- 2301
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق شحات محمد انور سوره شوری آیات 52 تا آخر، واقعه 1 تا 40، انشراح
تلاوت تحقیق شحات محمد انور، این تلاوت در سال 1369 در ایران اجرا گردیده است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلَا الْإِیمَانُ وَلَکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿52﴾
وهمین گونه روحى از امر خودمان به سوى تو وحى کردیم تو نمى دانستى کتاب چیست و نه ایمان [کدام است] ولى آن را نورى گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم به وسیله آن راه مى نماییم و به راستى که تو به خوبى به راه راست هدایت مى کنى (52)
صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الْأُمُورُ ﴿53﴾
راه همان خدایى که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست هشدار که [همه] کارها به خدا بازمى گردد (53)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
پست کننده [و] بالابرنده است (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما سه دسته شوید (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروهى از پیشینیان (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکى از متاخران (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و حوران چشمدرشت (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه اى پایدار (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و آبى ریزان (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه اى فراوان (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
شوى دوست همسال (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
براى یاران راست (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهى از متاخران (40)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا براى تو سینه ات را نگشاده ایم (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى با دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى به طاعت درکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا براى تو سینه ات را نگشاده ایم (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى با دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى به طاعت درکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلَا الْإِیمَانُ وَلَکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿52﴾
وهمین گونه روحى از امر خودمان به سوى تو وحى کردیم تو نمى دانستى کتاب چیست و نه ایمان [کدام است] ولى آن را نورى گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم به وسیله آن راه مى نماییم و به راستى که تو به خوبى به راه راست هدایت مى کنى (52)
صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الْأُمُورُ ﴿53﴾
راه همان خدایى که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست هشدار که [همه] کارها به خدا بازمى گردد (53)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
پست کننده [و] بالابرنده است (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما سه دسته شوید (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروهى از پیشینیان (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکى از متاخران (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و حوران چشمدرشت (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه اى پایدار (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و آبى ریزان (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه اى فراوان (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
شوى دوست همسال (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
براى یاران راست (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهى از متاخران (40)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا براى تو سینه ات را نگشاده ایم (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى با دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى به طاعت درکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا براى تو سینه ات را نگشاده ایم (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى با دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى به طاعت درکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
