- 1649
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 41- بیان صحیح حروف
در این برنامه استاد سید مهدی سیف درباره بیان صحیح حروف عربی توضیح می دهند همچنین به مرور دروس گذشته می پردازند.
از میان حروف عربی 18 حرف همانند حروف فارسی تلفظ می شوند اما ده حرف دیگر از حیث تلفظ، با حروف فارسی تفاوت هایی دارند که عبارتند از (ث، ذ، ظ، و، ح، ع،غ، ص، ض، ط)
سه حرف (ث – ذ – ظ) از برخورد نوک زبان به پشت سر دندان های پیشین بالا به تلفظ در می آیند با این تفاوت که دو حرف (ث – ذ) نازک و رقیق، و حرف (ظ) درشت و پرحجم خوانده می شوند. و صدای حرف (ظ) مقداری نیز به طرف عقب دهان کشانده می شود.
حرف (و) از بین دو لب تلفظ می شود و دندان ها در تلفظ آن دخالتی ندارند و باید نازک و رقیق نیز تلفظ شود.
دو حرف (ح – ع) از وسط حلق و حرف (غ) از قسمتی که حلق به دهان متصل می شود به تلفظ در می آیند.
باید توجه داشته باشید که در هنگام تلفظ حرف (ح) صدا کمی در وسط با گرفتگی همراه باشد.
و در هنگام تلفظ حرف (غ) جریان نفس قطع نگردد. زیرا اگر در حین تلفظ حرف (غ) مجرای هوا مسدود شود و صدای آن قطع گردد حرف (غ) به حرف (ق) شبیه می شود.
دو حرف (ح – ع) از حروفی هستند که باید نازک و رقیق تلفظ شوند و حرف (غ) از حروفی است که باید درشت و پرحجم تلفظ شود.
حرف (ص): این حرف همانند حرف سین فارسی است با این تفاوت که صدای حرف (صاد) کمی به طرف عقب دهان کشانده می شود و درشتتر از سین فارسی نیز به تلفظ در می آید.
حرف (ض): این حرف از برخود کناره زبان از سمت چپ و یا راست، به پهلوی دندانهای آسیای بالا تلفظ می شود و به دلیل آن که سمت مخالف زبان به محل خروج حرف دال برخورد می کند هنگامی که با یکی از حرکات خوانده شود صدایی شبیه به صدای حرف دال نیز از آن شنیده می شود.
این حرف درشت و پرحجم تلفظ می شود و صدای آن نیز کمی به طرف عقب دهان کشانده می شود.
حرف (ط): تلفظ این حرف کم و بیش نزدیک به تلفظ دو حرف (ت) و (د) فارسی است با این تفاوت که حرف (طا) درشت و پرحجم تلفظ می شود و صدای آن نیز مقداری به طرف عقب دهان کشانده می شود.
از میان حروف عربی 18 حرف همانند حروف فارسی تلفظ می شوند اما ده حرف دیگر از حیث تلفظ، با حروف فارسی تفاوت هایی دارند که عبارتند از (ث، ذ، ظ، و، ح، ع،غ، ص، ض، ط)
سه حرف (ث – ذ – ظ) از برخورد نوک زبان به پشت سر دندان های پیشین بالا به تلفظ در می آیند با این تفاوت که دو حرف (ث – ذ) نازک و رقیق، و حرف (ظ) درشت و پرحجم خوانده می شوند. و صدای حرف (ظ) مقداری نیز به طرف عقب دهان کشانده می شود.
حرف (و) از بین دو لب تلفظ می شود و دندان ها در تلفظ آن دخالتی ندارند و باید نازک و رقیق نیز تلفظ شود.
دو حرف (ح – ع) از وسط حلق و حرف (غ) از قسمتی که حلق به دهان متصل می شود به تلفظ در می آیند.
باید توجه داشته باشید که در هنگام تلفظ حرف (ح) صدا کمی در وسط با گرفتگی همراه باشد.
و در هنگام تلفظ حرف (غ) جریان نفس قطع نگردد. زیرا اگر در حین تلفظ حرف (غ) مجرای هوا مسدود شود و صدای آن قطع گردد حرف (غ) به حرف (ق) شبیه می شود.
دو حرف (ح – ع) از حروفی هستند که باید نازک و رقیق تلفظ شوند و حرف (غ) از حروفی است که باید درشت و پرحجم تلفظ شود.
حرف (ص): این حرف همانند حرف سین فارسی است با این تفاوت که صدای حرف (صاد) کمی به طرف عقب دهان کشانده می شود و درشتتر از سین فارسی نیز به تلفظ در می آید.
حرف (ض): این حرف از برخود کناره زبان از سمت چپ و یا راست، به پهلوی دندانهای آسیای بالا تلفظ می شود و به دلیل آن که سمت مخالف زبان به محل خروج حرف دال برخورد می کند هنگامی که با یکی از حرکات خوانده شود صدایی شبیه به صدای حرف دال نیز از آن شنیده می شود.
این حرف درشت و پرحجم تلفظ می شود و صدای آن نیز کمی به طرف عقب دهان کشانده می شود.
حرف (ط): تلفظ این حرف کم و بیش نزدیک به تلفظ دو حرف (ت) و (د) فارسی است با این تفاوت که حرف (طا) درشت و پرحجم تلفظ می شود و صدای آن نیز مقداری به طرف عقب دهان کشانده می شود.
