و گفت [چگونه فرزند بزایم که من] پیرزنى سترون هستم (29)
قَالُوا کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿30﴾
[فرشتگان] گفتند پروردگارت چنین فرموده است، که او فرزانه داناست (30)
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾
گفت اى فرشتگان کار و بار شما چیست؟ (31)
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾
گفت اى فرشتگان کار و بار شما چیست؟ (31)
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
گفتند ما به سر وقت قومى گنهکار فرستاده شده ایم (32)
لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿33﴾
تا بر آنان سنگ واره اى از گل فروباریم (33)
<br>
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿34﴾
که [هر یک] از جانب پروردگارت نشان کرده است و خاص تجاوزکاران است (34)
فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿35﴾
آنگاه هر کس را که از مؤمنان بود [از آنجا] بیرون بردیم (35)
فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿36﴾
چندانکه در آنجا جز خانه اى از آن مسلمانان، نیافتیم (36)
وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿37﴾
و در آنجا نشانه اى براى کسانى که از عذاب دردناک مىترسند، باقى نهادیم (37)
وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿38﴾
و در مورد موسى، آنگاه که او را با حجتى آشکار به سوى فرعون فرستادیم (38)
فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿39﴾
سپس رو به سپاه خویش برگشت و گفت [او] جادوگر یا دیوانه است (39)
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿40﴾
سرانجام او و سپاهیانش را فروگرفتیم، سپس او را که نکوهیده بود به دریا انداختیم و [غرقه ساختیم] (40)
وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿41﴾
و در مورد عاد، آنگاه که بر آنان بادى سترون فرستادیم (41)
مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿42﴾
که هیچ چیزى که بر آن مى گذشت باقى نمى گذاشت، مگر آنکه آن را مانند خاک و خاشاک مى ساخت (42)
وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿43﴾
و در مورد ثمود آنگاه که به آنان گفته شد که تا زمانى [معین] از زندگى برخوردار شوید (43)
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ ﴿44﴾
سپس از فرمان پروردگارشان سرپیچیدند، آنگاه صاعقه[ى مرگ] آنان را که [درمانده وار] مى نگریستند، فروگرفت (44)
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ ﴿45﴾
آنگاه توان ایستادن هم نداشتند و کینستان نبودند (45)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿46﴾
و قوم نوح از آن پیش، که آنان قومى نافرمان بودند (46)
وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿47﴾
و آسمان را توانمندانه برافراشتیم و ما توانمندیم (47)
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿48﴾
و زمین را گستراندیم چه نیکو گستراننده ایم (48)
وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿49﴾
و از هر چیز گونه هایى آفریدیم باشد که پند گیرید (49)
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿50﴾
پس در خداوند بگریزید، که من براى شما از جانب او هشدار دهنده اى آشکارم (50)
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿51﴾
و در جنب خداوند خدایى دیگر قائل مشوید که من براى شما از جانب او هشدار دهنده اى آشکارم (51)
کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ﴿52﴾
بدینسان براى پیشینیان آنان هیچ پیامبرى نیامد مگر آنکه گفتند [او] جادوگر یا دیوانه است (52)
أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿53﴾
آیا همدیگر را بدان سفارش کرده اند؟ حق این است که قومى طغیانگرند (53)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿54﴾
پس، از آنان روى بگردان که تو سزاوار سرزنش نیستى (54)
وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿55﴾
و پند بده که اندرز مؤمنان را سود دهد (55)
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿56﴾
و جن و انس را جز براى آنکه مرا بپرستند، نیافریده ام (56)
مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ ﴿57﴾
از آنان رزقى نخواسته ام و نخواسته ام که به من خوراک دهند (57)
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿58﴾
بى گمان خداوند است که روزى بخش نیرومند استوار است (58)
فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿59﴾
آرى براى [این] ستمکاران هم نصیبى [از عذاب] همانند نصیب یارانشان است، نباید که به شتابش از من بطلبند (59)
فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿60﴾
پس واى بر کافران از آن روزشان که وعدهاش را به ایشان داده اند (60)
