- 941
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمد طنطاوی سوره اسراء آیات 78 تا 87، اعلی 1 تا 9
تلاوت تحقیق محمد طنطاوی، این تلاوت در سال 1383 در دانشگاه آزاد قزوین اجرا شده است.
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نماز را از زوال آفتاب تا نهایت تاریکى شب برپادار و [نیز] نماز صبح را زیرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است (78)
أَقِمِ الصَّلاَةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا ﴿78﴾
و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو [به منزله] نافلهاى باشد امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند (79)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿79﴾
و بگو پروردگارا مرا [در هر کارى] به طرز درست داخل کن و به طرز درستخارج ساز و از جانب خود براى من تسلطى یارىبخش قرار ده (80)
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا ﴿80﴾
و بگو حق آمد و باطل نابود شد آرى باطل همواره نابودشدنى است (81)
وَقُلْ جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا ﴿81﴾
و ما آنچه را براى مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل مىکنیم و[لى] ستمگران را جز زیان نمىافزاید (82)
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا ﴿82﴾
و چون به انسان نعمت ارزانى داریم روى مىگرداند و پهلو تهى مىکند و چون آسیبى به وى رسد نومید مىگردد (83)
وَإِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ کَانَ یَؤُوسًا ﴿83﴾
بگو هر کس بر حسب ساختار [روانى و بدنى] خود عمل مىکند و پروردگار شما به هر که راهیافتهتر باشد داناتر است (84)
قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلَى شَاکِلَتِهِ فَرَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِیلًا ﴿84﴾
و در باره روح از تو مىپرسند بگو روح از [سنخ] فرمان پروردگار من است و به شما از دانش جز اندکى داده نشده است (85)
وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَمَا أُوتِیتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِیلًا ﴿85﴾
و اگر بخواهیم قطعا آنچه را به تو وحى کردهایم مىب ریم آنگاه براى [حفظ] آن در برابر ما براى خود مدافعى نمىیابى (86)
وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنَا وَکِیلًا ﴿86﴾
مگر رحمتى از جانب پروردگارت [به تو برسد] زیرا فضل او بر تو همواره بسیار است (87)
إِلاَّ رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّ فَضْلَهُ کَانَ عَلَیْکَ کَبِیرًا ﴿87﴾
سوره 87: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
و آنکه اندازهگیرى کرد و راه نمود (3)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (4)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیرهگون گردانید (5)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿5﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)
سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿6﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مىداند (7)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مىگردانیم (8)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نماز را از زوال آفتاب تا نهایت تاریکى شب برپادار و [نیز] نماز صبح را زیرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است (78)
أَقِمِ الصَّلاَةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا ﴿78﴾
و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو [به منزله] نافلهاى باشد امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند (79)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿79﴾
و بگو پروردگارا مرا [در هر کارى] به طرز درست داخل کن و به طرز درستخارج ساز و از جانب خود براى من تسلطى یارىبخش قرار ده (80)
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا ﴿80﴾
و بگو حق آمد و باطل نابود شد آرى باطل همواره نابودشدنى است (81)
وَقُلْ جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا ﴿81﴾
و ما آنچه را براى مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل مىکنیم و[لى] ستمگران را جز زیان نمىافزاید (82)
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا ﴿82﴾
و چون به انسان نعمت ارزانى داریم روى مىگرداند و پهلو تهى مىکند و چون آسیبى به وى رسد نومید مىگردد (83)
وَإِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ کَانَ یَؤُوسًا ﴿83﴾
بگو هر کس بر حسب ساختار [روانى و بدنى] خود عمل مىکند و پروردگار شما به هر که راهیافتهتر باشد داناتر است (84)
قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلَى شَاکِلَتِهِ فَرَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِیلًا ﴿84﴾
و در باره روح از تو مىپرسند بگو روح از [سنخ] فرمان پروردگار من است و به شما از دانش جز اندکى داده نشده است (85)
وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَمَا أُوتِیتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِیلًا ﴿85﴾
و اگر بخواهیم قطعا آنچه را به تو وحى کردهایم مىب ریم آنگاه براى [حفظ] آن در برابر ما براى خود مدافعى نمىیابى (86)
وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنَا وَکِیلًا ﴿86﴾
مگر رحمتى از جانب پروردگارت [به تو برسد] زیرا فضل او بر تو همواره بسیار است (87)
إِلاَّ رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّ فَضْلَهُ کَانَ عَلَیْکَ کَبِیرًا ﴿87﴾
سوره 87: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
و آنکه اندازهگیرى کرد و راه نمود (3)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (4)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیرهگون گردانید (5)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿5﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)
سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿6﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مىداند (7)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مىگردانیم (8)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
