- 155
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل زکی داغستانی سوره مبارکه نوح
تلاوت ترتیل سوره ای زکی داغستانی با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾
ما نوح را به سوى قومش فرستاده ایم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک بر سرشان بیاید، هشدار ده (1)
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿2﴾
گفت اى قوم من، من هشداردهنده آشکار شما هستم (2)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾
که خداوند را بپرستید و از او پروا و از من پیروى کنید (3)
یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
تا گناهانتان را براى شما بیامرزد و شما را تا سرآمدى معین واپسبدارد، چرا که اگر بدانید اجل الهى، چون فرا رسد، بازپس داشته نمىشود (4)
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
گفت پروردگارا من قومم را شب و روز [به خداپرستى] دعوت کردم (5)
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
ولى دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾
و من هرچه دعوتشان مىکنم تا سرانجام آنان را بیامرزى، انگشتانشان را در گوشهایشان مىگذارند، و خود را در جامههایشان مىپوشانند و [در کفر] پاى مىفشرند و سخت گردنکشى مىکنند (7)
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
سپس باز ایشان را آشکارا دعوت کردم (8)
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
آنگاه آشکارا به ایشان گفتم و پنهانى به ایشان گفتم (9)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
سپس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید چرا که او آمرزگار است (10)
یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا ﴿11﴾
تا بر شما از آسمان بارانى پیوسته و پیگیر بفرستد (11)
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا﴿12﴾
و شما را با بخشیدن اموال و پسران مدد رساند و براى شما باغها و براى شما جویبارها پدید آورد (12)
مَا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
شما را چه مىشود که از عظمت خداوند نمىترسید؟ (13)
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
و حال آنکه شما را گونه گون آفریده است (14)
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
آیا نیندیشیده اید که خداوند چگونه هفت آسمان را توبرتو آفریده است؟ (15)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
و ماه را در آن پرتوافشان و خورشید را [چون] چراغى قرار داده است (16)
وَاللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
و خداوند شما را مانند گیاهى از زمین رویاند (17)
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
سپس شما را به آن باز مىگرداند، و [پس از آن] شما را [دوباره] بیرون مىآورد (18)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
و خداوند زمین را زیرانداز شما کرد (19)
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
تا به شاهراههاى گشاده آن راه یابید (20)
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا﴿21﴾
نوح گفت پروردگارا آنان از من نافرمانى کردند و از کسى که مال و فرزندش جز به زیانکاریش نیفزوده است، پیروى کردند (21)
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾
و نیرنگى سترگ در کار آوردند (22)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
و گفتند نه هرگز دست از خدایانتان و نه هرگز دست از ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر بردارید (23)
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
و بسیارى را بیراه کردند و جز بر بیراهى ستمکاران [مشرک] میفزاى (24)
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿25﴾
بر اثر گناهانشان بود که به غرق کشیده شدند، سپس به آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خداوند یاورى نیافتند (25)
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾
و نوح گفت پروردگارا بر روى زمین از کافران دیارى باقى مگذار (26)
إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾
چرا که اگر باقیشان گذارى، بندگانت را گمراه کنند و جز فاجر کفرانپیشهاى به بار نیاورند (27)
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾
پروردگارا مرا و پدر و مادرم را و هر کس را که مؤمن به خانه من درآید و نیز مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز، و جز بر تباهى ستمکاران [مشرک] میفزاى (28)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾
ما نوح را به سوى قومش فرستاده ایم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک بر سرشان بیاید، هشدار ده (1)
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿2﴾
گفت اى قوم من، من هشداردهنده آشکار شما هستم (2)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾
که خداوند را بپرستید و از او پروا و از من پیروى کنید (3)
یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
تا گناهانتان را براى شما بیامرزد و شما را تا سرآمدى معین واپسبدارد، چرا که اگر بدانید اجل الهى، چون فرا رسد، بازپس داشته نمىشود (4)
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
گفت پروردگارا من قومم را شب و روز [به خداپرستى] دعوت کردم (5)
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
ولى دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾
و من هرچه دعوتشان مىکنم تا سرانجام آنان را بیامرزى، انگشتانشان را در گوشهایشان مىگذارند، و خود را در جامههایشان مىپوشانند و [در کفر] پاى مىفشرند و سخت گردنکشى مىکنند (7)
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
سپس باز ایشان را آشکارا دعوت کردم (8)
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
آنگاه آشکارا به ایشان گفتم و پنهانى به ایشان گفتم (9)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
سپس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید چرا که او آمرزگار است (10)
یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا ﴿11﴾
تا بر شما از آسمان بارانى پیوسته و پیگیر بفرستد (11)
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا﴿12﴾
و شما را با بخشیدن اموال و پسران مدد رساند و براى شما باغها و براى شما جویبارها پدید آورد (12)
مَا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
شما را چه مىشود که از عظمت خداوند نمىترسید؟ (13)
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
و حال آنکه شما را گونه گون آفریده است (14)
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
آیا نیندیشیده اید که خداوند چگونه هفت آسمان را توبرتو آفریده است؟ (15)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
و ماه را در آن پرتوافشان و خورشید را [چون] چراغى قرار داده است (16)
وَاللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
و خداوند شما را مانند گیاهى از زمین رویاند (17)
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
سپس شما را به آن باز مىگرداند، و [پس از آن] شما را [دوباره] بیرون مىآورد (18)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
و خداوند زمین را زیرانداز شما کرد (19)
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
تا به شاهراههاى گشاده آن راه یابید (20)
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا﴿21﴾
نوح گفت پروردگارا آنان از من نافرمانى کردند و از کسى که مال و فرزندش جز به زیانکاریش نیفزوده است، پیروى کردند (21)
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾
و نیرنگى سترگ در کار آوردند (22)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
و گفتند نه هرگز دست از خدایانتان و نه هرگز دست از ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر بردارید (23)
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
و بسیارى را بیراه کردند و جز بر بیراهى ستمکاران [مشرک] میفزاى (24)
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿25﴾
بر اثر گناهانشان بود که به غرق کشیده شدند، سپس به آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خداوند یاورى نیافتند (25)
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾
و نوح گفت پروردگارا بر روى زمین از کافران دیارى باقى مگذار (26)
إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾
چرا که اگر باقیشان گذارى، بندگانت را گمراه کنند و جز فاجر کفرانپیشهاى به بار نیاورند (27)
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾
پروردگارا مرا و پدر و مادرم را و هر کس را که مؤمن به خانه من درآید و نیز مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز، و جز بر تباهى ستمکاران [مشرک] میفزاى (28)
