- 625
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق اسماعیل طنطاوی سوره نوح، تکویر، انفطار
تلاوت تحقیق اسماعیل طنطاوی، این تلاوت در سال 1382 در مصلی قائمشهر اجرا شده است.
سوره 71: نوح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده (1)
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشکارم (2)
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿2﴾
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید (3)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت (4)
یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم (5)
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند (7)
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم (8)
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم (9)
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (10)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (11)
یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا ﴿11﴾
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد (12)
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید (13)
مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است (14)
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
مگر ملاحظه نکردهاید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (15)
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
و ماه را در میان آنها روشنایىبخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد (16)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید (17)
وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بیرون مىآورد بیرونآوردنى [عجیب] (18)
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (19)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
تا در راههاى فراخ آن بروید (20)
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود (21)
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند (22)
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را (23)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
و بسیارى را گمراه کردهاند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى (24)
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند (25)
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا ﴿25﴾
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار (26)
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىکنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (27)
إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکتستمگران میفزاى (28)
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
سوره 82: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿8﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
آنچه را مىکنید مىدانند (12)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
و بىشک بدکاران در دوزخند (14)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
سوره 71: نوح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده (1)
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشکارم (2)
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿2﴾
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید (3)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت (4)
یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم (5)
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند (7)
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم (8)
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم (9)
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (10)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (11)
یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا ﴿11﴾
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد (12)
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید (13)
مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است (14)
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
مگر ملاحظه نکردهاید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (15)
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
و ماه را در میان آنها روشنایىبخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد (16)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید (17)
وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بیرون مىآورد بیرونآوردنى [عجیب] (18)
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (19)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
تا در راههاى فراخ آن بروید (20)
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود (21)
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند (22)
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را (23)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
و بسیارى را گمراه کردهاند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى (24)
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند (25)
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا ﴿25﴾
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار (26)
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىکنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (27)
إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکتستمگران میفزاى (28)
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
سوره 82: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿8﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
آنچه را مىکنید مىدانند (12)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
و بىشک بدکاران در دوزخند (14)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
