هر روز با قرآن و عترت - آیه 40 سوره مبارکه نساء
إِنَّ اللَّهَ لَا یَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَإِنْ تَکُ حَسَنَةً یُضَاعِفْهَا وَیُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿40﴾
مسلما خداوند به اندازه وزن ذرّه ای ستم نمی کند، چنانچه کار نیکی هم وزن ذرّه ای باشد، آن را چند برابر می سازد، و از نزد خود پاداشی بزرگ در برابر آن می دهد. (40)
اعتقاد به عدالت خداوند با تفسیری که در کتب کلامی بیان شده است از اختصاصات مذهب شیعه است. این اعتقاد براین مبنا استوار است که عقل آدمی مستقلا توانایی تشخیص زشتی یا خوبی برخی اعمال چون خوبی عدل و زشتی ظلم را داراست و در این موارد نیازی به حکم شرع نمی بیند. از این رو حکم می کند که خداوند چون حکیم و عالم است هرگز مرتکب کار زشت و قبیح نمی گردد. مقصود از عدل این است هرچیزی در جای خودش و به نحو شایسته بکاررود. نقطه ی مقابل آن نیز ظلم است. با این معنا تمام کارهای نیک از آن منظرکه در جای خود قرار گرفته اند مصداق عدل و تمام کارهای قبیح از این جهت که خروج از جایگاه شایسته اش است نوعی ظلم شمرده می شود. دلیل نفی ظلم از ساحت پروردگار این است که منشأ اصلی هر ظلمی یا عجز است یا جهل درحالی که هیچ کدام از این دو درذات الهی راه ندارد .پس دلیلی برای ظلم از ناحیه خداوند باقی نمی ماند .
امام صادق (ع) می فرمایند :
مَنْ زَعَمَ أَنَّ اَللَّهَ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ فَقَدْ کَذَبَ عَلَى اَللَّهِ.
هرکس گمان کند که خداوند کار قبیح می کند براو دروغ گفته است .
راست گفت خداوند بلندمرتبه و بزرگ .
إِنَّ اللَّهَ لَا یَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَإِنْ تَکُ حَسَنَةً یُضَاعِفْهَا وَیُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿40﴾
مسلما خداوند به اندازه وزن ذرّه ای ستم نمی کند، چنانچه کار نیکی هم وزن ذرّه ای باشد، آن را چند برابر می سازد، و از نزد خود پاداشی بزرگ در برابر آن می دهد. (40)
اعتقاد به عدالت خداوند با تفسیری که در کتب کلامی بیان شده است از اختصاصات مذهب شیعه است. این اعتقاد براین مبنا استوار است که عقل آدمی مستقلا توانایی تشخیص زشتی یا خوبی برخی اعمال چون خوبی عدل و زشتی ظلم را داراست و در این موارد نیازی به حکم شرع نمی بیند. از این رو حکم می کند که خداوند چون حکیم و عالم است هرگز مرتکب کار زشت و قبیح نمی گردد. مقصود از عدل این است هرچیزی در جای خودش و به نحو شایسته بکاررود. نقطه ی مقابل آن نیز ظلم است. با این معنا تمام کارهای نیک از آن منظرکه در جای خود قرار گرفته اند مصداق عدل و تمام کارهای قبیح از این جهت که خروج از جایگاه شایسته اش است نوعی ظلم شمرده می شود. دلیل نفی ظلم از ساحت پروردگار این است که منشأ اصلی هر ظلمی یا عجز است یا جهل درحالی که هیچ کدام از این دو درذات الهی راه ندارد .پس دلیلی برای ظلم از ناحیه خداوند باقی نمی ماند .
امام صادق (ع) می فرمایند :
مَنْ زَعَمَ أَنَّ اَللَّهَ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ فَقَدْ کَذَبَ عَلَى اَللَّهِ.
هرکس گمان کند که خداوند کار قبیح می کند براو دروغ گفته است .
راست گفت خداوند بلندمرتبه و بزرگ .
