- 135
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ودیع الیمنی سوره مبارکه نازعات
ترتیل سوره ای با صدای ودیع الیمنی
سوره 79: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بىمانند] شناکنان شناورند (3)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرندهاند (4)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مىکنند (5)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد (7)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمىگردیم (10)
یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
آیا وقتى ما استخوانریزههاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مىگیریم] (11)
أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿11﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیانآور است (12)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَى أَن تَزَکَّى ﴿18﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَى ﴿26﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر استیا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى ﴿36﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿37﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
در باره رستاخیز از تو مىپرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا ﴿44﴾
تو فقط کسى را که از آن مىترسد هشدار مىدهى (45)
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا ﴿45﴾
روزى که آن را مىبینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکردهاند (46)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
سوره 79: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بىمانند] شناکنان شناورند (3)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرندهاند (4)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مىکنند (5)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد (7)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمىگردیم (10)
یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
آیا وقتى ما استخوانریزههاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مىگیریم] (11)
أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿11﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیانآور است (12)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَى أَن تَزَکَّى ﴿18﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَى ﴿26﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر استیا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى ﴿36﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿37﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
در باره رستاخیز از تو مىپرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا ﴿44﴾
تو فقط کسى را که از آن مىترسد هشدار مىدهى (45)
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا ﴿45﴾
روزى که آن را مىبینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکردهاند (46)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
