- 289
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبارکه اعلی
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره 87: الأعلى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
به نام پروردگارت که بلندمرتبه است، تسبیح گوى (1)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
همانکه آفرید و سامان بخشید (2)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
همان کسى که اندازه آفرینى و رهنمایى کرد (3
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و همان کسى که چراگاه ها[ى سبز و خرم] رویانید (4)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾
و سرانجام آن را خاشاکى [پژمرده و] سیاه گردانید (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾
زودا که تو را به خواندن آوریم و از یاد مگذارى (6)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
مگر آنچه خدا خواهد، که او آشکار و نهان را مىداند (7)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
و در کار تو آسانى پدید آوریم (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
پس اندرز ده، اگر [دهى] اندرز سود دهد (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10
زود کسى که خشیت پیشه کرده است، پند گیرد (10)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
و شقاوتپیشه از آن دورى کند (11)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
همان کسى که به آتش سترگ درآید (12)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
نگاه در آنجا نه بمیرد و نه زنده بماند (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾
به راستى هر کس پاکدلى پیشه کرد، رستگار شد (14
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
و [هر کس] که نام پروردگارش را یاد کرد و نیایش کرد (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
حق این است که شما زندگانى دنیا را بر مىگزینید (16
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
و حال آنکه آخرت بهتر و پاینده تر است (17)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
این [نکته] در کتب آسمانى پیشین هم هست (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
در صحف ابراهیم و موسى (19)
سوره 87: الأعلى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
به نام پروردگارت که بلندمرتبه است، تسبیح گوى (1)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
همانکه آفرید و سامان بخشید (2)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
همان کسى که اندازه آفرینى و رهنمایى کرد (3
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و همان کسى که چراگاه ها[ى سبز و خرم] رویانید (4)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾
و سرانجام آن را خاشاکى [پژمرده و] سیاه گردانید (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾
زودا که تو را به خواندن آوریم و از یاد مگذارى (6)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
مگر آنچه خدا خواهد، که او آشکار و نهان را مىداند (7)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
و در کار تو آسانى پدید آوریم (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
پس اندرز ده، اگر [دهى] اندرز سود دهد (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10
زود کسى که خشیت پیشه کرده است، پند گیرد (10)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
و شقاوتپیشه از آن دورى کند (11)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
همان کسى که به آتش سترگ درآید (12)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
نگاه در آنجا نه بمیرد و نه زنده بماند (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾
به راستى هر کس پاکدلى پیشه کرد، رستگار شد (14
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
و [هر کس] که نام پروردگارش را یاد کرد و نیایش کرد (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
حق این است که شما زندگانى دنیا را بر مىگزینید (16
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
و حال آنکه آخرت بهتر و پاینده تر است (17)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
این [نکته] در کتب آسمانى پیشین هم هست (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
در صحف ابراهیم و موسى (19)
