- 696
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 46، وقف ممنوع
جناب آقای پورزرگری در این برنامه به موضوع وقف ممنوع و رموز سجاوندی می پردازد و مروری بر دروس جلسات قبل دارند.
رعایت موارد وقف و وصل از مهمترین قسمت های علم قرائت و تجوید به شمار می رود. چون شناختن محل های آن، منوط به دانستن ادبیات عربی است و تحصیل آن برای همگان میسر نیست. لذا سجاوندی نخستین کسی است که نشانه هایی وضع و تعیین کرد که در بالای کلمات قرآنی نوشته شده است تا هنگام تلاوت قرآن مجید با توجه به آن علائم و رعایت آنها خللی در معانی آیات پدید نیاید. وی یکی از قرّاء اهل سنت و جماعت بود که شش حرف به عنوان نشانه وقف وضع نموده که مشهور به رموز سجاوندی است و عبارتند از: م ـ ط ـ ج ـ ز ـ ص ـ لا.
هر قرآنی که این نشانه ها در آن به کار رود، قرآن سجاوندی خوانند.
علاوه بر رموز سجاوندی که ذکر شد، نشانه های دیگری نیز متأخرین از اساتید علم قرائت (از جمله تاج القُرّاء شیخ مصدّر بخاری) تعیین نموده اند که در بالای کلمات قرآنها نوشته شده و عبارتند از: قف ـ س ـ قفه ـ ق ـ قلا ـ صل ـ صلی ـ صق ـ صب ـ جه ـ ک.
مجد الدین ابوعبدالله محمد بن طیفور غزنوی سجاوندی از دانشمندان قرن ششم (متوفای 560 ق مصادف با 1165 م) عالم قرائات و تفسیر، موصوف به الامامُ الکبیر و ملک الکلام را نوشته است. وی منسوب به سجاوند (سگاوند) قصبه یا محلّی از توابع کابل یا بامیان می باشد.
رعایت موارد وقف و وصل از مهمترین قسمت های علم قرائت و تجوید به شمار می رود. چون شناختن محل های آن، منوط به دانستن ادبیات عربی است و تحصیل آن برای همگان میسر نیست. لذا سجاوندی نخستین کسی است که نشانه هایی وضع و تعیین کرد که در بالای کلمات قرآنی نوشته شده است تا هنگام تلاوت قرآن مجید با توجه به آن علائم و رعایت آنها خللی در معانی آیات پدید نیاید. وی یکی از قرّاء اهل سنت و جماعت بود که شش حرف به عنوان نشانه وقف وضع نموده که مشهور به رموز سجاوندی است و عبارتند از: م ـ ط ـ ج ـ ز ـ ص ـ لا.
هر قرآنی که این نشانه ها در آن به کار رود، قرآن سجاوندی خوانند.
علاوه بر رموز سجاوندی که ذکر شد، نشانه های دیگری نیز متأخرین از اساتید علم قرائت (از جمله تاج القُرّاء شیخ مصدّر بخاری) تعیین نموده اند که در بالای کلمات قرآنها نوشته شده و عبارتند از: قف ـ س ـ قفه ـ ق ـ قلا ـ صل ـ صلی ـ صق ـ صب ـ جه ـ ک.
مجد الدین ابوعبدالله محمد بن طیفور غزنوی سجاوندی از دانشمندان قرن ششم (متوفای 560 ق مصادف با 1165 م) عالم قرائات و تفسیر، موصوف به الامامُ الکبیر و ملک الکلام را نوشته است. وی منسوب به سجاوند (سگاوند) قصبه یا محلّی از توابع کابل یا بامیان می باشد.
