- 788
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 14، مخارج
جناب آقای پورزرگری در این برنامه به موضوع مخارج 10 تا 13 موضع لسان می پردازد می پردازد.
محل خروج «س- ز- ص»
سطح جلوی زبان کمی عقب تر از نوک زبان به صورت شیار با قسمت مقابل خود یعنی برجستگی مرز بین لثه و سخت کام، بسیار نزدیک می شود و این مجرای تنگ، سه حرف مزبور ایجاد می شود.
برای ایجاد زمینه ی تولید این سه حرف، کناره های زبان به دندان های بالا چسبیده و راه عبور هوا را از کنار زبان مسدود می کنند. همزمان شیاری در وسط زبان درست می شود که هوا ناگزیر، با سایش فراوان از مجرای تنگ بین این شیار و برجستگی لثه خارج می شود.
حرف «س»: بدون ارتعاش تارهای صوتی، به صورت ساده تولید می شود.
حرف «ز»: همان «س» است که همراه آن تارهای صوتی مرتعش می گردد.
حرف «ص»: همان «س» است و بدون ارتعاش تارهای صوتی تولید می گردد؛ اما با این تفاوت که همزمان با تولید در مخرج، کف زبان پهن و گود شده و ریشه زبان، به سوی کام، بالا می آید و در نتیجه، «س» را پر حجم کرده و از آن «ص» می سازد .(سین مفخّم). باید دقت شود که در اداء این سه حرف به ویژه در صفت ویژه آنها یعنی «صفیر» (سوت)، افراط و تفریط نشود.
محل خروج «س- ز- ص»
سطح جلوی زبان کمی عقب تر از نوک زبان به صورت شیار با قسمت مقابل خود یعنی برجستگی مرز بین لثه و سخت کام، بسیار نزدیک می شود و این مجرای تنگ، سه حرف مزبور ایجاد می شود.
برای ایجاد زمینه ی تولید این سه حرف، کناره های زبان به دندان های بالا چسبیده و راه عبور هوا را از کنار زبان مسدود می کنند. همزمان شیاری در وسط زبان درست می شود که هوا ناگزیر، با سایش فراوان از مجرای تنگ بین این شیار و برجستگی لثه خارج می شود.
حرف «س»: بدون ارتعاش تارهای صوتی، به صورت ساده تولید می شود.
حرف «ز»: همان «س» است که همراه آن تارهای صوتی مرتعش می گردد.
حرف «ص»: همان «س» است و بدون ارتعاش تارهای صوتی تولید می گردد؛ اما با این تفاوت که همزمان با تولید در مخرج، کف زبان پهن و گود شده و ریشه زبان، به سوی کام، بالا می آید و در نتیجه، «س» را پر حجم کرده و از آن «ص» می سازد .(سین مفخّم). باید دقت شود که در اداء این سه حرف به ویژه در صفت ویژه آنها یعنی «صفیر» (سوت)، افراط و تفریط نشود.
